Μιχάλης Μιχαηλίδης
Διευκρινίζω παρόλα αυτά γιατί αφιερώνω τη στήλη ειδικά στον Φειδία. Αρχικά να πω πως η επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου έγινε εσκεμμένα, για τον προφανή και απλούστατο λόγο ότι το όνομα Φειδίας «πουλά». Έστω κι αν αυτό λοιπόν συμβαίνει για όλους τους λάθους λόγους, σύμφωνα τουλάχιστον με το πώς το αξιολογώ εγώ, δεν μπορούμε παρ’ όλα αυτά να μην του πιστώσουμε πως καταφέρνει και σημασία να κερδίσει, και views και χρήματα. Οπότε, γιατί να μην αξιοποιήσω κάπως το γκελ που κάνει σε μια μερίδα του κόσμου για να μοιραστώ κι εγώ ο άσημος μια random σκέψη μου ενόψει εκλογών;
Σήμερα, Τετάρτη 24 Απριλίου, παρακολούθησα με αρκετή προσοχή τη διαδικασία υποβολής της υποψηφιότητάς του, από την τηλεόραση που βρίσκεται πίσω μου ακριβώς στο γραφείο. Αρχικά να πω πως βρήκα θαρραλέα την απόφασή του να κατέλθει ως ανεξάρτητος και να μιλήσει για το κατεστημένο, γέλασα με το σχόλιό του στο τέλος της ομιλίας του «Πατέρα, σε ευχαριστώ που με χειροκρότησες», απευθυνόμενος στον ιερέα πατέρα του που ήταν και ο μοναδικός που τον συνόδευσε, ζήλεψα τον αέρα που είχε σε όλη τη διαδικασία, του βγάζω το καπέλο που «μίλησε στη γλώσσα μας» (εννοώντας τη διάλεκτο) και συμφωνώ με την επισήμανσή του ότι αυτό που χρειαζόμαστε γενικά στον τόπο και ειδικά για τις Ευρωεκλογές είναι κάτι νέο και κάτι διαφορετικό.
Παρόλα αυτά οφείλω να πω πως δεν βλέπω στο δικό του πρόσωπο αυτό το νέο και διαφορετικό που με εκφράζει, αυτό το νέο που θα ήθελα να με εκπροσωπήσει. Αυτό ακριβώς δεν είναι ή δεν θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο; Παρόλο που ως άτομο δείχνει και πείσμα να έχει και επιχειρηματικό δαιμόνιο, παρόλο που έχει καταφέρει πολλά και έχει κερδίσει ακόμα περισσότερα στον τομέα όπου δραστηριοποιείται, εντούτοις νιώθω ότι του λείπουν άλλα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, εξίσου σημαντικά. Αυτό που δεν βλέπω είναι η σοβαρότητα (ή ακόμα και μια υποτυπώδης σοβαροφάνεια), όπως επίσης και η συνέπεια.
Το πολύ νεαρό της ηλικίας του δεν αποτελεί ελαφρυντικό. Από τη στιγμή που αποφασίζεις να θέσεις υποψηφιότητα για ένα τόσο καίριο πόστο στην Ευρώπη (ή ακόμα για μουχτάρης στο Μένοικο), θεωρώ αυτονόητο ότι αντιλαμβάνεσαι τη σοβαρότητα της πράξης σου και την ευθύνη που αυτόματα αποκτάς σε περίπτωση εκλογής σου. Παρόλο που υποψιάζομαι πως ο Φειδίας, αν εκλεγεί, θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, εντούτοις με ό,τι έχει δείξει μέχρι τώρα δεν με πείθει ότι δικαιούται να «κλειδώσει» τη μια από τις έξι προνομιούχες έδρες που δικαιούται η Κύπρος στο Ευρωκοινοβούλιο.
Δεν είναι ότι τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά -εννοώντας τη σοβαρότητα και τη συνέπεια- τα συναντάς σε πολλούς πολιτικούς (ειδικά στις μέρες μας που οι πλείστοι κυνηγούν καρέκλες, μισθούς και επαγγελματική αποκατάσταση), σίγουρα πάντως μπορώ να απομονώσω μερικά άτομα από όλες τις υποψηφιότητες τα οποία έχουν δείξει έργο και βάσει της προσωπικότητάς τους θα μπορούσα να τους δώσω ψήφο εμπιστοσύνης αυτή τη στιγμή. Θα χαρώ παρ’ όλα αυτά αν ο Φειδίας (και ο κάθε Φειδίας) έχει τελικά τη συμπαράσταση του κόσμου, αν καταφέρει να εκλεγεί κι αν τελικά κάνει ό,τι πρέπει για να (μας) αποδείξει ότι άδικα αμφισβητείται. Δεν μπορώ να ξέρω λοιπόν αν είναι όντως «αυτό το κάτι νέο και διαφορετικό», θα ήθελα εντούτοις διακαώς να δούμε στην πράξη «αυτό το κάτι νέο και διαφορετικό».
Εν κατακλείδι να προσθέσω πως ο λόγος που επιλέγω να σχολιάσω τον Φειδία είναι πρώτο γιατί ο ίδιος με τσίγκλησε με την ατάκα του για «κάτι νέο και κάτι διαφορετικό», δεύτερο γιατί ο αυτοσαρκασμός -στον οποίο συχνά καταφεύγει- είναι ένα στοιχείο που πάντα εκτιμώ στους ανθρώπους και τρίτο γιατί «πουλά» ως προσωπικότητα, οπότε σκέφτηκα να το εκμεταλλευτώ.
Δεν θα ψηφίσω Φειδία λοιπόν, για τους ίδιους ακριβώς λόγους που δεν θα ψηφίσω κι άλλους, εκατοντάδες υποψήφιους. «Μετρώ» τις επιλογές μου, κάνω ξεσκαρτάρισμα και κρατώ τις καλύτερες δυνατές περιπτώσεις.
Καλή επιτυχία σε όλους όσοι αξίζουν να πάνε στο Ευρωκοινοβούλιο!
