Ο νεαρός σκηνοθέτης, που είδε τη μικρού μήκους ταινία του να εντάσσεται στη συλλογή του The New Yorker, μας μιλάει για την ιδέα μιας πανδημίας που προηγήθηκε της αληθινής πανδημίας, το κουίρ σινεμά και την αξία της πολιτικής ορθότητας.
Θανάσης Τσιμπίνης: «Στην Αθήνα μπορείς να είσαι διαφορετικός, όχι όμως χωρίς ρίσκο»
Φωτογραφία: ΘΑΛΕΙΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Βλάσης Κωστούρος
Το βραβευμένο μικρού μήκους φιλμ του Θανάση Τσιμπίνη, Απόδραση από τον εύθραυστο πλανήτη, έχει κάτι το αναπόδραστο. Μια αναπόφευκτη ομορφιά. Η ταινία του ταξίδεψε σε πάνω από 50 φεστιβάλ παγκοσμίως, καταλήγοντας να κάνει πριν από λίγες ημέρες την παγκόσμια online πρεμιέρα της στο Screening Room του The New Yorker, τη σπουδαία συλλογή ταινιών του εμβληματικού περιοδικού. «Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη», μου λέει. «Ήθελαν μια κουίρ ταινία με αφορμή τον μήνα του Pride και ανάμεσα στις πολλές ταινίες που τους προτάθηκαν διάλεξαν τη δική μου, εξηγώντας στη Marni Films, την εταιρεία παραγωγής, πως αυτό που τους άγγιξε περισσότερο ήταν το πόσο γλυκιά και προσεγμένη είναι».
Στο δυστοπικό του παραμύθι, για το οποίο «ο Γουόνγκ Καρ Γουάι θα ήταν περήφανος», όπως σχολίασε ένας θαυμαστής στο YouTube, μια πανδημία έχει σκεπάσει την Αθήνα με μια ροζ ομίχλη. Δύο αγόρια κυκλοφορούν με μάσκες στην άδεια πόλη, περνώντας κάποιες −τελευταίες− στιγμές έρωτα και ανεμελιάς, λίγο πριν από το τέλος του κόσμου. «Η ειρωνεία είναι ότι η ταινία γυρίστηκε πριν από την έλευση της πανδημίας. Είναι με έναν τρόπο προφητική», λέει γελώντας. «Υπάρχει μια ανάγκη για ρομαντισμό και οικειότητα στο φιλμ, λέξεις πολύ πληγωμένες σήμερα. Ο εγωισμός των σόσιαλ μίντια αλλά και οι πολλαπλές κρίσεις που βιώνουμε μας έχουν ενεργοποιήσει ένα αίσθημα επιβίωσης, μέσα στο οποίο δεν υπάρχει περιθώριο ουσιαστικής επαφής».
Τον ρωτάω τι είναι αυτό που τον γοητεύει στο κουίρ σινεμά. «Ως μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, έχω την ανάγκη να μιλήσω γι’ αυτό που ξέρω καλά, να εκφράσω αυτά που ζω ή να προσφέρω ένα παράθυρο ορατότητας εκεί που πρέπει. Πρόσφατα σκηνοθέτησα την πανελλήνια καμπάνια Πες το Ναι! για την ισότιμη πρόσβαση στον γάμο και στην τεκνοθεσία. Είναι πολλές οι διεκδικήσεις της κοινότητας στη χώρα μας, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν τα τρανς άτομα. Βλέπω πολλά να αλλάζουν προς το καλύτερο, όχι χάρη στους θεσμούς, αλλά από μια διάθεση αυτοενδυνάμωσης των μελών. Υπάρχουν γεγονότα που συνεχίζουν να τραυματίζουν, καθημερινές κακοποιητικές συμπεριφορές που σε κάνουν να φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου. Στην Αθήνα μπορείς να είσαι διαφορετικός, όχι όμως χωρίς ρίσκο. Γι’ αυτό μ’ αρέσει που ζούμε στην εποχή της πολιτικής ορθότητας. Είναι, αν θες, μια έντονη απάντηση, που έρχεται να διορθώσει το σοβαρό πρόβλημα δεκαετιών».
Υπάρχει, λέει, ένα συγκεκριμένο αίσθημα που θέλει να νιώθουμε όταν βλέπουμε τις ταινίες του. Αυτό που γεννά η απόδραση. «Με απασχολεί πολύ η φυγή από την πραγματικότητα. Θέλω να φτιάχνω ταινίες αισθητικά όμορφες, γιατί βλέπω στην ομορφιά ένα είδος απόδρασης και μια κάθαρση. Τώρα, βέβαια, στην πρώτη μου μεγάλου μήκους που προετοιμάζω, θέλω να ανατρέψω λίγο αυτή τη συνθήκη, να κάνω κάτι πιο άγριο και ακατέργαστο αναφορικά με την εικόνα». Ο Σεπτέμβριος θα τον βρει να «αποδρά» στις Βρυξέλλες, για ένα μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία Κινηματογράφου. «Είμαι αυτοδίδακτος στο σινεμά. Ήρθε η στιγμή να το σπουδάσω και παράλληλα να το “ψάξω” στο εξωτερικό. Ξέρεις, περνάω μια φάση που νιώθω όλες μου τις κεραίες ανοιχτές και μ’ αρέσει αυτό το συναίσθημα. Είναι ένας τρόπος να δεις τη ζωή πιο ελεύθερα, αφήνοντάς τη να σε οδηγήσει εκεί που πραγματικά επιθυμείς».
INFO
Η ταινία Απόδραση από τον εύθραυστο πλανήτη του Θανάση Τσιμπίνη είναι διαθέσιμη στο Screening Room του New Yorker
Πηγή: Kathimerini.gr
