H Βρετανική Vogue, με το τεύχος Ιουλίου, γιορτάζει τα εκατομμύρια ανθρώπων στη Βρετανία που εν καιρώ κορωνοϊου και όσο η πανδημία βρισκόταν στο ζενίθ της, έβαζαν τις στολές τους και πήγαιναν δουλειά. Μια οδηγός τρένου, μια μαία και μια βοηθός σε υπεραγορά φωτογραφήθηκαν για τα τρία εξώφυλλα του τεύχους.
Ο αρχισυντάκτης της Βρετανικής Vogue, Edward Enninful, στο editorial του εξηγεί το σκεπτικό πίσω από τα τρία εξώφυλλα:
''Η ιδέα για τα εξώφυλλα του τεύχους ξεκίνησε με ένα email που έστειλα στον εαυτό μου με τη φράση ''Η Νέα Πρώτη Γραμμή''. Γνώριζα πως οι γιατροί, οι νοσοκόμοι και οι φροντιστές του NHS έκαναν τεράστιες θυσίες για τη χώρα εν μέσω της πανδημίας. Αλλά σκεφτόμουν και τους άλλους ανθρώπους εκεί έξω. Τους οδηγούς λεωφορείου και τρένου, τους ταχυδρόμους, τους ανθρώπους που έβλεπα να γεμίζουν τα ράφια στο τοπικό σούπερ μάρκετ, που έμπαιναν μπροστά για εμάς, κάθε μέρα. Οι ήρωες της εποχής είναι διαφορετικοί. Υπήρξε μια αλλαγή στο ποιους θαυμάζουμε, και πρέπει να δοξάζουμε αυτούς τους ανθρώπους. Ήταν πάντα ήρωες, κάνοντας τις δουλειές τους κρατώντας την χώρα στα πόδια της, αλλά είναι επίσης καθημερινοί άνθρωποι.
Υπάρχει τόση ομορφιά στην κανονικότητα, αλλά χρειάστηκε μια παγκόσμια κρίση για να το δούμε''.
''Δεν είμαι ήρωας, αλλά είμαι περήφανη που είμαι οδηγός τρένου, και για τον βασικό ρόλο που παίξαμε κατά την κρίση του κορωνοϊού. Οι υπηρεσίες μας ήταν σημαντικές για να κρατήσουν το Λονδίνο ζωντανό σε αυτή την απρόσμενη περίοδο και για να κρατήσουμε την ασφάλεια, για να διαβεβαιώσουμε πως οι εργαζόμενοι σε καίρια πόστα μπορούσαν να πάνε εκεί που έπρεπε. [...] Δεν νιώθω άγχος που πάω δουλειά, αλλά πάλι πρέπει να κρατώ αποστάσεις από την οικογένεια μου γιατί, προφανώς είμαι στην πρώτη γραμμή. Ανησυχούν, κυρίως η γιαγιά μου. Αυτό όλο όμως σίγουρα μας έδειξε πως η ζωή είναι μικρή και δεν μπορούμε να θεωρούμε τίποτα δεδομένο. Δεν μπορώ να με φανταστώ να κάνω οτιδήποτε άλλο.'' λέει η Narguis Horsford, που μένει μόνη της στο Bounds Green, στο Βόρειο Λονδίνο.
''Όταν σταματήσουν τα χειροκροτήματα στις 8 το βράδυ και τα δωρεάν γεύματα, ελπίζω πως το NHS δεν θα ξεχαστεί. Θα είμαστε απασχολημένοι κτίζοντας ξανά μετά από μια περίοδο μεγάλης αναστάτωσης. Το να πάμε πίσω στο ''φυσιολογικό'' θα ήταν ένα βήμα στη λάθος κατεύθυνση. Ελπίζω η πανδημία να φέρει τη θετική αλλαγή και ένα νέο, αναβαθμισμένο ''φυσιολογικό'' για το προσωπικό του NHS και τους χρήστες των υπηρεσιών'' λέει η μαία Rachel Millar.
''Όταν ανακοινώθηκε το lockdown ένιωθα πως έπρεπε απλά να πάω και να κάνω τη δουλειά μου. Νιώθω λίγο άγχος αλλά, ειλικρινά, είναι επειδή ζούμε μια πανδημία, ο κόσμος είναι σε ένταση. Βάζεις τον εαυτό σου σε ρίσκο επειδή είσαι δουλειά, αλλά αξίζει γιατί βοηθάς. Αν στο πρόσωπο σου δείχνεις αυτό που νιώθεις, το βλέπουν οι πελάτες. Αν μπορώ να κάνω κάποιον να χαμογελάσει επειδή χαμογελώ εγώ, νιώθω υπέροχα. Αυτό χρειάζομαι μόνο. [...] Είναι ωραίο να δουλεύεις σε σημαντικό πόστο. Η δουλειά μου δεν ήταν τόσο σημαντική πριν, τώρα είναι. Πρέπει να είμαστε εκεί, ασχέτως με το τι συμβαίνει στον κόσμο. Είναι κάτι παραπάνω από μια δουλειά πλέον'' λέει η Anisa Omar, βοηθός στο Waitrose του σταθμού King's Cross.
