Μαρία Καραμάνου
Το κτίριο στον αριθμό 140 της 63ης οδού στο Μανχάταν, γνωστό ως το Barbizon, αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά γοτθικά κτίρια της περιοχής. Κατασκευάστηκε το 1927 με σκοπό να φιλοξενήσει νεαρές γυναίκες που έφταναν στη Νέα Υόρκη με όνειρα και φιλοδοξίες.
Το Barbizon διαδέχτηκε ένα άλλο ξενοδοχείο που ανήκε στον Alexander T. Stewart, το οποίο είχε ανοίξει το 1878 στην Τέταρτη Λεωφόρο και έκλεισε σύντομα. Ωστόσο, το Barbizon ξεχώρισε ως το μεγαλύτερο, πιο σύγχρονο και επιτυχημένο. Οι γυναίκες που διέμεναν εκεί οι οποίες υπολογίζονται σε περίπου 700, απόλαμβαναν πολυτελείς παροχές, όπως πισίνα, γυμναστήριο, βιβλιοθήκη, αίθουσες διαλέξεων και μουσικής, καθώς και επιχειρήσεις στο ισόγειο όπως κομμωτήριο και φαρμακείο και διάφορα καταστήματα.
Photo By @artdecosocietyny On Instagram
Το Barbizon έγινε γνωστό για την πολυτέλεια και την ευγένεια των υπηρεσιών του, καθώς και για το γεγονός ότι παρείχε μια ασφαλή και ενθαρρυντική κοινότητα για τις νεαρές γυναίκες που έψαχναν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα στο Μανχάταν.
Το Barbizon ήταν γνωστό για την αυστηρή επιλογή των πελατών του. Οι γυναίκες που επιθυμούσαν να διαμείνουν εκεί έπρεπε να προσκομίσουν συστατικές επιστολές, να έχουν άψογους τρόπους και να διαθέτουν φυσικά την κατάλληλη γκαρνταρόμπα.
Photo By @artdecosocietyny On Instagram
Το οικόπεδο του ξενοδοχείου στο Upper East Side, που προηγουμένως φιλοξενούσε το Temple Rodeph Sholom, ήταν μια πολύτιμη τοποθεσία που κόστισε στους προγραμματιστές σχεδόν ένα εκατομμύριο δολάρια, με επιπλέον δαπάνες περίπου τέσσερα εκατομμύρια για την κατασκευή του ξενοδοχείου. Το κτίριο σχεδιάστηκε με σύγχρονες ανέσεις και νεογοτθικό στυλ, με σκοπό να προσελκύσει νεαρές γυναίκες από τη μεσαία και ανώτερη τάξη της κοινωνίας.
Photo By @iandrummondcollection On Instagram
To εσωτερικό του ξενοδοχείου
Το μεγάλο λόμπι ήταν διακοσμημένο με μεγάλα φυτά σε γλάστρες, πολυτελή χαλιά από την Ανατολή, πλούσια επίπλωση και ζεστά φωτιστικά αντίκες. Καθημερινά σερβιρόταν δωρεάν απογευματινό τσάι, που ήταν βολικό για τα κορίτσια που δεν προέρχονταν από πλούσιες οικογένειες. Μια σκαλιστή σκάλα οδηγούσε στον ημιώροφο, από τον οποίο τα κορίτσια έσκυβαν για να δουν τα πιθανά ραντεβού τους που έρχονταν στο ξενοδοχείο. Κατά την άφιξή της το 1953, η 21χρονη Σίλβια Πλαθ περιέγραψε το παστέλ πράσινο αίθριο με το «ελαφρύ ξύλο café-au-lait» ως «εξαιρετικό».
Photo By @theamoriststylesiren On Instagram
Η πρόσβαση των αντρών στο ξενοδοχείο
Η περιορισμένη πρόσβαση για τους άνδρες και η απαίτηση συστατικών επιστολών από τους επισκέπτες του Barbizon είχε σκοπό να κατευνάσει τις ανησυχίες των γονέων τους. Οι γονείς των μεσαίων αλλά και των ανώτερων τάξεων επιθυμούσαν να πιστεύουν ότι το ξενοδοχείο λειτουργούσε σαν μια γυναικεία κοινότητα ή ακόμα και σαν ένα γυναικείο μοναστήρι, όπου οι κόρες τους θα ήταν ασφαλείς και προστατευμένες από τους επιτήδιους και θα μπορούσαν να κρατήσουν την αγνότητα τους.
