Επιμέλεια Πάρης Δημητριάδης και Μιχάλης Μιχαηλίδης
Διανύουμε τον πρώτο μήνα του χρόνου και όπως είναι φυσικό, ένας μίνι απολογισμός είναι εκ των ων ουκ άνευ. Διαχρονικός απώτερος στόχος οφείλει να είναι η προσωπική αλλά και η συλλογική μας βελτίωση όπως φυσικά και η ενημέρωσή μας για τα τεκταινόμενα εκεί έξω. Αν είναι κάτι πάντως που χαρακτηρίζει γενικώς την εποχή μας είναι μια αδικαιολόγητη, πολλές φορές, γρηγοράδα. Τρέχουμε, τρέχουμε συνεχώς, αμελώντας τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική μας υγεία. Fast food, fast fashion, fast news, fast everything! Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα από νέες τάσεις και στάσεις, αλλά και από μικρές και δυνητικά ωφέλιμες αλλαγές που μπορούμε να επιδιώξουμε.
Comfort food
Η ποιότητα του φαγητού που τρώμε, ό,τι σημαντικότερο δηλαδή για την κυριολεκτική μας επιβίωση και ευζωία, είναι το πρώτο πράγμα που τακτικά επηρεάζεται δυσμενώς από τη γρηγοράδα της εποχής. Είναι βεβαίως κατανοητό ότι το γρήγορο συνεπάγεται με το εύκολο και το βολικό και πολύ τακτικά και με το οικονομικό από χρηματική άποψη. Πολύ λιγότερα χρήματα θα δώσεις για να αγοράσεις γρήγορο φαγητό, ανεξαρτήτως εάν η ποιότητά του είναι κατά παρασάγγας υποδεέστερη από αυτή ενός γκουρμέ πιάτου με πενταπλάσια τιμή, ενώ αναμφίβολα για να μαγειρέψειςι κάτι πιο υγιεινό και νόστιμο στο σπίτι χρειάζεσαι και τον απαραίτητο χρόνο. Χρόνος όμως ισούται με χρήμα. Δυστυχώς, τέτοια είναι η εποχή που ζούμε. Κι όμως, υπάρχουν τρόποι για να επιτευχθεί ένας πιο ισορροπημένος τρόπος ζωής.
Σε αυτό το πλαίσιο εμπίπτει και η λογική του comfort food, ένας όρος που προωθεί το σπιτικό φαγητό ή τέλος πάντων το φαγητό που μαγειρεύεται με τον τρόπο που θα το έτρωγες και στο σπίτι της μαμάς ή της γιαγιάς, αλλά δοσμένο με μια πιο εστιατορική προσέγγιση. Απόλυτο trend των ημερών είναι η λογική που θέλει να μοιραζόμαστε τα πιάτα στα εστιατόρια, αφού όλο και περισσότεροι χώροι εστίασης υιοθετούν την «to share» φιλοσοφία, προσφέροντας tapas ή έστω πιάτα ιδανικά για μοίρασμα.
Φέτος, όπως και κάποια χρόνια πριν, απολαύσαμε brunch σε μεγάλες ποσότητες, τόσο στην πόλη αλλά κυρίως στην επαρχία, αφού όλο και περισσότερα «μπραντσάδικα» έκαναν την εμφάνισή τους στα χωριά του νησιού, προσφέροντάς μας αφορμές για mini road trips εκτός πόλης.
Στροφή στα χωριά όμως κάνουν και πολλά από τα εστιατόρια της πόλης, που εμπλουτίζουν τα μενού τους με πιάτα των οποίων οι πρώτες ύλες προέρχονται από μικροπαραγωγούς που καλλιεργούν στην ύπαιθρο ή παράγουν προϊόντα εκεί, ενώ και η εποχικότητα παίζει πολύ ως φιλοσοφία, ακόμα και τα trendy εστιατόρια της πόλης. Είναι μάλιστα και οι σεφ-εστιάτορες που το παίρνουν ένα βήμα παρακάτω, αναγράφοντας στα μενού την προέλευση των προϊόντων, ακόμα και το όνομα του παραγωγού.
Φαγητό πολλών αστέρων στο L' Atelier Robuchon
Μεσογειακή κουζίνα, η σταθερή αξία
Σε επίπεδο εστιατορίων και κουζίνας, σίγουρα η εποχή ευνοεί την άφιξη μεγάλων brands από το εξωτερικό και δη πολυβραβευμένων με αστέρια Michelin ονομάτων, με τα εστιατόρια αυτά να εγκαθίστανται κυρίως σε πεντάστερα ξενοδοχεία αλλά και σε πολυδάπανα πρότζεκτ, όπως για παράδειγμα στις Μαρίνες στις διάφορες πόλεις. Πάντως, σε επίπεδο κουζίνας που κάνει trend, αν δούμε μερικές από τις πιο πρόσφατες ηχηρές νέες αφίξεις, σίγουρα η μεσογειακή-ιταλική κουζίνα είναι αυτή με τη μεγαλύτερη ζήτηση.
Kι αν πρέπει φυσικά να αναφερθούμε σε κάτι που ήρθε στη ζωή μας πρόσφατα και μας έχει λύσει για τα καλά τα χέρια -εκτός από τα apps παραγγελίας φαγητού- αυτό σίγουρα είναι η υπηρεσία του WiZ Guide για online κρατήσεις σε εστιατόρια. Αν δεν έχεις δοκιμάσει ακόμα το WiZ BookOnline, είτε ως καταναλωτής είτε ως εστιάτορας, ήρθε η ώρα να το κάνεις. Στην επόμενη έξοδο με την παρέα, σε ένα από τα εστιατόρια που έχουν ήδη υιοθετήσει τη νέα υπηρεσία του WiZ, κάνε την κράτησή σου πανεύκολα από το κινητό, με ένα κλικ.
Φαγητό "to share" στο Kuzuba.
Upcycling fashion
Πολύ λιγότερα χρήματα θα δώσεις και για να ψωνίσεις ρούχα από ένα πολυκατάστημα-αλυσίδα, ανεξαρτήτως αν γνωρίζεις ότι ως πολυεθνική ενδέχεται να χρησιμοποιεί αθέμιτες τακτικές στην παραγωγή μαζικού υλικού και ότι σε δύο χρόνια το πολύ το ρούχο αυτό θα έχει λιώσει. Το μοναδικό ωστόσο και πολύ πιο γουστόζικο κομμάτι ρούχο που πουλάει η posh μπουτίκ της γειτονιάς και είναι φτιαγμένο από πολύ καλύτερη πρώτη ύλη έχει πενταπλάσια τιμή. Τι κάνεις; Όπως σε κάθε περίπτωση έτσι και εδώ, υπάρχει η μέση λύση.
Και η μέση λύση αφορά στο λεγόμενο upcycling fashion που αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη δυναμική στην εποχή μας. Ρώτα τον εαυτό σου ειλικρινά: Πόσα από όλα αυτά τα ρούχα που έχεις στη ντουλάπα τα φοράς συχνά και πραγματικά τα χρειάζεσαι; Σκέφτηκες ποτέ να ανταλλάξεις ρουχισμό με αγαπημένες φίλες και φίλους; Γιατί όχι; Αυτή ακριβώς είναι η λογική του upcycling fashion, που μορφοποιείται και μέσω των pop up shops που ξεπηδούν συχνά πυκνά σε διάφορες γειτονιές. Ειδικά αυτή την εποχή του χρόνου, τα ιστορικά κέντρα των πόλεων αλλά και τα χωριά γεμίζουν με μαρκέτες που επικεντρώνονται σε αυτή τη λογική και στις οποίες μπορείς να βρεις κιόλας υπέροχα, μοναδικά κομμάτια ρουχισμού, vintage και όχι μόνο.
Υιοθέτησε μια upclying fashion λογική.
Πληροφορίες και ειδήσεις
Κι αφού φροντίσαμε το σώμα μας, ας αναφερθούμε λίγο και στο πνεύμα μας! Ένα λανθάνον παράδειγμα ζημιογόνας γρήγορης κατανάλωσης, που μας αφορά και μας επηρεάζει όλους σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό -απ’ όσο ίσως αντιλαμβανόμαστε- και που μπορούμε χωρίς κόστος να το απαλλαγούμε, είναι αυτό της γρήγορης κατανάλωσης των ειδήσεων και των αμέτρητων πληροφοριών που εισβάλλουν στην καθημερινότητά μας. Ο μιντιακός γραμματισμός είναι μια τεράστια πρόκληση στην εποχή που ζούμε και θα έπρεπε καταρχάς να μπει -χθες- ως υποχρεωτικό μάθημα στα δημοτικά σχολεία. Κι ως ενήλικες όμως θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει, καθώς η πρόσβαση σε αξιόπιστη, έγκυρη και διασταυρωμένη ενημέρωση είναι αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα όλων μας. Αλλιώς δεν μιλάμε για δημοκρατία. Μιλάμε για επίφαση δημοκρατίας και για μια ζούγκλα όπου όλοι οι λαχνοί κερδίζουν χωρίς καν να συνειδητοποιούμε τη ζημιά.
Στην εποχή που τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν, δυστυχώς, υποκαταστήσει σε μεγάλο βαθμό τα παραδοσιακά Μέσα που εργοδοτούν επαγγελματίες δημοσιογράφους, ένα καλό πρώτο βήμα θα ήταν η συνειδητοποίηση της ζημιάς που κάνουμε πρώτιστως στους εαυτούς μας και έπειτα στο σύνολο ως κοινωνία εάν επιλέγουμε να «ενημερωνόμαστε» μόνο από το Facebook, το Instagram και το Tik tok.
Όσο κι αν η επαγγελματική δημοσιογραφία επίσης ελέγχεται για την αξιοπιστία της και τις διαχρονικές εξαρτήσεις της, αυτό δεν σημαίνει ότι η λύση είναι να πηγαίνουμε στο άλλο άκρο και να της γυρίζουμε εντελώς την πλάτη, πιστεύοντας και δίνοντας σημασία στα ατεκμηρίωτα ψέματα και ανακρίβειες που γίνονται η νέα «αλήθεια» μέσω των social media. Πολύ απλά, επειδή διάβασες, είδες ή άκουσες κάτι στο ίντερνετ δεν σημαίνει ότι απαραίτητα ισχύει. Πότε συνέβη; Πού; Γιατί; Ποιος το λέει; Με ποια ιδιότητα; Με ποια κατάρτιση; Δόθηκε βήμα στην οποιαδήποτε άλλη πλευρά για σχολιασμό;
Διάβασε ειδήσεις μόνο από σοβαρά Μέσα.
Διασταύρωση και αξιοπιστία
Και τι θα κάνουμε, ρωτάνε θα ενημερωνόμαστε μόνο από τα παραδοσιακά ΜΜΕ που έχει επίσης αποδειχθεί ότι συχνά δεν είναι αξιόπιστα και έγκυρα; Η απάντηση είναι καταφατική. Αν πραγματικά επιθυμείτε να ενημερώνεστε και να πληροφορείστε με νηφαλιότητα, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις και παραλογισμούς, τότε το πιο ενδεδειγμένο βήμα που έχετε να ακολουθήσετε είναι να βρείτε τρεις, τέσσερις, πέντε εφημερίδες και σάιτ που χαρακτηρίζονται από μια σοβαρότητα και να διαβάζετε από εκεί τις ειδήσεις σας. Περισσότερες από μία εφημερίδες όμως. Όχι μόνο μία. Και αυτό για σκοπούς διασταύρωσης, μια λέξη και ένας όρος κλειδί για την ποιότητα στην ενημέρωση. Και διασταύρωση, συνήθως σε επαγγελματικά ρεπορτάζ είναι που συμβαίνει και όχι στις αυθόρμητες εξάρσεις του ίντερνετ.
