Μαρία Καραμάνου
Η ιστορία της Σοφίας Καρβέλα αναδεικνύει το θάρρος και τη δύναμη που απαιτούνται για να αντιμετωπιστεί ένας εθισμός και να ξεπεραστεί. Η ανάρτησή της που έκανε στα social media για την απεξάρτηση της ήταν ένας τρόπος να μοιραστεί την προσωπική της εμπειρία και να ευαισθητοποιήσει για το θέμα της εξάρτησης.
Η υποστήριξη της μητέρας της, της Άννας Βίσση, πιθανότατα αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα στην ανάρρωσή της. Η υποστήριξη και η αγάπη από τα αγαπημένα πρόσωπα είναι συχνά κρίσιμες για την επιτυχή αντιμετώπιση ενός τέτοιου προβλήματος. Η ανάρτησή της αναδεικνύει επίσης τη σημασία του να μιλάμε ανοιχτά για την εξάρτηση και την απεξάρτηση, καθώς η διαφορετικότητα και η ανθρώπινη ευαισθησία πρέπει να γίνονται αποδεκτές και να υποστηρίζονται στην κοινωνία.
Η ίδια αποκάλυψε πως, «Η αποτοξίνωσή μου ξεκίνησε στις 9/9 /08. Μία ημέρα μετά τα γενέθλια του μπαμπά μου. Ο σκύλος μου, η μαμά και ένας φίλος με οδήγησαν στο κέντρο αποτοξίνωσης. Έβρεχε και δεν ήθελα να πάω. Είπα δεν είμαι έτοιμη για αυτό. Ας το κάνουμε τη Δευτέρα. Δεν είχα ιδέα τι σήμαινε αυτή η ημέρα για εμένα. Η μαμά μου μου είπε ”ας επισκεφτούμε το μέρος να δούμε πώς είναι και επιστρέφουμε σπίτι”. Κατέληξα να μένω εκεί 33 ημέρες».
Και συνέχισε λέγοντας, «Θυμάμαι τον σκύλο μου να γραντζουνά τη γυάλινη πόρτα γιατί η είσοδος επιτρεπόταν μόνο στους εθισμένους. Μπορώ να γίνω σαρκαστική για τον εθισμό μου στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ αλλά σήμερα νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη για το γεγονός ότι παρέμεινα ζωντανή και νηφάλια. Αν παλεύεις σε νιώθω πολύ».
