Έχει επικρατήσει στην γλώσσα μας να αποκαλούμε μια όμορφη γυναίκα "κούκλα" - παρά το ότι η ομορφιά είναι ένα καθαρά υποκειμενικό ζήτημα. Στις μέρες μας για τις πλείστες γυναίκες, μάλιστα, η ομορφιά ταυτίζεται με μια καλλίγραμμη σιλουέτα, πλούσια -συνήθως ανοιχτόχρωμη, αλλά όχι απαραίτητα- κόμη, αψεγάδιαστη επιδερμίδα, σαρκώδη χείλη και φυσικά, με πλούσιο στήθος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως οι αισθητικές και πλαστικές επεμβάσεις τα τελευταία χρόνια ήταν και εξακολουθούν να είναι δημοφιλείς, με τα νεαρά κορίτσια να επενδύουν τον χρόνο τους στην προσπάθειά τους να μοιάσουν στις αγαπημένες τοτς influencers, προσπαθώντας παράλληλα να αποκτήσουν στην πραγματική τους ζωή «το αποτέλεσμα των φίλτρων» - ζώντας στην ουσία μια ζωή με άπιαστα πρότυπα ομορφιάς και κατάθλιψη. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει την πρόσφατη ιστορία της 34χρονης σωσία της Kim Kardashian και Αμερικανίδας σταρ του OnlyFans που πέθανε από καρδιακή προσβολή μετά από μια ακόμη πλαστική επέμβαση;
Αν και σίγουρα οι πλαστικές επεμβάσεις κρύβουν πολλά θετικά, αφού το να διορθώνουμε κάτι που δεν μάς αρέσει -σε λογικά πλαίσια-είναι θεμιτό, η υπερβολή ποτέ δεν ήταν καλή. Και στο πλαίσιο αυτό βλέπουμε τα τελευταία χρόνια μια κίνηση που ομολογουμένως αποδεικνύει πως η κοινωνία βρίσκεται σε ένα σχετικά καλό δρόμο ως προς την επιστροφή στη φυσικότητα. Ο λόγος για την αφαίρεση των υπερμεγεθών ενθεμάτων σιλικόνης που είχαν βάλει γυναίκες στο παρελθόν γυναίκες, παρασυρόμενες από τη μόδα και επηρεασμένες από ανεύθυνους γιατρούς.
Χαρακατηριστικό παράδειγμα η Kim Kardashian, γνωστή για τις αμέτρητες επισκέψεις της σε πλαστικούς χειρουργούς, η οποία πριν από μερικούς μήνες αφαίρεσε τα εμφυτεύματα στήθους, ενώ ένα εξίσου δυναμικό παράδειγμα είναι η γυμνάστρια και health coach Keltie O'Connor, η οποία μάλιστα μοιράστηκε τη διαδικασία της αφαίρεσης με τους 465.000 συνδρομητές του καναλιού της στο YouTube.
«Πριν από δέκα χρόνια έκανα body building γιατί ήθελα να γίνω sports model, όλοι όμως μου έλεγαν ότι χρειάζομαι καμπύλες οπότε προχώρησα σε αυξητική μαστών. Από την πρώτη στιγμή που ξύπνησα μετά το χειρουργείο ένιωθα ότι είχα δύο μπάλες του βόλεϊ στο στήθος μου. Νόμιζα ότι αυτή η αίσθηση θα περάσει και θα συνηθίσω, όμως δεν έφυγε ποτέ. Δεν μπορούσα ούτε καν να κάνω τη γυμναστική που ήθελα. Κατέληξα να μισώ το σώμα μου. Πριν από δύο χρόνια άρχισα να έχω μiα σειρά από περίεργα συμπτώματα. Τα μαλλιά μου δεν ήταν υγιή, το δέρμα μου δεν ήταν υγιές, ούτε το πεπτικό μου σύστημα, τίποτα στο σώμα μου δεν λειτουργούσε φυσιολογικά. Ξεκίνησα να γκουγκλάρω και έμαθα για την ασθένεια των ενθεμάτων στήθους. Δεν είχα ιδέα ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο, νόμιζα ότι ήταν απλώς ενοχλητικά, όχι ότι μπορούν να προκαλέσουν και προβλήματα. Μετά το explant μπόρεσα επιτέλους να κάνω στρέτσινγκ και ασκήσεις που δεν κατάφερνα πριν. Νιώθω πλέον σωματικά και ψυχικά καλύτερα. Fitness δεν σημαίνει μόνο γράμμωση. Χρειάζεται και ευελιξία και ψυχική ισορροπία. Τώρα πια τις έχω».
H «πτώση» των ενθεμάτων και η σύνδεση με τον καρκίνο
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το aestheticsurgery.org που αναφέρεται στο marieclaire.gr, οι αφαιρέσεις ενθεμάτων και οι επεμβάσεις explant από το 2018 μέχρι το 2021 τριπλασιάστηκαν, με καθοριστικής σημασίας παράγοντα τα προβλήματα υγείας που συνδέθηκαν με τα ευφυτεύματα. «Τα ενθέματα σιλικόνης ενοχοποιούνται για φαινομενικά άσχετα συμπτώματα, από τριχόπτωση μέχρι χρόνια κόπωση, τα οποία στο σύνολό τους κατατάσσονται στην ιατρική οντότητα ως BII (Breast Implant Illness). Τώρα μαθαίνουμε ότι μια μορφή καρκίνου, το αναπλαστικό μεγαλοκυτταρικό λέμφωμα, συνδέεται με ορισμένα ενθέματα σιλικόνης τραχείας επιφάνειας, όπως πρόσφατα ανακοίνωσε το FDA», λέει ο πλαστικός χειρουργός Bryan Armijo, ο οποίος μεγάλωσε σε μια οικογένεια με αρκετές ασθενείς με καρκίνο του μαστού προτού ακόμα επιλέξει την ειδικότητά του. «Παρόλο που η αμερικανική Αρχή δεν συστήνει την επέμβαση explant αν δεν υπάρχουν συμπτώματα, πολλές γυναίκες έρχονται στο ιατρείο μου και ζητούν να τα αφαιρέσουν προληπτικά, για να νιώσουν πιο ήρεμες». Φυσικά, η αφαίρεση δεν σημαίνει πως απομακρύνει 100% τον κίνδυνο.