Photo By @marieclairemag On Instagram
Για τις νεαρές γυναίκες που επέλεγαν το Barbizon, το ξενοχείο γινόταν κάτι περισσότερο από ένα απλό κτίριο διαμονής. Ήταν ένας χώρος όπου η φιλοδοξία συναντούσε την κοινότητα και η οποία προσέλκυοδε γυναίκες με μεγάλα όνειρα, φιλοδοξίες και σχέδια για το μέλλον. Όπως γράφει η ιστορικός Πολίνα Μπρεν στο βιβλίο «The Barbizon: The Hotel That Set Women Free», το Barbizon έγινε το σπίτι για κάθε νεαρή φιλόδοξη γυναίκα που αναζητούσε τη δόξα και τον πλούτο. Ήταν ένα μέρος όπου η φιλοδοξία και η ανεξαρτησία των γυναικών αναγνωριζόταν και ενθαρρυνόταν.
Ο σκοπός του ξενοδοχείου
Το Barbizon κτίστηκε ως ένα ασφαλές λιμάνι για τη μοντέρνα γυναίκα που αναζητούσε επαγγελματική εξέλιξη. Ήταν ένα μέρος όπου η ανεξαρτησία και η φιλοδοξία των γυναικών αναγνωριζόταν και ενθαρρυνόταν. Εδώ έμεναν ηθοποιοί, συγγραφείς και πολλές ανώνυμες εργαζόμενες κοπέλες που αναζητούσαν να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.
Photo By @marieclairemag On Instagram
Για πολλές γυναίκες, η διαμονή στο Barbizon σήμαινε κάτι περισσότερο από μία απλή διαμονή. Ήταν ένας χώρος ενίσχυσης και ανάπτυξης, όπου είχαν την ευκαιρία να επανεφεύρουν τον εαυτό τους. Το ξενοδοχείο πρόσφερε στις ενοίκους του ένα δικό τους δωμάτιο και μια ζωή χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις ή προσδοκίες. Από τις εκπαιδευόμενες του περιοδικού Mademoiselle μέχρι τα μοντέλα του πρακτορείου Ford, όλες είχαν την ευκαιρία να ζήσουν αυτοδύναμα και να ακολουθήσουν τα όνειρά τους.
Μέχρι το 1981, το Barbizon παρέμεινε ένας ιδιαίτερος χώρος που απελευθέρωνε τις γυναίκες και τις ενθάρρυνε να ακολουθήσουν τα επαγγελματικά τους όνειρα. Ήταν ένα ξενοδοχείο που τις απελευθέρωνε και κανένα άλλο τέτοιο μέρος δεν υπήρξε πριν από αυτό, ούτε και μετά.
Photo By @marieclairemag On Instagram
Η Πολίνα Μπρεν, μέσα από το βιβλίο της, αναδεικνύει τις εμπειρίες αυτών των γυναικών που έζησαν στο Barbizon. Περισσότερο από μια απλή αφήγηση της ιστορίας ενός κτιρίου, το βιβλίο αναδεικνύει τη συναρπαστική ιστορία της εργασίας και των δικαιωμάτων των γυναικών σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας.
Οι γυναίκες που έμειναν στο Barbizon, όπως η Joan Crawford, η Grace Kelly η Rita Hayworth και πολλές άλλες, είχαν διάφορα όνειρα και φιλοδοξίες. Ορισμένες από αυτές απέκτησαν φήμη και περιουσία, ενώ άλλες επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους, ακολουθώντας τον παραδοσιακό δρόμο του γάμου, του σπιτιού και της οικογένειας. Παρ' όλα αυτά, το Barbizon έμεινε για πολλές από αυτές μια αγαπημένη ανάμνηση, συμβολίζοντας μια περίοδο σημαντικής ανακάλυψης και ανεξαρτησίας στις ζωές τους.
Photo By @nytarchives On Instagram
Η Mae Sibley, η «μητέρα» του ξενοδοχείου Barbizon, ήταν υπεύθυνη για την επιβολή των αυστηρών κανόνων που επικρατούσαν στο κατάλυμα. Η αποστολή της ήταν να εκπληρώσει την υπόσχεση του Barbizon προς τους ανήσυχους γονείς, διασφαλίζοντας ότι τα κορίτσια θα παρέμεναν ασφαλή και μακριά από τον πειρασμό, σε μια πόλη γεμάτη με αμαρτία.
Το ποτό απαγορευόταν αυστηρά στα δωμάτια, καθώς και τα ξενύχτια. Οι γονείς μπορούσαν να ζητήσουν από τις κόρες τους να υπογράψουν κατά την είσοδο και έξοδό τους στη ρεσεψιόν. Εάν κορίτσια επέστρεφαν αργά ή σε «κακή κατάσταση», αντιμετωπίζονταν με φωνές και κατάκριση. Κανείς δεν επιτρεπόταν να έχει ανάρμοστη συμπεριφορά. Με αυτούς τους κανόνες, το Barbizon προσέφερε ένα ασφαλές και προστατευμένο περιβάλλον για τις νεαρές γυναίκες που έμεναν εκεί.
