Μαρία Σάββα
Βαρύ πένθος για την γνωστή παρουσιάστρια και υποψήφια ευρωβουλευτή Ελεονώρα Μελέτη, με την ίδια το βράδυ της Τρίτης 7 Μάιου να ανακοίνωσε ότι έφυγε από τη ζωή η πολυαγαπημένη της γιαγιά, Ελένη.
Η ίδια αναρτώντας μία σειρά από γλυκά στιγμιότυπα με την γιαγιά της έγραψε στην λεζάντα: «Τη θυμάστε; Πολλές φορές σας είχα μιλήσει για εκείνη. Για την ομορφιά της. Το χιούμορ της. Τα κόκκινα νύχια. Την κοκεταρία της. Την αξιοπρέπεια της. Το γέλιο της. Τα τηγανητά αυγά της. Τα καλλιτεχνικά ταλέντα της. Το πάθος της για το ασταμάτητο κάπνισμα. Karelia lights κάπνισε. Πακέτα την ημέρα.
Η γιαγιούλα μου, αυτή η μικρή θέα που όταν έβγαζε ωραίες φωτογραφίες ήθελε να της ανεβάζω στο Instagram, «έφυγε» τα ξημερώματα της Κυριακής του Πάσχα».
Στην συνέχεια έγραψε: «Δεν το ήξερα. Το έμαθα σήμερα, γιατί η μητέρα μου και κόρη της, δεν ήθελε να μου χαλάσει τις οικογενειακές ολιγοήμερες διακοπές.
Η γιαγιά μου η Ελένη , «έφυγε» στον ύπνο της, παθολογικά υγιής, με τέλειες εξετάσεις. 92 χρόνια δεν είχε αρρωστήσει ποτέ! ΠΟΤΕ! Και παρά την ηλικία της, τον τελευταίο χρόνο άντεξε δυο ορθοπεδικά χειρουργεία και μια νοσηλεία Covid!
Τα τελευταία χρόνια όμως είχε άνοια. Αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο που μαγαρίζει την ύπαρξη πατώντας σιγά σιγά delete σε όλα όσα την όριζαν σε βάθος χρόνου.
Μας αναγνώριζε, αλλά είχε κενά. Ήμουν πάντα η εγγονή της, είτε με έβλεπε είτε με άκουγε. Απλά μέχρι το τέλος, ανησυχούσε για το αν θα βρω επιτέλους ένα καλό παιδί να παντρευτώ. Βέβαια όταν έκανε face time με τον Θοδωρη, όλο «αγόρι μου και αγόρι μου» ήταν, ρωτούσε όμως μετά αν θα κάνουμε και κανένα παιδάκι! Την Αλεξάνδρα ωστόσο τη λάτρευε και συχνά ρωτούσε για εκείνη. Όταν θυμόταν την ύπαρξη της».
«Την έχω πενθήσει τη γιαγιά μου, εδώ και μήνες. Όταν έκλαιγα μετά τις όλο και πιο αραιές επισκέψεις που της έκανα μη μπορώντας να διαχειριστώ τη δύση της, ή όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο και πλέον ο κόπος που έκανε να βγάλει φωνή ακούγονταν επιβαρυντικός.
Πριν από δυο μήνες έχασε το παιδί της. Τον γιο της. Δεν το έμαθε ποτέ. Λιγοστός ο χρόνος μας στη γη. Ελάχιστοι εκείνοι που θα πονέσουν στη φυγή μας. Ακόμα πιο λίγοι αυτοί που θα μας θυμούνται μέχρι να φύγουν και αυτοί, για να περάσουμε όλοι στο αδιάφορο μιας ιστορίας της οποίας αποτελούμε μια ελάχιστη κουκκίδα.
Να γιατί δεν σκάω. Να γιατί δεν βλέπω μπροστά μου τίποτα και κανέναν που αναλώνεται σε οποιαδήποτε ενέργεια δεν εκτιμά το φως. Γιατί είτε αυτό λάμπει εκτυφλωτικά κατά τη διάρκεια της απόλυτης ζωής, είτε αυτό σβήσει μετά το τέλος, θα τους καθιστά αόρατους», έγραψε στο τέλος η Ελεονώρα Μελέτη.
