Η πανδημία του κορωνοϊού επηρέασε, όπως ήταν αναμενόμενο, και τον κόσμο του πολιτισμού, και δεν μιλάω για την ακύρωση των θεαμάτων ως ψυχαγωγία, αλλά για τους ανθρώπους που επηρεάζονται επαγγελματικά. Είδαμε ότι η κυβέρνηση πήρε αμέσως μέτρα για στήριξη της οικονομίας, για τους επαγγελματίες και τους εργαζόμενους στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Με τους ανθρώπους, όμως, που εργάζονται στον πολιτισμό τι μέλλει γενέσθαι; Θα πρέπει, σύντομα, οι υπεύθυνοι στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, σε συνεννόηση με τους θεσμικούς φορείς να εγκύψουν στα προβλήματα που αναπόφευκτα δημιούργησε η αναστολή κάθε πολιτιστικής δραστηριότητας, είτε αυτή αφορά το θέατρο, είτε τη μουσική, είτε τις γκαλερί, είτε τον χορό.
Θα πρέπει να μεριμνήσει η Πολιτεία ώστε όταν όλα θα επιστρέψουν στην κανονικότητα να ξέρουν οι άνθρωποι του πολιτισμού πώς θα κινηθούν στο νέο τοπίο που θα έχει δημιουργηθεί. Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού πρέπει να καταρτίσει πλάνο αντίδρασης και ανάσχεσης των επιπτώσεων, αλλά και οι θεσμικοί και συνδικαλιστικοί φορείς εν ομονοία να κάνουν τις δικές τους προτάσεις και αν είναι δυνατόν να είναι κοινές. Δεν θα είναι τα πράγματα τα ίδια μετά τον Απρίλιο, οικονομικά θα είναι πιο δύσκολα για όλους, αλλά τουλάχιστον ας έχουμε πλάνο αντίδρασης.
Μερίδιο σε αυτό έχουμε και εμείς οι πολίτες και θα πρέπει να σκεφτούμε πώς θα βοηθήσουμε τους ανθρώπους του Πολιτισμού, όταν θα επιστρέψουν στο σανίδι, θα πάρουν τα μικρόφωνα, θα ανοίξουν οι στέγες χορού και οι γκαλερί. Μια πολύ ωραία ιδέα είχε η Ένωση Ηθοποιών Κύπρου, να μη ζητηθεί επιστροφή χρημάτων από τις ακυρώσεις, αλλά να δωριθούν τα χρήματα στον φορέα, την προσυπογράφω. Εγώ θα πρότεινα για το ελεύθερο θέατρο και τις μουσικές και χορευτικές παραστάσεις να σταματήσουν και για λίγο οι προσκλήσεις και η ατέλεια και να εφαρμόζεται μόνο στους καλλιτέχνες και στις ομάδες πληθυσμού που το έχουν ανάγκη. Οι υπόλοιποι ας πληρώνουμε κανονικά, όλοι. Ειδικά η ατέλεια των ηθοποιών θα πρέπει να εφαρμοστεί από όλα τα θέατρα και να συνεχίσει να εφαρμόζεται και μετά, ούτως ή άλλως πρέπει να υπάρχει, ευκαιρία να γίνει από τώρα.
Η αλληλεγγύη στους καλλιτέχνες δεν είναι βοήθεια προς εμπερίστατους συνανθρώπους μας, αλλά πρόκειται για ένα ευχαριστώ, διότι όταν χρειάστηκε κάποιος μια διέξοδο ίσως να τη βρήκε στο θέατρο, σε μία συναυλία, σε έναν πίνακα ζωγραφικής, σε μια παράσταση χορού.
ΠΗΓΗ: Kathimerini.com.cy