Photo By @lovingsylviaplath On Instagram
Η Judy Garland ήταν μια από τις γυναίκες που είχαν συνοδό στο ξενοδοχείο Barbizon. Καθώς είχε μεγάλη ανησυχία για την κόρη της, Liza Minnelli, το προσωπικό του ξενοδοχείου έπρεπε να ελέγχει την κόρη της κάθε τρεις ώρες. Αν η Liza δεν βρισκόταν στο δωμάτιό της, τους διέταζε να τη βρουν.
Κανένας άνδρας δεν επιτρεπόταν να ανέβει στους ορόφους χωρίς αυστηρή επίβλεψη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προσπάθησαν. Αμέτρητοι νέοι μνηστήρες προσπάθησαν να μεταμφιεστούν σε γιατρούς, πατέρες, ιερείς. Άλλοι δοκίμασαν την τύχη τους στριμώχνοντας τους εαυτούς τους στους ανελκυστήρες για τα τρόφιμα. Ακόμα και οι άνδρες χειριστές ανελκυστήρων αντικαθίσταντο από γυναίκες μετά το ηλιοβασίλεμα.
Photo By @lovingsylviaplath On Instagram
Τα κριτήρια των ενοίκων
Η κυρία Sibley ήταν αυστηρή στις απαιτήσεις της για τις ενοίκους του ξενοδοχείου Barbizon. Κάθε υποψήφια έπρεπε να παρέχει τρεις αναφορές που να επιβεβαιώνουν τον καλό της χαρακτήρα.
Οι γυναίκες βαθμολογούνταν ανάλογα με την οικογενειακή τους κατάσταση, την εμφάνισή τους, το ντύσιμό τους και τη συμπεριφορά τους, αξιολογούμενες ως Α, Β ή Γ. Οι γυναίκες με βαθμό Α ήταν κάτω των είκοσι οκτώ ετών. Οι γυναίκες με βαθμό Β ήταν μεταξύ είκοσι οκτώ και τριάντα οκτώ ετών, ενώ οι γυναίκες με βαθμό Γ ήταν γυναίκες «που δεν ήταν πια στα καλύτερά τους».
Photo By @lovingsylviaplath On Instagram
Με την καθοδήγησή της, η αποκλειστικότητα και η φήμη του ξενοδοχείου Barbizon για τη στέγαση γοητευτικών κοριτσιών αυξήθηκε κατά τις δεκαετίες του '40 και του '50. Έτσι, το ξενοδοχείο Barbizon έγινε το επίκεντρο των κοινωνικών σελίδων και των περιοδικών μόδας.
Το περιοδικό Time αναφέρθηκε κάποτε στο κτίριο ως «τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ομορφιάς ανατολικά του Hollywood». Αυτό αναδεικνύει το κύρος και τη φήμη που απέκτησε το ξενοδοχείο Barbizon για τη φιλοξενία των γυναικών που επεδίωκαν την επιτυχία.
Photo By @iandrummondcollection On Instagram
Η ιστορία της Grace Kelly σε ανερχόμενο αστέρι του Hollywood
Μία από αυτές τις γυναίκες που έμειναν στο Barbizon και ακολούθησαν την επιτυχία ήταν η Grace Kelly. Η εκθαμβωτική της παρουσία έκλεψε τις καρδιές του κοινού του Hollywood και η σταδιοδρομία της ως αστέρι του κινηματογράφου και στη συνέχεια ως πριγκίπισσα του Μονακό την ανέδειξε σε ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της εποχής της. Επιπλέον, η Kelly έγινε γνωστή ως το ανεπίσημο «κορίτσι της αφίσας» για το ξενοδοχείο Barbizon, επισημαίνοντας τη στενή σχέση που είχε με το θρυλικό ξενοδοχείο.
Photo By @albanynylibrary On Instagram
Η Kelly έφτασε στο Barbizon τον Σεπτέμβριο του 1947 με σκοπό να παρακολουθήσει μαθήματα στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών Δραματικής. Η παρουσία της στο ξενοδοχείο ήταν η μόνη προϋπόθεση που επέβαλε ο πατέρας της πριν της επιτρέψει να εγγραφεί στη σχολή υποκριτικής. Την ίδια χρονιά, η εκκεντρική Little Edie Beale, ξαδέλφη της Ζακλίν Κένεντι-Ωνάση, έκανε τη μετακόμισή της στο Barbizon. Έμεινε εκεί μέχρι το 1952, ενώ επιδίωκε μια καριέρα στο χώρο της showbiz. Αργότερα, ισχυρίστηκε ότι ήταν πολύ κοντά στο να γίνει σταρ, αλλά η μητέρα της, Big Edie Beale, την έφερε πίσω στο εγκαταλελειμμένο τους αρχοντικό στο Σαουθάμπτον.
