Αντετοκούνμπο:

Μετά την απίθανη εμφάνιση του στον τελικό του ΝΒΑ απέναντι στους Σανς και την κατάκτηση του τύλου του MVP, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο απέδειξε πόσο μεγάλος αθλητής και άνθρωπος είναι, στις δηλώσεις που έκανε.

Αρχικά για το αν περίμενε να ζήσει μια τέτοια στιγμή, όταν ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ: «Όχι φίλε, όχι. Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ για να βοηθήσω την οικογένειά μου. Δυσκολευόμασταν, περάσαμε δύσκολες καταστάσεις ως παιδιά. Δεν πίστευα ποτέ πως θα είμαι 26 ετών και απλά θα παίζω στους τελικούς. Μόνο που είμαι στους τελικούς ήμουν χαρούμενος. Δεν περίμενα ποτέ πως στα 26 μου θα έχω αυτά τα τρόπαια. Βαδίσαμε έναν μακρύ δρόμο».

Σχετικά με τα παιδιά που τον βλέπουν και όσα εκπροσωπεί ο ίδιος: «Εκπροσωπώ και τις δύο πατρίδες μου, την Νιγηρία και την Ελλάδα. Πολλά παιδιά σε όλη την Αφρική και όλη την Ευρώπη με έχουν πρότυπο. Αυτή η επιτυχία πρέπει να κάνει τους πάντες να πιστέψουν στα όνειρά τους. Όταν δεν νιώθετε καλά, να πιστεύετε αυτό που κάνετε, να συνεχίσετε να δουλεύετε. Εμένα μου λένε ότι δεν μπορώ να βάλω βολές, αλλά απόψε τις έβαλα και είμαι ο πρωταθλητής. Τις έβαλα όταν έπρεπε. Κάνω πλάκα. Ή και όχι… Πιστέψτε. Ελπίζω πως δίνω στα παιδιά ελπίδα ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Πριν από 8,5 χρόνια δεν ήξερα την επόμενη κίνησή μου. Η μαμά μου πουλούσε πράγματα στους δρόμους. Τώρα είμαι στην κορυφή, είμαι ευλογημένος. Ακόμα κι αν δεν καταφέρω να φτάσω ποτέ ξανά εδώ, είμαι καλά. Είμαι καλά με όσα έχω πετύχει. Ελπίζω αυτό να δώσει ελπίδα σε όλους, να τους επιτρέψει να πιστέψουν στα όνειρά τους».

Αναφορικά με την πορεία του στο ΝΒΑ και την πρόοδό του: «Ήταν ένα μεγάλο ταξίδι, τα έχω κάνει όλα. Τα προσπάθησα όλα, απλά για να είμαι στο παρκέ και να φτάσω μέχρι εδώ. Δεν έπαιζα, ερχόμουν από τον πάγκο, είπα στη διοίκηση να με στείλει στην G-League όταν ήμουν 18 ετών. Έπαιξα ως πλέι μέικερ, μετά έγινα ηγέτης. Αυτό έπρεπε να κάνω και σήμερα: να τα κάνω όλα. Να σκοράρω, να πάρω ριμπάουντ, να κάνω box out, για τους ανθρώπους που με πίστεψαν.

Για τα δάκρυά του μετά τη λήξη του Game 6: «Σκεφτόμουν όλο το ταξίδι, όλη την πορεία μου, τι έκανα για να φτάσω εδώ. Τι θυσίασαν οι γονείς μου για να είμαι εδώ. Αυτό το έβλεπα κάθε μέρα, κάθε μέρα της ζωής μου. Αυτό είναι για την μαμά μου, δούλεψε τρομερά σκληρά για να είμαι εγώ εδώ. Δεν με πίεσε ποτέ. Αυτό είναι για τον μπαμπά μου, που μας βλέπει από ψηλά και για τη γυναίκα μου. Κάθε μέρα με κάνει καλύτερο άνθρωπο, προσέχει τον γιο μου. Αυτό είναι και για τα αδέλφια μου. Αυτό ήθελα τόσο πολύ, γι’ αυτό το πήρα. Υπήρχαν άνθρωποι που με βοήθησαν, κάθε μέρα. Ευχαριστώ την μαμά μου, τον μπαμπά μου, την Μαράια, τα αδέλφια μου και όσους με βοήθησαν».