Ας ξεκινήσουμε μια πολύ απλή ερώτηση. Είτε είστε γονείς, είτε όχι, πόσες φορές έχετε ακούσει στον περίγυρό σας την εξής φράση «Με τι παίζεις εκεί; Με κούκλες; Καλά, κοριτσάκι είσαι;» στην θέα ενός μικρού αγοριού που παίζει με μια κούκλα; Πάμε στοίχημα, πολλές.
H αλήθεια είναι πως η άποψη αυτή, σωστή ή λάθος, υπάρχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια και το να αλλάξει από την στιγμή μάλιστα που τα παιχνίδια σε όλα τα καταστήματα στο νησί μας διαχωρίζονται σε διαδρόμους βάση φύλου είναι πολύ δύσκολο. Η κατάσταση όμως δεν είναι τόσο αθώα όσο νομίζουμε αφού άθελα ή θεληματικά τα παιδιά από πολύ νωρίς μπαίνουν σε σεξιστικά στερεότυπα και διαμορφώνουν ιδεολογίες.
Τι συμβαίνει όμως με τους γονείς που βλέπουν τα παιδάκια τους να τείνουν προς τον "λάθος" διάδρομο; Σε αυτή την περίπτωση οι γονείς χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που παλεύουν να υποδείξουν το «σωστό» και προκαθορισμένο - στο φύλο του κάθε παιδιού - παιχνίδι ή χρώμα και σε αυτούς που θα το αφήσουν ελεύθερο να παίζει με ό,τι θέλει.
Ας δούμε την πρώτη κατηγορία. Οι γονείς αυτοί είναι εκείνοι που φοβούνται ότι το αγοράκι τους στο μέλλον θα εξελιχθεί ως πιο θηλυπρεπές, πιο ευάλωτο ή ακόμα και ομοφυλόφιλο. Στην ουσία όμως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί αφού τα αγοράκια που παίζουν με κούκλες ή κάποιο άλλο αντίστοιχο παιχνίδι πιθανότατα φανερώνουν την στοργικότητα και την τρυφερότητά τους. Το αν στην πορεία γίνουν γκέι ή όχι, είναι ένα άλλο ζήτημα και παρά το ότι δεν είναι κακό, αφού η σεξουαλική προτίμηση δεν καθορίζει την προσωπικότητα ενός ατόμου και αποτελεί ελεύθερη επιλογή του καθενός, δεν διαμορφώνεται εξαιτίας ενός αθώου παιχνιδιού.
Ο γνωστός φεμινιστής Βασίλης Νανούρης μέσα από μια του ανάρτηση τονίζει μερικούς λόγους που είναι καλό να αγοράσουμε στα αγοράκια μας κούκλες.
"Εδώ βλέπουμε δύο από τους 1.000.000 λόγους που είναι επιθυμητό να προσφέρουμε κούκλες στα αγόρια μας για να παίζουν, πέρα από τον πιο απλό και βασικό, δηλαδή το ότι οι κούκλες είναι παιχνίδια και τα παιχνίδια αρέσουν στα παιδιά. Εσείς πόσες κούκλες έχετε αγοράσει για τα αγόρια σας; Πόσες κούκλες, μωράκια και οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο παιχνίδι βρίσκεται τώρα ανάμεσα στα παιχνίδια του παιδιού σας;
Πόσο ενθαρρύνουμε ή αποθαρρύνουμε τα αγόρια μας να παίζουν με κούκλες; Μήπως ήρθε η ώρα να κανονικοποιήσουμε την εκδήλωση τρυφερότητας και την έκφραση της έμφυτης φροντιστικής ικανότητας που έχουν τα αγόρια μας;
Αν ονειρευόμαστε μια κοινωνία χωρίς έμφυλη βία, το όνειρο αυτό ξεκινάει να υλοποιείται ήδη και από το σπίτι μας, από την δική μας μικρή οικογένεια. Ας προσφέρουμε την ελευθερία στα αγόρια μας να είναι συναισθηματικά ελεύθεροι και ολόκληροι άνθρωποι: ευαίσθητοι, συναισθηματικοί, συνδεδεμένοι με τους άλλους, τρυφεροί, εκδηλωτικοί, φροντιστικοί, εκφραστικοί με τα συναισθήματά τους, παρόντες στην καθημερινότητα με όλο τους το είναι. Είναι στο χέρι μας και στην αγκαλιά μας αυτή η δυνατότητα. Κάτω η πατριαρχία, πάνω τα αγόρια, ζήτω οι κούκλες ως δώρο για τις γιορτές!".
