Ποιος δεν έχει ξεκαρδιστεί με τις ατάκες του στο «Χάι Ροκ», στο «Λαβ Σόρρυ» ή στο «Κάτω Παρτάλι»; Ο Τάσος Χαλκιάς, σε μια κατάθεση ψυχής, μιλά στο YOU για την απόφασή του να γίνει ηθοποιός, το ρόλο που έπαιξε η σύζυγός του στη ζωή του και πώς κατάφερε να ξεπεράσει τις οικονομικές δυσκολίες χωρίς να χάσει την αισιοδοξία του.
Βρίσκεστε στο θέατρο 44 χρόνια. Δουλεύετε από μεράκι;
Βεβαίως το αγαπώ και από την άλλη είναι το βιοποριστικό μου επάγγελμα. Η ζωή μου είναι το θέατρο και το θέατρο με κάνει να ζω.
Μετανιώσατε που γίνατε ηθοποιός;
Ήμουν 19 και ήταν πάρα πολύ συνειδητή απόφαση. Δεν ήταν δυνατόν να το μετανιώσω.
Από τις δυσκολίες, επηρεαστήκατε;
Παρά την επιμονή ορισμένων κοινωνικοπολιτικών καταστάσεων να μας φέρουν σε κατάθλιψη, τολμώ να πω
με περηφάνια πως δεν επέτρεψα σε κανέναν να με κάνει να λιποψυχήσω και να πάθω ψυχικές διαταραχές ή να πάρω φάρμακα.
Από πού αντλείτε δύναμη;
Καταρχήν βρέθηκα από τα επτά μου στο μεροκάματο, γιατί ο πατέρας μου ήθελε να μας μάθει πώς κερδίζεται το
ψωμί. Έτσι «ατσάλωσα». Μετά βρήκα μια γυναίκα που με στήριξε...
Το κλείσιμο της σχολής θεάτρου σας ήταν ένας μικρός θάνατος;
Κυριολεκτικά, γιατί η Δραματική Σχολή ήταν όνειρο ζωής. Δεν κατάφερα να την κρατήσω και αυτό μου άφησε μια τεράστια οικονομική πληγή, την οποία παλεύω να βγάλω.
Υπάρχει κίνδυνος να πάτε φυλακή;
Τη στιγμή που οι νόμοι διαμορφώνονται σύμφωνα με τις θελήσεις του Σόιμπλε, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Πάντως δεν νομίζω πως υπάρχει κίνδυνος. Αν μου έλεγαν ότι θα πάω μέσα πέντε χρόνια και θα γλίτωνα εμένα και την οικογένειά μου από αυτό το βάρος, ναι, θα πήγαινα!
Φαντάζεστε τον εαυτό σας εκεί;
Βεβαίως. Θα είχα γράψει βιβλία.
Πόνο ή ευτυχία βιώσατε περισσότερο;
Πόνο. Ο ηθοποιός ζει μονίμως έναν πόνο, αυτόν της ψυχής. Ακόμα και όταν παίζω έναν άνθρωπο που εκπέμπει το γέλιο, αυτό είναι ένας βιασμός του δικού μου ψυχισμού, γιατί δεν είμαι έτσι. Ο πόνος, με αυτή την έννοια, είναι καθημερινή συντροφιά του ηθοποιού.
Θα μπορούσατε να μείνετε σε ένα χωριό;
Ανά πάσα στιγμή. Εάν είχα αφήσει πίσω μου όλα τα προβλήματα που δημιούργησα –κυρίως στους ανθρώπους μου– μπορεί και να είχα φύγει. .
Θα προσπαθήσετε να τα λύσετε...
Εγώ θα προσπαθήσω να επιλέξω μέχρι και την τρύπα που θα με χώσουν. Θέλω να έχω την επιλογή για το πού θα θαφτώ!
Θα διαλέξετε τον τάφο σας;
Τον έχω διαλέξει ήδη! Θέλω η τελευταία μου κατοικία να είναι αυτή που γουστάρω.
Δηλαδή δεν φοβάστε το θάνατο;
Καθόλου. Αν συμφιλιωθείς με βάση τη λογική και όχι τα συναισθήματά σου, τότε δεν φοβάσαι.
Ήρθατε τετ-α-τετ με αυτόν;
Ναι, όταν ήμουν στρατιώτης στη Θήβα. Είχα ένα παλιό αυτοκίνητο και επιστρέφοντας στο στρατόπεδο κοιμήθηκα στο τιμόνι. Βγήκα από τον δρόμο και προσγειώθηκα σε μια πλαγιά. Το αμάξι καταστράφηκε και φράκαρα σε έναν μεγάλο βράχο. Γλίτωσα μόνο με μερικά ελαφρά τραύματα. Θα μπορούσα πραγματικά να έχω σκοτωθεί.
