Μαρία Σάββα
Σε μια ειλικρινή και συναισθηματικά φορτισμένη συνέντευξη, ο Χρήστος Μάστορας μίλησε για καθοριστικές στιγμές της ζωής του και για τα κοινωνικά ζητήματα που αγγίζουν την κοινότητα των Βορειοηπειρωτών. Καλεσμένος στην εκπομπή «Τετ-α-τετ» με τον Τάσο Τρύφωνος, ο καλλιτέχνης μοιράστηκε προσωπικές εμπειρίες, αναμνήσεις και τον προβληματισμό του για την αδικία που βιώνουν οι ομογενείς από τη Βόρεια Ήπειρο.
Ο Χρήστος θυμήθηκε τη στιγμή που η οικογένειά του εγκατέλειψε τη Βόρεια Ήπειρο για μια νέα αρχή στην Ελλάδα. «Ήρθαμε με λεωφορείο στην Αθήνα όταν ήμουν μόλις 4 ετών. Οι εικόνες που έχω από εκείνο το ταξίδι είναι θολές, αλλά θυμάμαι ότι ήμουν με τη γιαγιά μου σε ένα λεωφορείο», ανέφερε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας τις πρώτες του μνήμες από την αλλαγή αυτή.
Μιλώντας για την αδικία που αντιμετωπίζουν οι Βορειοηπειρώτες, ο Χρήστος περιέγραψε την απογοήτευση του πατέρα του όταν πληροφορήθηκε ότι οι ομογενείς δεν δικαιούνται πλήρη εθνική σύνταξη, καθώς απαιτούνται 40 χρόνια εργασίας – ένας όρος που για πολλούς είναι αδύνατο να εκπληρωθεί. «Μου έστειλε μήνυμα ο πατέρας μου λέγοντας: "Γιε μου, τελικά δεν μας θεωρούν Έλληνες". Αυτό με συγκλόνισε. Διάβασα ένα άρθρο που εξηγούσε την κατάσταση και ένιωσα οργή. Έκανα μια ανάρτηση, μέσα στα νεύρα μου, που ευτυχώς έφτασε στα αυτιά του Πρωθυπουργού», δήλωσε, τονίζοντας όμως ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του πρωταγωνιστή στον αγώνα αυτό.
«Οι Βορειοηπειρώτες αγωνίζονται χρόνια για τα δικαιώματά τους. Εγώ απλώς είμαι ένα γνωστό πρόσωπο που έτυχε να ακουστεί. Οι πραγματικοί ήρωες είναι οι άνθρωποι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτόν τον αγώνα», συμπλήρωσε με σεμνότητα.
Ο τραγουδιστής αποκάλυψε πως η ελληνική ταυτότητά του έχει λάθος ημερομηνία γέννησης, κάτι που συναισθηματικά του είναι δύσκολο να διορθώσει. «Από τη χαρά μου που πήρα την ελληνική ιθαγένεια, δεν έδωσα σημασία. Η ταυτότητα αυτή είναι καταστραμμένη από τα ταξίδια, αλλά δεν μπορώ να την αλλάξω. Τη θεωρώ κειμήλιο», εξομολογήθηκε.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η αναφορά του στη γιαγιά του, μια φιγούρα που, όπως είπε, διαμόρφωσε βαθιά τον χαρακτήρα του. «Η γιαγιά μου ήταν εκπαιδευτικός και ένας άνθρωπος γεμάτος αγάπη. Με δίδασκε, με φρόντιζε, και η αγάπη της ήταν τόσο μεγάλη που σχεδόν δεν με άφηνε να κάνω τίποτα μόνος μου. Την χάσαμε πριν από τρία χρόνια. Ήταν περήφανη για μένα, και τώρα θα έδινα 10 χρόνια από τη ζωή μου για να έχω μισή ώρα μαζί της», ανέφερε δακρυσμένος.
