Η ταινία «Perfect Days» ξεχώρισε στο φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Cyprus Film Days και προκάλεσε συγκίνηση, παγκοσμίως, κατακτώντας βαρυσήμαντες διεθνείς διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες το Βραβείο Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Καννών, όπου προβλήθηκε πέρσι τον Μάιο για πρώτη φορά και υποψηφιότητα για καλύτερη ξενόγλωσση ταινία στα Όσκαρ.
Με τις κριτικές που δημοσιεύονται να πλέκουν το εγκώμιο του Γερμανού σκηνοθέτη Wim Wenders, η ταινία έχει ως πρωταγωνιστή ένα υπάλληλο που καθαρίζει δημόσιες τουαλέτες στο Τόκιο. Μινιμάλ και αφηγηματικά σκελετική, όπως έχει περιγραφεί, η ταινία θεωρείται το μεγάλο και απροσδόκητο comeback του 78χρονου δημιουργού της, που είχε δεκαετίες να φτιάξει κάτι που να σημειώσει τόση μεγάλη επιτυχία.
Αντί να προκαλέσει πλήξη, η χωρίς εκπλήξεις καθημερινότητα του καλόκαρδου και μοναχικού, ζεν πρωταγωνιστή της είναι το στοιχείο που ξεχωρίζει στο «Perfect Days». Για τον Χιραγιάμα, όπως λέγεται ο πρωταγωνιστής, κάθε μέρα και κάθε εβδομάδα είναι μια επανάληψη. Δουλειά ως καθαριστής των υπερσύγχρονων δημόσιων τουαλετών μέχρι το απόγευμα, ένα σύντομο διάλειμμα για κολατσιό μόλις σχολάσει, μια επίσκεψη στα λουτρά, ένα λιτό γεύμα στην καντίνα που αγαπάει και η ανάγνωση λίγων σελίδων ενός βιβλίου πριν να κοιμηθεί.
Η καλύτερη στιγμή της ημέρας του είναι κατά τη διάρκεια του δρομολογίου από και προς τη δουλειά, όταν ακούει τα αγαπημένα του τραγούδια ανάμεσα στα οποία το αριστουργηματικό Perfect Days του Lou Reed, που έδωσε το όνομά του στην ταινία.
Συνεπής, ήσυχος και χωρίς να ενοχλεί κανέναν, ο Χιραγιάμα περνάει τις μέρες και τις νύχτες του δίνοντας έμφαση στις μικρές και φαινομενικά ασήμαντες στιγμές της καθημερινότητας όπως είναι η στιγμή που ξεπροβάλει ένα υπέροχο φως ανάμεσα στις φυλλωσιές ενός δέντρου και αποφασίζει να το απαθανατίσει. Καθαρίζει τουαλέτες με θαυμαστή αφοσίωση και ζει ταπεινά χωρίς να επιδιώκει κοινωνικοποίηση με άλλους ανθρώπους. Ακόμη κι οι συνομιλίες που διενεργεί είναι οι απολύτως απαραίτητες. Κάτω από όλα αυτά, μια λανθάνουσα, μυστηριώδη λύπη δημιουργεί την αίσθηση ότι κάτι πολύ τραυματικό έχει προηγηθεί και στιγματίσει τον Χιραγιάμα για πάντα. Η ανθρώπινη φύση του πρωταγωνιστή ξεπερνάει τα σύνορα της εκκεντρικότητας και της ιδιομορφίας που χαρακτηρίζει τους σημερινούς Ιάπωνες και βοηθάει τους θεατές ανά το παγκόσμιο να ταυτιστούν τόσο με τις μικρές χαρές του όσο και με την καταπιεσμένη αγωνία του, αναδεικνύοντας τον οικουμενικό χαρακτήρα της ταινίας. Η αστική μελαγχολία της μεγαλούπολης επίσης κυριαρχεί στην πλοκή. Μια σειρά από αιφνιδιαστικές συναντήσεις θα αρχίσουν να ξετυλίγουν το κουβάρι του μυστηριώδους παρελθόντος του πρωταγωνιστή.
Σκηνοθετικά, η ταινία ευθυγραμμίζεται επιτυχώς με το σενάριο, αφού η κάμερα δίνει έμφαση σε λεπτομέρειες της καθημερινότητας, όπως το ξύπνημα, το βούρτσισμα των δοντιών, το πότισμα των φυτών στο σπίτι, την τελετουργία του καθημερινού καφέ από το μηχάνημα, το οδήγημα με τη μουσική και τη επαναλαμβανόμενη διεκπεραίωση
Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι η ταινία γεννήθηκε μετά από ανάθεση που έγινε από τον Οργανισμό Δημόσιων Τουαλετών του Τόκιο, Shibura Toilet Projects, που θεωρείται πρότυπο για τον τρόπο που λειτουργεί.
Δείτε το τρέιλερ:
