Βράδυ Τρίτης, ώρα 21:00. Τρέχω να πάω σπίτι μετά από το ειδικό απογευματινό μάθημα της Τρίτης, «Το μεσημεριανό της 25ης Μαρτίου» στην Lidl Food Academy. Στο δρόμο με σταματάει ένα αγόρι θα ‘τανε δεν θα ’ταν 22; 23; Μου λέει μια θλιβερή ιστορία και ζητάει χρήματα. Η ρουτίνα σιγά-σιγά μας προγραμματίζει να προσπερνάμε εύκολα, να μη δίνουμε σημασία, να γινόμαστε με μιας καχύποπτοι. Βλέπετε όμως, μόλις είχα εισπράξει απλόχερα και αυτό σίγουρα έπαιξε ρόλο, γιατί ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να δώσω παρακάτω εξίσου απλόχερα, βάζοντας στην άκρη την συνηθισμένη πανοπλία-καχυποψία μου.
Περπατώ με γοργό βήμα προς το parking ανυπομονώντας να φτάσω σπίτι, μην χάσω τον ειρμό των σκέψεων μου γιατί είχα ήδη αρχίσει να γράφω στο κεφάλι μου. «Να σας πω ότι έμαθα πολλά; Είναι αλήθεια. Αλλά σήμερα θέλω να μιλήσω για κάτι άλλο»
-επαναλαμβάνω αυτή τη φράση για να μην την ξεχάσω γιατί ξεδιπλώνει τα υπόλοιπα που θέλω να πω.
Στα πλαίσια αυτού του μαθήματος, έμαθα να φτιάχνω καταπληκτικό χυλό για fish n chips.
Έμαθα ότι κάθε φορά που βγαίνω στο ύπαιθρο, προσπερνώ χωρίς δεύτερη σκέψη χωράφια δυνητικής μουστάρδας, αφού η λαψάνα είναι το φυτό που μας χαρίζει τους σπόρους της μουστάρδας.
Έμαθα τι είναι η κοπή chiffonade, η ιδανική για πλατύφυλλα και μυρωδικά.
(Βασικά στοιχίζεις τα φύλλα σου, τα ρολάρεις σε πουράκι και τα κόβεις σε ροδέλες.)
Έμαθα ότι το ιδανικό μέγεθος της πρασινάδας μιας σαλάτας είναι ίσα με το κεφάλι
ενώ πιρουνιού.
Λοιπόν, να σας πω ότι έμαθα πολλά σήμερα; Είναι αλήθεια.
Αλλά σήμερα θέλω να μιλήσω για κάτι άλλο.
Θα ήθελα να μιλήσω για όλα όσα γίνονται κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Μόλις αρχίσει και μόλις τελειώσει η μαγειρική. Μαγείρεψα παρέα με την Ελένη και την Μάρω. Δεν τις έχω ξαναδεί και το πιο πιθανόν είναι ότι δεν πρόκειται να τύχει να τις ξαναδώ. Από τις κουβέντες που ανταλλάξαμε, υποπτεύομαι ότι ζούμε εντελώς διαφορετικές ζωές.
Όμως, συνεργάστηκα άψογα με δυο άγνωστα άτομα. Οργανώσαμε τις συνταγές μας. Μαγειρέψαμε. Φάγαμε μαζί. Νιώσαμε περήφανες για όσα φτιάξαμε. Και αυτό ήταν ένα υπέροχο διάλειμμα από την ρουτίνα. Για ένα τρίωρο απλά δεν υπάρχει χώρος να σε απασχολήσει κάτι άλλο. Είναι και η ατμόσφαιρα αυτής της χειρονομίας εν ονόματι Lidl Food Academy. Είναι ο χώρος, η μουσική, η φιλοξενία. Είναι η ομάδα: ο σεφ Κωνσταντίνος, η Έλενα που σε υποδέχεται, είναι η κυρία Μαρία στην οργάνωση, οι βοηθοί μάγειρες που δεν τους γνώρισα όλους, αλλά είναι εκεί για να σε τρέξουν από πίσω, να βοηθήσουν. Είναι η άνεση. Είναι όλοι οι υπόλοιποι άγνωστοι που έρχονται να ζήσουν αυτή την εμπειρία, και γίνονται για λίγο η ομάδα μας…
