Στην ρεαλιστική εικόνα που αποκτούν οι άνθρωποι για την σεξουαλική ζωή, πολλές φορές τείνουμε να αποσιωπούμε τις λιμπιντιακές δραστηριότητες, στον βωμό των σωματικών αλλαγών που επηρεάζονται με την ωρίμανση.
Ωστόσο κανείς εύλογα θα αναρωτηθεί πως γίνεται να ακούμε μέσα από τις έρευνες ότι οι άνδρες έχουν το προνόμιο της δια βίου σεξουαλικής επίδοσης, απόλαυσης και εξερεύνησης, ενώ οι γυναίκες πέφτουν «θύματα» μιας καλοκουρδισμένης βιολογικής ανάγκης που τις «αποτρέπει» την συνεχόμενη ερωτική ανακάλυψη.
Έτσι, βρισκόμαστε αντιμέτωποι για άλλη μια φορά με ερωτήματα που δυστυχώς μπορεί να προκαλέσουν διαχωρισμό ανάμεσα στα φύλα (άνδρας και γυναίκα), με αποτέλεσμα τόσο τον εκνευρισμό των γυναικών που βιολογικά τόσο κατά την διάρκεια όσο και μετά την εμμηνόπαυση αναπόφευκτα καλούνται να διαχειριστούν την αλλαγή στο ορμονικό σύστημα.
Από την άλλη, αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε είναι πως η λίμπιντο, όσα χρόνια και αν περάσουν δύσκολα θα αποσιωπηθεί εντελώς, πράγμα που σημαίνει το πέρας της σεξουαλικής επιθυμίας. Άρα τα δεδομένα που τουλάχιστον αφορούν την επιθυμία παραμένουν σταθερά καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας. Αυτό που μοιάζει να διαφέρει είναι οι σωματικές αλλαγές των ατόμων κατά την ωρίμανση.
Όπως είναι φυσικό, τα άτομα αντιμετωπίζουν διαφόρων ειδών αλλαγές, μία εκ των οποίων και αυτή της αντοχής, ή της ευλυγισίας, ή ακόμη και της σωματικής «αναπηρίας». Ωστόσο αυτό που δεν μοιάζει να διαφέρει ιδιαίτερα είναι η αντίδραση της γενετήσιας περιοχής τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες αντίστοιχα, πράγμα που σημαίνει ότι το «βασικό» μέσο της σεξουαλικής δραστηριότητας παραμένει σε λειτουργία.
Ακόμη, καλούμενοι να απαντήσουμε στο ερώτημα του τίτλου μας, δεν μπορούμε παρά να μην συμπεριλάβουμε στην επεξήγησή μας τις κοινωνικές επιρροές που «βάλλουν» κατά της ώριμης σεξουαλικής ανακάλυψης και δραστηριότητας. Είναι σχεδόν δεδομένο κατά την νόρμα της κοινωνίας (στερεοτυπικά), πως με την βιολογική αλλαγή αναμένεται και ο λιμπιντιακός κατευνασμός, κάτι που προφανώς δεν ισχύει.
Μήπως λοιπόν, για μια τέτοια αλλαγή, κυρίως στο συναίσθημα, να οφείλεται η αντίδραση των ατόμων στα κοινωνικά «πρέπει»; Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως η σεξουαλική ανακάλυψη, η ηδονή που προσφέρει το άγγιγμα και η τάση των ανθρώπων προς την απόλαυση δεν έχει χρονικό περιθώριο, δεν χωρά σε καλούπια. Είναι αερικό, που ανάβει και σβήνει ανάλογα με το ερέθισμα, είναι μια διαρκής φλόγα που στο τέλος σβήνει μόνο με την ολοκλήρωση.
Αφεθείτε λοιπόν στην ηδονή, χωρίς ταμπού και προϋποθέσεις, αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο να πράξει με βάση τα κυρίαρχα ένστικτα και μην περιορίζετε τις δραστηριότητές σας μόνο και μόνο επειδή η κοινωνία προτάσσει την αποχή, γιατί στο τέλος – τέλος το μόνο που μένει είναι η επίγευση από μια μη ικανοποιήσιμη επιθυμία.
