Η πρώτη φορά που άκουσες το όνομά της, πιθανόν να ήταν το 2019 μαζί με το τραγούδι «Bad Guy» όταν έπαιζε, κυριολεκτικά παντού και συνέχεια. Στην πραγματικότητα, όμως, η Billie Eilish ξεκίνησε την πορεία της στη δισκογραφία το 2016 και συνέχισε με έναν δίσκο που κυκλοφόρησε από την εταιρεία Interscope.
Με όνομα Billie Eilish Pirate Baird O’Connell, γεννήθηκε μετά από εξωσωματική, στο Λος Άντζελες στις 18 Δεκεμβρίου 2001, από γονείς καλλιτέχνες – που πλέον εργάζονται στις περιοδείες της. Εκείνη και ο αδερφός της, Finneas, είχαν κατ’ οίκον εκπαίδευση από τη μητέρα τους, Maggie Baird, η οποία αποφάσισε από κοινού με τον πατέρα τους πως ήταν η καλύτερη επιλογή για να περνούν περισσότερο χρόνο μαζί τους. Οι γονείς τους τούς ώθησαν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους και να εκφράζονται. Στα έξι της ξεκίνησε να παίζει γιουκαλίλι και στα έντεκά της έγραψε το πρώτο της τραγούδι, εμπνευσμένο από τη σειρά «The Walking Dead», για το οποίο πήρε ατάκες και τίτλους επεισοδίων για να φτιάξει στίχους. Στα δεκατρία ξεκίνησε και επίσημα να συνεργάζεται με τον Finneas για την παραγωγή τραγουδιών, και η συνεργασία τους κρατά μέχρι και σήμερα.
Οι πιο ψαγμένοι της δισκογραφίας σίγουρα γνωρίζουν το «Ocean Eyes» από την εποχή πριν το άλμπουμ της, το 2016, και αν έτυχε να το ακούσεις, τότε μπορούσες να σχηματίσεις μια ιδέα για το τι θα ακολουθήσει. Οι περισσότερες νεαρές τραγουδίστριες έχουν, ή τουλάχιστον είχαν, ένα κοινό. Τραγουδίστριες όπως η Selena Gomez, η Miley Cyrus, ακόμα και η Ariana Grande, μπήκαν στη δισκογραφία ως αποτέλεσμα μιας επιτυχημένης καριέρας στην τηλεόραση και στα πρώτα τους βήματα είχαν τη στήριξη ενός μεγάλου καναλιού. Η Billie Eilish δεν τα είχε αυτά. Ανέβασε για πλάκα το τραγούδι «Ocean Eyes» στο SoundCloud μια νύχτα και μέχρι το πρωί είχε γίνει viral στην πλατφόρμα. Διάφοροι χρήστες έσπευσαν να δημιουργήσουν τα δικά τους, ανεπίσημα ρεμίξ μέχρι που κάποια έφτασαν στα αφτιά δισκογραφικής εταιρείας. Στην πραγματικότητα, η δεκατετράχρονη τότε Eilish ανέβασε το τραγούδι με σκοπό να το ακούσει μόνο ένα πρόσωπο: η δασκάλα χορού της. Ένα χρόνο αργότερα, το 2017, ένα νέο τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο soundtrack της πιο επιτυχημένης, τότε, σειράς του Netflix, του «13 Reasons Why».