«Οι φήμες για τη σεξουαλική όρεξή της και την ακολασία της αφθονούσαν. Παραβίαζε τους κανόνες, έχοντας σχέσεις με μνηστήρες στις σκοτεινές γωνίες του σαλονιού του ξενοδοχείου. Οι φίλες της στον όροφο τη ζήλευαν και τη θαύμαζαν», έγραψε το Vanity Fair.
Photo By @neripozza On Instagram
Τα κορίτσια από τις μικρές πόλεις που είχαν κάποιο ταλέντο βρήκαν τον δρόμο τους ως γραμματείς στους ουρανοξύστες του Μανχάταν, έχοντας εκπαιδευτεί στη σχολή Katharine Gibbs Secretarial School, μαθαίνοντας γρήγορη πληκτρολόγηση, διοίκηση επιχειρήσεων και στενογραφία. Η πιο διάσημη απόφοιτη της σχολής ήταν η Φράνσις Φόντα, μελλοντική μητέρα της Τζέιν Φόντα, η οποία ήταν αποφασισμένη να «γίνει η γρηγορότερη δακτυλογράφος και η καλύτερη γραμματέας που μπορούσε κανείς να προσλάβει».
Η δολοφονία μυστήριο που σήμανε το τέλος της εποχής του Barbizon
Ωστόσο, η Σίλβια Πλαθ ένιωθε απομονωμένη και είχε δηλώσει, «Θυμάμαι να κάθομαι στο μικρό ροζ δωμάτιό μου και να κοιτώ προς τα κάτω στη Λέξινγκτον, να γράφω στο μικρό μπλε σημειωματάριό μου και να αισθάνομαι μόνη όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μου. Και αναρωτιόμουν πώς θα τα κατάφερνα ποτέ σε αυτήν την απέραντη πόλη, που ήταν γεμάτη με λαμπρούς ανθρώπους».
Photo By @neripozza On Instagram
Μερικές πέθαναν ακόμη και από απελπισία. Σύμφωνα με την Πολίνα Μπρεν, μία ένοικος που έφτασε στη δεκαετία του '30 υπολόγισε ότι υπήρξαν πάνω από 55 αυτοκτονίες κατά τη διάρκεια των ετών. Πολλές από τις οποίες κρατήθηκαν κρυφές από την Mae Sibley.
Καθώς η Νέα Υόρκη έφτασε στο χείλος της χρεοκοπίας το 1970, το ίδιο έκανε και το ξενοδοχείο. Τα ποσοστά εγκληματικότητας αυξήθηκαν και μάλιστα, το 1975, η 79χρονη ένοικος Ρουθ Χάρντινγκ, βρέθηκε στραγγαλισμένη μέχρι θανάτου σε δωμάτιο του 11ου ορόφου. Το έγκλημα παραμένει ανεξιχνίαστο μέχρι σήμερα.
Photo By @neripozza On Instagram
Το ξενοδοχείο έγινε ένα πιο απλό, καθημερινό ξενοδοχείο όταν άρχισε να δέχεται άνδρες ως πελάτες το 1981. Το 2002 ολοκληρώθηκε μία τεράστια ανακαίνιση πολλών εκατομμυρίων και το όνομα άλλαξε σε «The Melrose Hotel». Το 2005 το ξενοδοχείο έκλεισε και το κτίριο ξαναχτίστηκε και μετονομάστηκε σε Barbizon 63.
Το ξενοδοχείο Barbizon είχε μια φιλόδοξη ιδέα να αναδείξει αυτές τις νέες γυναίκες ως κοσμικά πρότυπα και να τις παρουσιάσει στον κόσμο ως λαμπερά αστέρια. Όμως, αυτή η προσπάθεια δεν ήταν πάντα επιτυχής. Παρόλα αυτά, ακόμη και για τις νέες γυναίκες που δεν κατάφεραν να διαπρέψουν και βρέθηκαν να πακετάρουν τα όνειρά τους και να επιστρέφουν στο σπίτι τους, το Barbizon θα παραμένει πάντα ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή τους, μια εποχή που θα θυμούνται ως μια περίοδο προσδοκίας και όνειρων.
