Μαρία Σάββα
Πολλές από τις ταινίες που δεν τα πήγαν καλά στα φετινά Oscars είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την ανοιχτή και τολμηρή εξερεύνηση του σεξ. Κάτι που επανειλημμένα φαίνεται να φοβίζει την Aκαδημία.
Αυτές είναι οι ταινίες που στα μάτια των «φοβισμένων» κριτών δεν ήταν αρκετές για υποψηφιότητες:
Στο Hollywood, η βία είναι πιο αποδεκτή από το σεξ
Η Nicole Kidman, πρωταγωνίστρια του Babygirl, υποδύεται μια γυναίκα που έρχεται πιο κοντά στην κατανόηση της σωματικής της επιθυμίας μετά από μια σχέση με τον νεαρό ασκούμενό της. Παρά την έντονη καμπάνια της ταινίας όμως δεν κατάφερε να αποσπάσει υποψηφιότητα, όπως και ο Daniel Craig για την ταινία Queer. Εκείνος ερμήνευσε έναν ερωτοχτυπημένο γκέι άνδρα που εκφράζεται κυρίως μέσα από τη σωματικότητά του και όχι μέσω λέξεων, αλλά η ερμηνεία του επίσης παραβλέφθηκε.
''Babygirl''
Παρομοίως, το Challengers, μια ανοιξιάτικη κινηματογραφική επιτυχία με τη Zendaya, που φαινόταν να έχει σίγουρη υποψηφιότητα για το δυναμικό του σάουντρακ και το ανατρεπτικό του σενάριο, δεν βρέθηκε πουθενά στις υποψηφιότητες. Το ίδιο συνέβη και με το Nosferatu, μια gothic, αισθησιακή απεικόνιση της επιθυμίας στα όρια του θανάτου, το οποίο δεν κατάφερε να διεκδικήσει θέση υποψηφιότητας για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, παρά τις σχετικές εικασίες.
''The Challengers''
Βέβαια, τίποτα από αυτά δεν αποτελεί πραγματική έκπληξη. Οι εκστρατείες της Kidman και του Craig έχασαν τη δυναμική τους καθώς δεν απέσπασαν σημαντικές προκριματικές υποψηφιότητες, ενώ το Challengers ίσως απλώς ξεχάστηκε μέσα στον καταιγισμό των νέων κυκλοφοριών. Το Nosferatu, από την άλλη, μπορεί να βολευτεί με τις υποψηφιότητες στις τεχνικές κατηγορίες και την εμπορική του επιτυχία ως επιβράβευση. Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει ότι το Challengers ήταν μια από τις πιο άτυχες απουσίες της φετινής σεζόν, καθώς η μουσική και το σενάριό του αποτύπωναν μοναδικά την ένταση και τον ανταγωνισμό της ερωτικής έλξης.
''Queer''
Μια άλλη μεγάλη έκπληξη των υποψηφιοτήτων ήταν η απουσία τόσο της Pamela Anderson όσο και της Jamie Lee Curtis για την ερμηνεία της στο The Last Showgirl, μια ταινία για το μπουρλέσκ του Λας Βέγκας, η οποία ακολούθησε την ίδια μοίρα με το Hustlers του 2019, ακόμη μία αγαπημένα ταινία του κοινού που η Ακαδημία αγνόησε.
''The Last Showgirl''
Ανάμεσα στις ταινίες που ξεχώρισαν με υποψηφιότητες, το The Substance αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη. Αυτή η υποψήφια για Καλύτερη Ταινία φέρνει ξανά στο προσκήνιο ένα παλιό επιχείρημα: στο Hollywood, η βία είναι πιο αποδεκτή από το σεξ. Από την άλλη, η υποψηφιότητα του Anora στην ίδια κατηγορία φαίνεται να διαψεύδει την άποψη ότι η Ακαδημία αποφεύγει ταινίες που καταπιάνονται με τη σεξουαλικότητα.
Το Anora αφηγείται την ιστορία μιας στρίπερ, της οποίας το σώμα γίνεται εργαλείο εξερεύνησης απροσδόκητων διαδρομών. Ωστόσο, το μεσαίο μέρος της ταινίας παίρνει τη μορφή ενός road movie, μετατρέποντάς την σε μια τρελή καταδίωξη στη νυχτερινή Νέα Υόρκη, όπου το σεξ σταδιακά παύει να είναι ο κεντρικός άξονας. Στο Anora, όπως και στο περσινό πολυβραβευμένο Poor Things, το σεξ λειτουργεί κυρίως ως αφηγηματικός καταλύτης, κάτι που δίνει ώθηση στην ιστορία αλλά δεν αποτελεί το βασικό της θέμα.
''Anora''
Αντίθετα, στο Queer, στο Babygirl και, κυρίως, στο Challengers, το σεξ δεν είναι απλώς στοιχείο της αφήγησης αλλά είναι η ιστορία. Και μάλιστα, σε βαθμό που ο θεατής καλείται να το αντιμετωπίσει, ίσως ακόμα και να νιώσει άβολα.