When we all fall asleep…
Το επίσημο ντεμπούτο της ήρθε τον Δεκέμβριο του 2018 με τίτλο «When we all fall asleep, where do we go?» με εκείνο το λίγο τρομακτικό εξώφυλλο, εξερευνούσε θεματικές που αφορούσαν την ενηλικίωση, τις ερωτικές απογοητεύσεις, την ψυχική υγεία και τους εθισμούς. Έμπνευση για τον δίσκο αποτέλεσαν τα συνειδητά όνειρα (ή τα «lucid dreams», αν προτιμάτε) και τα λεγόμενα night terrors που πήραν μορφή για χάρη του εξωφύλλου. Γνώρισε αμέσως επιτυχία και μέχρι τον Ιούνιο του 2019 είχε πουλήσει πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα στην Αμερική, έγινε το best selling άλμπουμ στον Καναδά και στη Μεγάλη Βρετανία, κάνοντας την Eilish τη νεαρότερη καλλιτέχνιδα της οποίας ο δίσκος φτάνει το νούμερο ένα. Ο ίδιος δίσκος έλαβε παγκόσμια αναγνώριση από κριτικούς με πολλούς να επαινούν τους στίχους, τη συνοχή και τον τρόπο ερμηνείας. Συμπεριλήφθηκε στα πεντακόσια καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών του αναγνωρισμένου μουσικού περιοδικού Rolling Stone και στα Grammys του 2020 πήρε τέσσερα βραβεία, το «Bad Guy» πήρε δύο, ενώ ο παραγωγός και αδερφός της, Finneas, βραβεύτηκε ως «Παραγωγός της Χρονιάς». Ο δίσκος συμπεριλήφθηκε επίσης σε τριάντα λίστες εντύπων και ιστοσελίδων όλου του κόσμου με τους καλύτερους της χρονιάς. Αυτό ήταν μόνο η αρχή.
To «Bad Guy», με μια ευρηματική μίξη ηλεκτρονικής μουσικής και trap και, όπως αποκάλυψε ο Finneas σε τηλεοπτική συνέντευξή του, τον ήχο από τις διαβάσεις πεζών στην Αυστραλία να λειτουργεί σαν εθιστικό δόλωμα, ήταν το τραγούδι που τραγουδούσαν και χόρευαν όλοι. Μάλιστα, κατάφερε να γίνει πλατινένιο σε πάνω από δεκαπέντε χώρες -συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας- και διαμαντένιο σε δύο και βγήκε σε ένα, αχρείαστο ομολογουμένως, ρεμίξ με το παιδικό της είδωλο, τον Justin Bieber που δεν επισκίασε το πρωτότυπο αλλά συνέχισε την κυριαρχία του, παρά τα έξι υπόλοιπα singles που κυκλοφόρησαν από τον ίδιο δίσκο.
Η εικόνα αλλάζει
Η Billie Eilish είχε ταυτιστεί με την εικόνα της. Εμφανιζόταν μαυροντυμένη, με ρούχα που έκρυβαν τη φιγούρα της επίτηδες για να αποφύγει σχολιασμούς για το σώμα της. «Κανείς δεν μπορεί να έχει άποψη γιατί δεν έχουν δει τι υπάρχει από μέσα. Κανείς δεν μπορεί να πει αν είμαι λεπτή ή όχι, αν έχω επίπεδο ή χοντρό πισινό» είπε με αφορμή τη συμμετοχή της στην καμπάνια του Calvin Klein. Παράλληλα η δήλωσή της αυτή ξεκίνησε έναν συνεχιζόμενο διάλογο για την αντικειμενοποίηση των γυναικείων σωμάτων. Σιγά-σιγά, όμως, η Eilish άνθιζε μέσα στο σώμα της. Το αναγκαστικό lockdown της άνοιξης του 2020 τής έδωσε την ευκαιρία να κάνει τον δικό της απολογισμό, πάντα με τον αδερφό της στην παραγωγή.
