Μαρία Σάββα
Η Marian Robinson, μητέρα της Michelle Obama, έφυγε από τη ζωή την τελευταία μέρα του Μαΐου, σε ηλικία 86 ετών. Η Michelle, ο αδελφός της Craig Robinson, και τα μέλη των οικογενειών τους την αποχαιρέτησαν με μια συγκινητική ανάρτηση, όπου εξέφρασαν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη τους για την αξέχαστη παρουσία της στη ζωή τους.
Η Marian Robinson ήταν μια δυναμική και υποστηρικτική γυναίκα που ενθάρρυνε τα παιδιά της να αγαπήσουν τη γνώση από μικρή ηλικία, παίρνοντάς τα συχνά στη δημόσια βιβλιοθήκη. Ήταν ένας ευχάριστος και σοφός άνθρωπος, που προσέφερε καθημερινά την καθοδήγησή της σε όλους γύρω της.
Η Michelle Obama μοιράστηκε τα συναισθήματά της και την εκτίμησή της για τη μητέρα της μέσα από μια μακροσκελή ανάρτηση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, τιμώντας τη μνήμη της Marian με λόγια γεμάτα αγάπη και σεβασμό.
Το αποχαιρετιστήριο μήνυμα στην μητέρα της:
«Η Marian Lois Shields Robinson – μητέρα μας, πεθερά και γιαγιά – είχε έναν τρόπο να συνοψίζει τις αλήθειες της ζωής σε μια δυο λέξεις, ίσως μια σύντομη φράση που τους έκανε όλους να σταματήσουν και να σκεφτούν. Η σοφία έβγαινε από μέσα της, σαν να είχε γεννηθεί μαζί της, αλλά στην πραγματικότητα την κέρδισε με σκληρό τρόπο και διαμορφώθηκε από την κατανόηση που είχε για το ότι ακόμα και οι πιο δύσκολες πτυχές του κόσμου μπορούσαν να αμβλυνθούν με λίγη χάρη.
‘Μην κουράζεστε με μικροπράγματα’
‘Να γνωρίζετε τι είναι πραγματικά πολύτιμο’.
‘Ως γονιός δεν μεγαλώνεις μωρά – μεγαλώνεις μικρούς ανθρώπους’.
Ήταν ένα από επτά παιδιά που μεγάλωσαν στα νότια όρια του Σικάγου, η κόρη του Purnell Shields και της Rebecca Jumper. Όταν ήταν έφηβη, οι γονείς της χώρισαν και η μητέρα της συντηρούσε τον εαυτό της ως βοηθός νοσοκόμας. Ο πατέρας της, εξαιτίας του χρώματος του δέρματός του, δεν μπορούσε να γίνει μέλος σωματείου ή να δουλέψει για μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες και δεν εμπιστευόταν τον κόσμο που φαινόταν ότι δεν είχε χώρο για εκείνον. Ωστόσο πολλά πρωινά ξυπνούσε τα παιδιά το ξημέρωμα με τζαζ δίσκους που έπαιζαν δυνατά, σαν ξυπνητήρια. Εκείνη έμαθε γρήγορα ότι ακόμα και μπροστά στις δυσκολίες μπορούσες να βρεις τη μουσική.
Ως νεαρή γυναίκα σπούδασε για να γίνει δασκάλα, πριν εργαστεί ως γραμματέας. Ερωτεύτηκε γρήγορα τον Fraser Robinson, έναν άλλο κάτοικο του Νότιου Σικάγου, που είχε τη δύναμη ενός μποξέρ και το coolness ενός λάτρη της τζαζ. Μαζί μεγάλωσαν δυο παιδιά, τον Craig και την Michelle, σε ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα της Λεωφόρου Euclid της Νότιας Ακτής.
Ήταν εθελόντρια στην Ένωση Γονέων και Εκπαιδευτικών και έμαθε στα παιδιά της να διαβάζουν σε νεαρή ηλικία, ενώ καθόταν μαζί τους την ώρα της ανάγνωσης, δίνοντάς τους τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση να περπατούν στο σχολείο – και στον κόσμο – μόνα τους. Μια φορά ‘τα έχωσε’ σε έναν αστυνομικό που κατηγόρησε τον Craig ότι έκλεψε ένα ποδήλατο, απαιτώντας να απολογηθεί στο γιο της…
Κάθε βράδυ για πολλά χρόνια, εκείνη και ο Fraser συζητούσαν στο τραπέζι… μαθαίνοντας στα παιδιά τους να πιστεύουν στη δύναμη και την αξία των δικών τους φωνών.
