Για τον Τζόζεφ Ρόμπινετ Μπάιντεν, ο οποίος γεννήθηκε σε μια συντηρητική καθολική οικογένεια το 1942 στο Σκράντον, ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Πρότυπά του είχε τον επιχειρηματία πατέρα του και τον παππού του που είχε πετρελαιοπηγές. Η οικογένεια καταστράφηκε οικονομικά τη δεκαετία του ‘50 και οι Μπάιντεν βρήκαν διέξοδο στο γειτονικό Ντέλαγουερ, όπου ο πατέρας του έπιασε σταθερή δουλειά, με τον Τζο να τελειώνει δύσκολα το σχολείο – λόγω του τραυλισμού του – και να σπουδάζει πολιτική επιστήμη και ιστορία στο Πανεπιστήμιο της πολιτείας.
Μόλις στα 24 του, και δύο χρόνια πριν τελειώσει – επίσης δύσκολα – τη νομική σχολή του Πανεπιστημίου των Συρακουσών, παντρεύτηκε τη Νέιλια Χάντερ. Αποφεύγοντας τον πόλεμο στο Βιετνάμ λόγω άσθματος, ο Μπάιντεν παρέμενε κομματικά ανεξάρτητος, ενώ μέχρι το 1971 είχε αποκτήσει ήδη τρία παιδιά.
Η πολιτική επιτυχία και η προσωπική τραγωδία
Στα 29 του καταφέρνει να κερδίσει έδρα στη Γερουσία ως Δημοκρατικός και καταγράφεται ως ένας από τους νεότερους γερουσιαστές της αμερικανικής ιστορίας.
Λίγο μετά τη νίκη του, η γυναίκα του και η ενός έτους κόρη τους, Ναόμι, σκοτώθηκαν όταν μια νταλίκα έπεσε πάνω στο αυτοκίνητό τους, με τους γιους του, Μπο και Χάντερ, να επιβιώνουν από τη σύγκρουση. Ο ίδιος καταρρακωμένος δέχθηκε το βάπτισμα του πυρός στην πολιτική και ορκίστηκε στη Γερουσία δίπλα από τα κρεβατάκια των δύο γιων του στο νοσοκομείο.
Για όσο διάστημα νοσηλεύονταν οι γιοι του, ο Μπάιντεν έκανε κάθε μέρα τη σχεδόν τετράωρη διαδρομή από την Ουάσινγκτον στο Ντέλαγουερ ώστε να είναι κοντά τους.
Η καριέρα στη Γερουσία και η Τζιλ
Παρά την προσωπική του τραγωδία, η παρουσία του Μπάιντεν στη Γερουσία ήταν πετυχημένη. Η συνεχής και μαχητική παρουσία του στην Ουάσινγκτον τον οδήγησε στη διεκδίκηση του χρίσματος των Δημοκρατικών το 1988, το οποίο όμως έχασε από τον Μάικ Δουκάκη.
Ο ίδιος ο Μπάιντεν θεωρεί πως η πολιτική του καριέρα καθορίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τη στήριξη της δεύτερης συζύγου του, Τζιλ Τζέικομπς.
Ο Μπάιντεν και η Τζιλ γνωρίστηκαν το 1975, παντρεύτηκαν το 1977 ενώ το 1981 γεννήθηκε η κόρη τους, Άσλεϊ. Η Τζιλ κατάφερε να του επαναφέρει το πολιτικό του πάθος και το 1987 θέτει την υποψηφιότητά του για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Η καμπάνια τελειώνει άδοξα γιατί κατηγορήθηκε για λογοκλοπή. Η ομοιότητα των ομιλιών του, τόσο με τους λόγους του Neil Kinnock, αρχηγού του εργατικού κόμματος της Βρετανίας, όσο και με ομιλίες των John και Robert Kennedy, έπληξε την εικόνα του, οδηγώντας τον στην οριστική απόσυρση της υποψηφιότητάς του.
Την ίδια χρονιά δίνει μάχη για τη ζωή του με δύο ανευρύσματα στον εγκέφαλο και μια πνευμονική εμβολή που τον κρατούν μακριά από τη Γερουσία για επτά μήνες.
Οι ψυχρές σχέσεις με τον Ομπάμα και η Αντιπροεδρία
Έχοντας περάσει σχεδόν 35 χρόνια στη Γερουσία, ο Μπάιντεν διεκδίκησε ξανά το χρίσμα των Δημοκρατικών το 2008. Όμως, εκεί βρίσκει μπροστά του τόσο τον μηχανισμό της Χίλαρι Κλίντον όσο και τoν Μπαράκ Ομπάμα. Ένα σχόλιο που έκανε για τον Μπαράκ Ομπάμα τον έφερε σε δύσκολη θέση. Συγκεκριμένα είχε πει πως είναι «ο πρώτος mainstream εύγλωττος, έξυπνος και καθαρός Αφροαμερικανός, ενώ είναι και ωραίος τύπος». Λίγες εβδομάδες αργότερα αποσύρθηκε από την κούρσα.
Έκπληξη αποτέλεσε η απόφαση του Ομπάμα να τον επιλέξει για την Αντιπροεδρία. Στο τέλος της θητείας τους, ο Ομπάμα τίμησε τον Μπάιντεν με το «Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας», αποκαλώντας τον αδερφό του.
Η δεύτερη τραγωδία
Το 2015 έρχεται αντιμέτωπος με μια δεύτερη, καθηλωτική, προσωπική τραγωδία. Έπειτα από δύο χρόνια μάχης με τον καρκίνο του εγκεφάλου, ο μεγαλύτερος γιος του – και πρώην Ανώτατος Εισαγγελέας του Ντέλαγουερ – Μπο, πέθανε σε ηλικία 46 χρονών. Ο θάνατος του γιου του στέρησε από τον Μπάιντεν τη δυνατότητα να διεκδικήσει ξανά το χρίσμα των Δημοκρατικών, ανοίγοντας τον δρόμο στην Κλίντον.
Πάντως, φαίνεται πως δεν του στοίχισαν οι εναντίον του κατηγορίες για απρεπή συμπεριφορά και για ανάρμοστα αγγίγματα σε γυναίκες, με τον ίδιο να τις αντικρούει λέγοντας ότι ποτέ του δεν φέρθηκε ανάρμοστα στον οποιονδήποτε.
Στα 78 του, και μετά από μια πολιτική καριέρα γεμάτη επιτυχίες και αποτυχίες – αλλά και σημαδεμένη από προσωπικές τραγωδίες – η νίκη του στις προεδρικές εκλογές, απέναντι στον Τραμπ, ίσως να μοιάζει πλέον περισσότερο με την πολιτική, αλλά και την προσωπική του λύτρωση.
