Ριάνα Στυλιανού
Πώς σε βρήκε αυτή η άνοιξη;
Πολύ όμορφα. Στα προσωπικά μου απολαμβάνω τον έγγαμο βίο με τον σύντροφό μου και στα επαγγελματικά μου κάνω αυτό που με κάνει ευτυχισμένη, δηλαδή και τηλεόραση - βρίσκομαι στη σειρά του «Μπλακ φόρεστ», η οποία προβάλλεται Δευτέρα με Πέμπτη στις 19.20 στο ΡΙΚ1, όπου υποδύομαι τη Μαρίνα Λεοντίου - αλλά και θέατρο, όπου συνέχισα για δεύτερο κύκλο παραστάσεων, τον θεατρικό μου μονόλογο «Το πάπλωμα», σε σκηνοθεσία Μαρίας Κυριάκου, ο οποίος είναι εμπνευσμένος από αληθινή ιστορία του τόπου μας.
Πώς άλλαξε η ζωή σου μετά τον γάμο;
Καθόλου δεν άλλαξε η ζωή μου μετά τον γάμο. Απλά πήγαμε στην εκκλησία και περάσαμε μια καταπληκτική μέρα αφιερωμένη σε εμάς και την αγάπη μας. Ήταν όλη η μέρα ένα ατελείωτο πάρτι. Απολαύσαμε κάθε στιγμή της μέρας του γάμου μας. Μετά τον γάμο η ζωή συνεχίζει η ίδια όπως και πριν αγαπημένοι, στο σπίτι, με τον σκύλο μας. Πώς η πανδημία επηρέασε τα επαγγελματικά σου; Η πανδημία επηρέασε τις θεατρικές δουλειές που είχα κλείσει για την άνοιξη και το καλοκαίρι, οι οποίες δυστυχώς ακυρώθηκαν και δεν έγιναν ποτέ.
Έχεις κοινά με την Μαρίνα, τον χαρακτήρα που υποδύεσαι στο «Μπλακ Φόρεστ»;
Η Μαρίνα είναι ταυτόχρονα πολύ μακριά μου, αλλά και πολύ κοντά μου. Η ζωή της δεν έχει καμία σχέση με τη δική μου ζωή. Μοναχοπαίδι, με μητέρα αυταρχική ιδιοκτήτρια ενός μεγάλου ξενοδοχείου στο βουνό, αεροσυνοδός στο επάγγελμα, παντρεμένη με ένα σύζυγο που της δημιουργεί μπελάδες, μητέρα τριών παιδιών. Παρ’ όλα αυτά νιώθω ότι την καταλαβαίνω. Θέλει τόσο πολύ να ζήσει τη ζωή της, όμως είναι εγκλωβισμένη σε μια ζωή που δεν ξέρει πώς να ξεφύγει. Την συμπονώ και την καταλαβαίνω και αυτό με φέρνει κοντά της.
Το μεγαλύτερο κοινό που έχουμε είναι η αγάπη μας για τα ταξίδια. Ποιος ρόλος από τη μέχρι τώρα πορεία σου ήταν ο δυσκολότερος στο να τον υποδυθείς;
Δεν υποδύθηκα κανένα ρόλο που να πω αυτός ο ρόλος είναι εύκολος. Όλοι οι ρόλοι που έχω υποδυθεί τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση είναι αποτέλεσμα δουλειάς, μελέτης και προσπάθειας. Υπάρχει πάντα μια διαδικασία για να φτάσω στον ρόλο και θεωρώ τη δουλειά και την τέχνη του ηθοποιού αρκετά απαιτητική και δύσκολη. Ωστόσο, το πιο δύσκολο εγχείρημά μου μέχρι τώρα ήταν η υλοποίηση του μονολόγου μου, τόσο η ιδέα να γίνει πράξη όσο και οι απαιτήσεις του μονολόγου σαν είδος. Ήταν μοναδική η όλη εμπειρία και μόνο ικανοποίηση και χαρά μού έχει αφήσει αυτή η γεμάτη δημιουργία προσπάθεια.
Ήθελες από μικρή να γίνεις ηθοποιός;
Συνειδητά αποφάσισα να γίνω ηθοποιός στην ηλικία των δέκα ετών και δεν εγκατέλειψα ποτέ αυτή την επιθυμία. Πώς προέκυψε η αγάπη σου για την υποκριτική; Στην αρχή ως παιδί ήταν το παιχνίδι μου. Αγαπούσα πάντα το να αλλάζω ρόλους, να γίνομαι μια άλλη, να ζω σε φανταστικές ιστορίες. Αργότερα μεγαλώνοντας και παρακολουθώντας θεατρικές παραστάσεις ήθελα κι εγώ να βιώσω κάτι αντίστοιχο. Ξεκίνησα θεατρικό εργαστήρι όταν ήμουν 10 ετών και ασχολούμουν με το θέατρο ερασιτεχνικά μέχρι που το σπούδασα και έγινε επάγγελμά μου.
Εάν θα έπρεπε να επιλέξεις μόνο ένα, αναμεσά στο θέατρο, τη μεγάλη οθόνη και την τηλεόραση ποιο θα ήταν;
Πιστεύω δεν είναι μόνο θέμα επιλογής, αλλά και θέμα ευκαιριών. Αν έπρεπε όμως να επιλέξω μόνο ένα θα διάλεγα το θέατρο, γιατί αυτό γνώρισα πρώτα, το αγαπώ και με καλύπτει. Ωστόσο, το πάθος μου είναι η υποκριτική ως Τέχνη, γενικότερα, σε όποιο είδος κι αν εντάσσεται. Μου αρέσει να μελετώ τον ρόλο μου, να δοκιμάζω, να ανακαλύπτω. Οπότε αυτό που θέλω στο τέλος της ημέρας είναι να δουλεύω ουσιαστικά την υποκριτική Τέχνη, σε δημιουργικές συνθήκες. Περιέγραψέ μας τον χαρακτήρα σου με τρεις λέξεις. Είμαι πολλά και ίσως εν δυνάμει τα πάντα, ανάλογα με τις συνθήκες στις οποίες θα βρεθώ. Αν έπρεπε όμως να πω τρεις λέξει για μένα θα έλεγα εργατική, πεισματάρα και ευαίσθητη.