Όταν ο Craig αποφάσισε να αφήσει μια καλή δουλειά στον τομέα των χρηματοοικονομικών για να κυνηγήσει το όνειρό του να γίνει προπονητής μπάσκετ, η Marian ήταν εκεί να τον υποστηρίξει με όλη της την καρδιά.
Όταν η Michelle παντρεύτηκε έναν άνδρα αρκετά τρελό να ασχοληθεί με την πολιτική, ήταν το ίδιο υποστηρικτική.
Σε κάθε βήμα, καθώς οι οικογένειάς μας προχωρούσαν σε δρόμους που κανείς μας δεν μπορούσε να προβλέψει, παρέμεινε το καταφύγιό μας στην καταιγίδα, κρατώντας τα πόδια μας σε στέρεο έδαφος. Το βράδυ των εκλογών του 2008, όταν έγινε γνωστό ότι ο Barack σύντομα θα κρατούσε το βάρος όλου του κόσμου, ήταν εκεί, κρατώντας το χέρι του.
Με μια μικρή παρότρυνση, αποφάσισε να μετακομίσει στον Λευκό Οίκο με την Michelle και τον Barack. Tην χρειαζόμασταν. Τα κορίτσια την είχαν ανάγκη. Και κατέληξε να είναι ο βράχος μας σε όλα. Απολάμβανε το ρόλο της ως γιαγιά της Malia και της Sasha – ακριβώς όπως ήταν αφοριωμένη στους Avery, Leslie, Austin και Aaron.
Οι παγίδες και η λάμψη του Λευκού Οίκου ποτέ δεν ταίριαξαν στην Marian Robinson. ‘Απλά δείξε μου πώς δουλεύει το πλυντήριο και είμαι εντάξει’, έλεγε. Αντί να χασομεράει με νικητές των Όσκαρ ή βραβευμένους με Νομπέλ, προτιμούσε να περνάει το χρόνο της βλέποντας τηλεόραση, στο δωμάτιο έξω από το δικό της, με τα μεγάλα παράθυρα και τη θέα στο Washington Monument. Ο μόνος επισκέπτης που ζήτησε να συναντήσει ήταν ο Πάπας. Σε αυτά τα οκτώ χρόνια έγινε πολύ καλή φίλη με το βοηθητικό προσωπικό και τους μπάτλερ, τους ανθρώπους που έκαναν τον Λευκό Οίκο να μοιάζει με σπίτι.
Μετά τον Λευκό Οίκο, επέστρεψε στο Σικάγο, όπου συναντήθηκε ξανά με παλιούς φίλους, ανταλλάσσοντας αστεία, κάνοντας ταξίδια και απολαμβάνοντας ένα ποτήρι καλό κρασί. Έφυγε ήσυχα σήμερα το πρωί και αυτή τη στιγμή κανείς μας δεν ξέρει ακριβώς πώς θα συνεχίσουμε χωρίς εκείνη.
Ως μητέρα ήταν το στήριγμά μας, ένας ήρεμος και καθόλου επικριτικός μάρτυρας στους θριάμβους και τα εμπόδια. Ήταν πάντα, πάντα εκεί, να μας υποδεχτεί πίσω στο σπίτι, χωρίς να έχει σημασία το πόσο μακριά είχαμε ταξιδέψει, με αυτή τη βαθιά και αμετάβλητη αγάπη…
Θα λείψει σε όλους πάρα πολύ και ευχόμαστε να ήταν εδώ να μας δώσει προοπτική, να γιατρέψει τις βαριές καρδιές μας με το γέλιο και μια δόση από τη σοφία της.
‘Όλος ο κόσμος είναι γεμάτος από μικρούς Craig και μικρές Michelle‘, μάς υπενθύμιζε συχνά, υπογραμμίζοντας την ομορφιά και τις δυνατότητες που είχε κάθε παιδί.
Και όπως πάντα, είχε δίκιο. Κάτι που ισχύει, επίσης – παρότι το αρνιόταν πεισματικά – είναι πως υπήρξε και θα υπάρξει μόνο μία Marian Robinson. Μέσα στην στενοχώρια μας, μας ενθαρρύνει το σπάνιο δώρο της ζωής της. Και θα περάσουμε το υπόλοιπο των δικών μας προσπαθώντας να ζήσουμε με το παράδειγμά της».