Oι επαγγελματίες δημοσιογράφοι μπορούν να σας πληροφορήσουν πολύ πιο αξιόπιστα από τον οποιοδήποτε χρήστη των social. Όσες εξαρτήσεις κι αν έχουν, όση λογοκρισία κι αν υφίστανται, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων μια χαρά δεοντολογικά κάνουν τη δουλειά τους. Άλλωστε δεν είναι σε αυταρχικά καθεστώτα που ζούμε. Ευτυχώς! Ελευθερία του λόγου υπάρχει όσο κι αν φωνασκούν ενίοτε διάφοροι προνομιούχοι για αυταρχισμό. Αυταρχισμός σημαίνει να δολοφονείσαι και να φυλακίζεσαι για τις απόψεις σου. Κάτι άλλο πολύ σημαντικό είναι μην μένετε μόνο στον αλγόριθμο των social media. Μην θεωρείτε ότι διαβάσατε μια διαδικτυακή εφημερίδα επειδή για παράδειγμα επισκεφθήκατε τη σελίδα της στο Facebook. Μπείτε απευθείας μέσα στο σάιτ της. Πληκτρολογήστε το url της ή ακόμη καλύτερα κατεβάστε την εφαρμογή της. Οι σοβαρές εφημερίδες συνήθως έχουν και εφαρμογές. Έχει σημασία να μην πέφτετε θύματα της αλγοριθμικής σας φούσκας, που σας εμφανίζει τα γεγονότα βάσει της εξατομικευμένης συμπεριφοράς σας στο διαδίκτυο και όχι με βάση την ιεραρχία της σημαντικότητάς τους.
Όσο κι αν συχνά μπορεί κανείς να εντοπίσει διαμάντια στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ιδίως σε δημοσίευση σχολίων και απόψεων και όσο κι αν η λεγόμενη δημοσιογραφία των πολιτών μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλώς ωφέλιμη και ενδιαφέρουσα, τους επαγγελματίες λειτουργούς του Τύπου δεν πρέπει να τους βάζουμε σε δεύτερη μοίρα ούτε με επιπολαιότητα να τους ακυρώνουμε και να τους τσουβαλιάζουμε ως ανεπαρκείς, ένα φαινόμενο που παρατηρείται συχνά στις μέρες μας.
Υγιής δημοσιογραφία σημαίνει υγιής δημοκρατία. Κι αυτό είναι μια σχέση αμφίδρομη, δεν αφορά μόνο στους ανθρώπους που γράφουν τα άρθρα στα ΜΜΕ, αφορά και στους αναγνώστες τους. Χωρίς τους αναγνώστες δημοσιογράφοι δεν μπορούν να υπάρξουν. Και χωρίς δημοσιογραφία, δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει.
Ένας ωραίος στόχος για αυτή τη χρονιά λοιπόν, θα ήταν να «καταναλώνουμε» και να πιστεύουμε λιγότερα ψέματα. Κι ας διαβάσουμε λιγότερες ειδήσεις. Καλύτερα λίγες και καλές παρά πολλές, πάρα πολλές, μη τεκμηριωμένες.
Κλείσε τραπέζι με ένα κλικ.
Slow down!
Συμπερασματικά, τα πάντα κινούνται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες στην εποχή μας, κι αν υπάρχει κάτι εποικοδομητικό, ωφέλιμο που μπορούμε να βάλουμε ως γενικό στόχο για το νέο έτος είναι να αναθεωρήσουμε τη στάση μας αναφορικά με ζωτικής σημασίας και σημαντικές πτυχές της καθημερινότητάς μας, που τελικά μπορεί να καταντούν αχρείαστα, ανώφελα και ανούσια γρήγορες.
