Ζωή Τουτουντζίδου
Βρισκόμαστε στην τελική γραμμή για την εκλογή του νέου προέδρου της Κύπρου, με τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών να είναι την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου. Το πολιτικό μας σύστημα στηρίζεται στην ψηφοφορία του λαού ο οποίος εκλέγει βάση της πλειοψηφίας τον ερχόμενο πρόεδρο της δημοκρατίας. Όλο αυτό φυσικά μάς κάνει να αναρωτηθούμε ποιοι είναι τελικά οι παράγοντες που επηρεάζουν την πολιτική μας ψήφο.
Σύμφωνα με έρευνες της πολιτικής και εκλογικής ψυχολογίας ένα από τα κυριότερα σημεία της συμπεριφοράς των ψηφοφόρων είναι η προσωρινή σταθερότητα. Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι όταν ένα άτομο έχει ψηφίσει για ένα πολιτικό κόμμα, θα ψηφίσει ξανά για το ίδιο κόμμα στις επόμενες εκλογές, ειδικά αν νιώθει ότι ωφελήθηκε από την εκλογική πορεία του προηγούμενου προέδρου. Ουσιαστικά πίσω από τη σταθερότητα της ψηφοφορίας κρύβεται μια διαδικασία πολιτικής κοινωνικοποίησης που σκοπό έχει την «εδραίωση» του ατόμου σε ένα κοινωνικό σύνολο.
Από την άλλη το να συμμετέχουμε ενεργά στις εκλογικές παρατάξεις και εκστρατείες μάς κάνει να νιώθουμε μέλη μίας ομάδας, με έντονη ομαδική ταυτότητα. Μέσα από διάφορες μεθόδους, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης συμβόλων, ύμνους και ομαδικές εκδηλώσεις τα άτομα αναπτύσσουν το λεγόμενο αίσθημα του «ανήκειν» και νιώθουν πιο ισχυροί καθώς απαρτίζονται από άτομα με κοινές πολιτικές απόψεις. Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Ιαπωνία βρήκε ότι οι κοινές πολιτικές απόψεις ενδυναμώνουν την πολιτική ταυτότητα και πίστη απέναντι στην κομματική παράταξη.
Σύμφωνα με τη θεωρία του Kelley(1983), κατά την είσοδο των ψηφοφόρων στο εκλογικό παραβάν επιτυγχάνεται μια ιδιότυπη ψυχολογική ζύμωση, με την καταμέτρηση προτερημάτων και ελαττωμάτων των υποψηφίων. Οι σκέψεις αυτές οδηγούν στην τελική απόφαση για την εκλογή και παράλληλα επαναφέρουν στην μνήμη μας στιγμιότυπα που μας έκαναν εντύπωση κατά την προεκλογική εκστρατεία, όπως μία συζήτηση στο εκλογικό κέντρο μέχρι και ένα debate ανάμεσα στους υποψήφιους πολιτικούς.
