Μαρία Καραμάνου
Η σεξουαλική πίεση που ασκείται στα γυναικεία σώματα αρχίζει συχνά από πολύ μικρή ηλικία, όταν κοριτσάκια που δεν έχουν ακόμη αναπτύξει το στήθος, αντιμετωπίζονται με το ίδιο φυσιολογικό τρόπο όπως τα αγόρια της ηλικίας τους. Ωστόσο, αυτά τα κορίτσια εκπαιδεύονται να φορούν το πάνω μέρος του μαγιό, παρακινούμενα να αναπτύξουν μια συνεχή αίσθηση της αιδημοσύνης σχετικά με το σώμα τους στο μέλλον.
Αν παρατηρήσει κανείς τις δράσεις της διεθνούς φεμινιστικής οργάνωσης Femen, θα διαπιστώσει ότι οι γυναίκες που συμμετέχουν διαμαρτύρονται κυρίως επιδεικνύοντας το στήθος τους. Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι αυτή η απλή πράξη θεωρείται επιθετική, σαν να πρόκειται για κάποια ανήθικη πράξη, ενώ οι μαστοί είναι απλά μέρος του φυσικού σώματος. Συχνά, οι υπεύθυνοι ασφαλείας προσπαθούν να καλύψουν τις διαμαρτυρόμενες γυναίκες, λες και η γυμνότητα αποτελεί κάποιου είδους απειλή.
Εν τέλει, όταν οι γυναίκες αυτές ντύνονται με ένα ανδρικό σακάκι από κάποιον αστυνομικό ή σωματοφύλακα, η απειλή φαίνεται να απομακρύνεται. Το ερώτημα είναι, τι θα συνέβαινε αν ένας άνδρας έκανε κάτι ανάλογο σε μια δημόσια εκδήλωση; Θα υπήρχε ο φόβος ή η αντίδραση των αρχών;
Ανάλογα ερωτήματα εκκρεμούν όσον αφορά το θέμα του θηλασμού σε δημόσιους χώρους, μια δράση που εξακολουθεί να προκαλεί συζητήσεις και αντιφάσεις. Είναι δεόντως ή ακατάλληλο για μια μητέρα να θηλάζει το μωρό της σε μια παιδική χαρά, σε μια δημόσια εκδήλωση ή ακόμη και στην βουλή; Πρέπει να καλύπτει το στήθος της ή μπορεί να θηλάσει το μωρό ανοιχτά; Είναι το στήθος απλώς συνυφασμένο με το σεξ και την μητρότητα στο σπίτι, ή είναι μια φυσική λειτουργία που πρέπει να αποδεχτείτε και στον δημόσιο χώρο; Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν ανεπίλυτα στη χώρα μας, καθώς ο θηλασμός, μια εντελώς φυσιολογική δράση, εξακολουθεί να προκαλεί σκάνδαλο και να είναι θέμα ταμπού.
Το περασμένο έτος, η Ριγκομπέρτα Μπαντίνι τραγουδούσε στο τραγούδι "Ay Mamá" και εξέφραζε την ερώτηση της γιατί τα στήθη μας εξακολουθούν να θεωρούνται τόσο τρομακτικά. Στους στίχους του τραγουδιού αναφέρθηκε στην ιδέα της ελευθερίας με έναν τρόπο που παραπέμπει στον Ντελακρουά, έναν διάσημο Γάλλο ζωγράφο, και προσπάθησε να προωθήσει την ιδέα ότι πρέπει να σταματήσουμε να ντρεπόμαστε για τα στήθη μας και να τα απελευθερώσουμε.
Πρόσφατα, η καταλανική κυβέρνηση υπενθύμισε την αρχή της ισότητας μεταξύ ανδρών και γυναικών, η οποία έχει επίσημα εγκριθεί από το 2020 αλλά δεν έχει εφαρμοστεί πλήρως. Σύμφωνα με την νομοθεσία, σε δημόσιες πισίνες, οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να κάνουν μπάνιο γυμνόστηθες, και οποιαδήποτε απαγόρευση αυτού του δικαιώματος είναι παράνομη. Στην επιστολή της κυβέρνησης της Βαρκελώνης αναφέρεται ότι "η απαγόρευση των γυναικών να κάνουν μπάνιο γυμνόστηθες σε δημόσιες πισίνες αποκλείει μέρος του πληθυσμού και παραβιάζει το δικαίωμα κάθε ατόμου να αποφασίζει για το σώμα του/της."
Η σεξουαλικοποίηση του γυναικείου στήθους ξεκινά από πολύ νεαρή ηλικία, όταν κοριτσάκια που δεν έχουν αναπτύξει φυσικά το στήθος τους αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο με τα αγοράκια της ηλικίας τους. Καθώς μαθαίνουν να φορούν το πάνω μέρος του μαγιό τους, ενδεχομένως νιώθουν ότι πρέπει να το κρύβουν ή να ντρέπονται γι' αυτό, παρά το γεγονός ότι είναι ακόμα παιδιά και το στήθος τους είναι σχεδόν ανύπαρκτο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, αυτή η κοινωνική πίεση επηρεάζει τον τρόπο που βλέπουν τον εαυτό τους και τη σχέση τους με το σώμα τους, προωθώντας έναν πολύ στενό και προκατειλημμένο ορισμό της θηλυκότητας.
