Μαρία Σάββα
Σε λίγο περισσότερο από μια δεκαετία, ο Gabriel Attal έχει αναδειχθεί από μια πρόσληψη εργασιακής εμπειρίας στο υπουργείο Υγείας στο δεύτερο υψηλότερο αξίωμα του κράτους στη Γαλλία.
Από την Τρίτη, έγινε επίσης ο νεότερος πρωθυπουργός της Γαλλίας στα 34 του και ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος ηγέτης της κυβέρνησης.
Είναι μια θεαματική τροχιά, ακόμη και για κάποιον από το προνομιούχο υπόβαθρο του Attal, για τον οποίο κάθε εξέλιξη σταδιοδρομίας φαίνεται να έχει γίνει εξαιρετικά εύκολη.
Φωτογραφία απο ΚΥΠΕ
Στα πρώτα χρόνια της προεδρίας του Emmanuel Macron, ο Attal ήταν ένα μέλος από μια ομάδα καλά μορφωμένων νεαρών ανδρών από άνετο υπόβαθρο που επιλέχθηκαν να συμβουλεύουν και να υποστηρίξουν τον εξίσου νεαρό Γάλλο ηγέτη.
Ο Attal ξεχώριζε από την ομάδα από την προθυμία του να μιλήσει δημόσια για οποιοδήποτε θέμα του έριχνε και το ταλέντο του να βρίσκει το bon mot και το soundbite. Οι τρομερές επικοινωνιακές δεξιότητες και η ικανότητα να σκέφτεται και να μιλάει στα πόδια του ανταλλάσσοντας ερωτήσεις στο κοινοβούλιο δημόσια, του έχει κερδίσει το παρατσούκλι του Word Sniper.
Ο Attal είναι γιος του Yves Attal, ενός δικηγόρου και παραγωγού ταινιών εβραϊκής καταγωγής της Τυνησίας που πέθανε το 2015, και της Marie de Couriss, η οποία κατάγεται από Ορθόδοξους Χριστιανούς από την Οδησσό. Μεγάλωσε στο Παρίσι με τις τρεις μικρότερες αδερφές του και χρησιμοποιεί το πλήρες όνομα Gabriel Attal de Couriss.
Φωτογραφία απο ΚΥΠΕ
Το 2019, ο Attal είπε στο πρακτορείο ειδήσεων Libération: «Ο πατέρας μου μου είπε: «Ίσως είσαι Ορθόδοξος αλλά θα νιώθεις Εβραίος όλη σου τη ζωή, κυρίως επειδή θα υποφέρεις από τον αντισημιτισμό λόγω του ονόματός σου».
Σπούδασε στην École Alsacienne, το ιδιωτικό σχολείο επιλογής για υψηλού προφίλ γονείς στην πολιτική και τις τέχνες στο Παρίσι στο 6ο διαμέρισμα, όπου τα μαθήματα αγγλικών είναι υποχρεωτικά από το δημοτικό επίπεδο. Αργότερα διηγήθηκε πώς είχε δεχτεί bullying στο σχολείο. Μετά το απολυτήριο, σπούδασε στο διάσημο Πανεπιστήμιο Sciences Po και απέκτησε μεταπτυχιακό στις δημόσιες υποθέσεις.
Σύμφωνα με φίλους, η πολιτική του φιλοδοξία πυροδοτήθηκε όταν παρακολούθησε μια διαδήλωση κατά του Ζαν-Μαρί Λεπέν, όταν ο ακροδεξιός ηγέτης ψηφίστηκε στον δεύτερο γύρο προεδρικών εκλογών εναντίον του Ζακ Σιράκ το 2002. Εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό Κόμμα το 2006 και υποστήριξε το Η υποψήφια της για την προεδρία, Σεγκολέν Ρουαγιάλ, στις εκλογές του 2007.
Το 2012, μια περίοδος εργασιακής εμπειρίας στο γραφείο της τότε υπουργού Υγείας Μαρισόλ Τουρέν, μητέρας μιας συμμαθήτριάς του, οδήγησε σε πλήρη απασχόληση στο υπουργείο σε ηλικία 23 ετών.
Ο Τουρέν τον αναγνώρισε ως «έξυπνο, ανταποκρινόμενο άνθρωπο», προβλέποντάς του «μια σπουδαία καριέρα και ένα λαμπρό μέλλον».
Το 2016, άφησε το Σοσιαλιστικό κόμμα για να ενταχθεί στο εκκολαπτόμενο κεντρώο πολιτικό κόμμα En Marche του Μακρόν, το οποίο αργότερα έγινε La République En Marche (LREM).
Έκτοτε, η άνοδός του στις πολιτικές τάξεις ήταν ασταμάτητη και τόσο γρήγορη όσο και ο άνθρωπος που υπηρετεί, ο Macron.
Στα 29 του, διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών στο υπουργείο Παιδείας, και έγινε το νεότερο μέλος της κυβέρνησης υπό την Πέμπτη Δημοκρατία, η οποία δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο του 1958.
Έχει διατελέσει πολλές πολιτικές θέσεις υψηλού προφίλ, όπως επικεφαλής του LREM, κυβερνητικός εκπρόσωπος, υπουργός δημοσίων λογαριασμών καθώς και υπουργός Παιδείας. Εξελέγη στην Εθνική Συνέλευση τον Ιούνιο του περασμένου έτους.
Ο Attal είναι σε πολιτική σύμπραξη με τον Stéphane Séjourné, ευρωβουλευτή και γενικό γραμματέα του κυβερνώντος κόμματος –που τώρα ονομάζεται Renaissance– ο οποίος ήταν ένας από τους πολιτικούς συμβούλους του Macron μέχρι το 2021.
Την τελευταία δεκαετία, η πολιτική του Attal φαίνεται να έχει μετατοπιστεί από την κεντροαριστερά στην κεντροδεξιά. Το 2018, απάντησε στις απεργίες του προσωπικού της SNCF, της εθνικής εταιρείας σιδηροδρόμων, λέγοντας ότι η Γαλλία έπρεπε «να βγει από την κουλτούρα της απεργίας» και κατηγόρησε τους φοιτητές που διαμαρτύρονταν για τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα ως «εγωιστές μπόμπο (αστοί Μποέμ)».
Ο Μακρόν – κάποτε γνωστός ως «το χρυσό παιδί» της γαλλικής πολιτικής για τα νιάτα του, τον δυναμισμό και τις φιλοδοξίες του – θα βασιστεί στη νεανική, δυναμική και φιλόδοξη Attal για να τονώσει μια κυβέρνηση αποδυναμωμένη από την έλλειψη κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και να ενθουσιάσει μια νεότερη γενιά απογοητευμένων ψηφοφόρους ενόψει των ευρωεκλογών.
Μια πρόσφατη δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε από την Elabe για το Les Échos έδειξε ότι θα ήταν ένα δημοφιλές ραντεβού, με το 36% όσων απάντησαν να πιστεύουν ότι ο Attal θα γινόταν καλός πρωθυπουργός.