Η νέα μουσική περίοδος ξεκίνησε με την ίδια στο λουκ που την είχαμε συνηθίσει, και κατέληξε, πριν την κυκλοφορία του δεύτερού της δίσκου, να τη μεταμορφώνει. Τα πράσινα μαλλιά έγιναν ξανθά, τα μακριά νύχια έφυγαν και τα ογκώδη ρούχα αντικαταστάθηκαν από πιο κομψά. Ο δίσκος «Happier than Ever» περιγράφει τη σχέση της Eilish με τη δημοσιότητα και τα κακά που ήρθαν απ’ αυτή. Για ακόμα μια φορά έλαβε παγκόσμια αναγνώριση για την παραγωγή, τους στίχους αλλά και το στυλ, και αυτή τη φορά ο ήχος μεταλλάσσεται σε ηλεκτρονικό με δόσεις τζαζ – ακόμα και μπόσα νόβα – που δένουν ωστόσο άψογα με τη μέχρι τώρα δισκογραφία της. Η φωνή της, επίσης, ντύνει την τελευταία ταινία του Daniel Craig ως James Bond, με το τραγούδι «No Time To Die» που έχει τον ίδιο τίτλο με την ταινία.
Από baggy ρούχα στο Met Gala
Το ιδιαίτερο στυλ της συνάντησε μεγάλους οίκους όπως η Chanel, o Gucci, o Burberry και ο Louis Vuitton, με τον οποίο ανέπτυξε μια ιδιαίτερη αγάπη με απόγειο την πριγκιπική εμφάνισή της με ένα τούλινο φόρεμα Oscar de la Renta στο φετινό Met Gala. H συνεργασία έγινε αφότου ο οίκος συμφώνησε με τον όρο της τραγουδίστριας, να σταματήσει τη χρήση αληθινής γούνας. Περπάτησε στο κόκκινο χαλί του μεγαλύτερου event της μόδας σαν πριγκίπισσα της Disney, με το ογκώδες φόρεμά της να κλέβει την παράσταση, μαζί με τα ξανθά, πλέον, μαλλιά της, σε ένα σύνολο που παρέπεμπε στις κλασικές Barbie αλλά ο κόσμος το συνέδεε, εύστοχα, με τη Marilyn Monroe. Προηγήθηκε φυσικά ένα, πολυσυζητημένο πλέον, εξώφυλλο στη βρετανική Vogue όπου πόζαρε με εσώρουχα και κορσέδες και δεν δέχτηκε κριτική από κανένα. «Ξαφνικά είσαι υποκρίτρια αν θέλεις να δείξεις δέρμα, και εύκολη και πόρνη. Αν είμαι, τότε είμαι περήφανη. Ας το ανατρέψουμε και ας νιώθουμε δύναμη. Το να δείχνεις το σώμα σου ή το να μην το δείχνεις δεν θα έπρεπε να σου στερεί τον σεβασμό από τους άλλους». «Αν στηρίζεις το body positivity, γιατί φοράς κορσέ; Γιατί δεν δείχνεις το πραγματικό σου σώμα; Πιστεύω πως μπορώ να κάνω οτιδήποτε θέλω» είχε πει στη Vogue προβλέποντας τις αντιδράσεις μετά το εξώφυλλό της και συμπλήρωσε «Το θέμα είναι να νιώθεις καλά. Αν θέλεις να κάνεις επέμβαση, να κάνεις επέμβαση. Αν θέλεις να φορέσεις ένα φόρεμα το οποίο κάποιος πιστεύει πως σε χοντραίνει, μη δώσεις σημασία. Αν νιώθεις καλά, βγαίνει προς τα έξω».
Στην τελική, ο λόγος που γνωρίζει επιτυχία είναι επειδή παρουσιάζει κάτι φρέσκο, που δεν έμοιαζε, ούτε μοιάζει με τίποτα άλλο εκεί έξω. Ήταν το «αγοροκόριτσο» με τα υπερμεγέθη ρούχα που πουλούσε μακάβριους στίχους μπλεγμένους με αυτούς του έρωτα, που εξελίχθηκε σε μια εναλλακτική pop πριγκίπισσα που συνεχίζει να τα λέει έξω απ’ τα δόντια, να διευρύνει τη δισκογραφία της με εξαιρετικά κομμάτια και να είναι, μέχρι και τώρα, η εξαίρεση στους κανόνες της pop, και γι’ αυτό άγγιξε τόσο κόσμο, γι’ αυτό έγινε η φωνή της νέας γενιάς.
