Χτισμένο στη δυτική όχθη του ποταμού Ξεροπόταμου και στη συμβολή του με το λεγόμενο αργάκι του Σίντι, από όπου πήρε την ονομασία του, το μοναστήρι της Παναγίας του Σίντη θεωρείται από τα σημαντικότερα κτίσματα της ενετικής περιόδου στην Κύπρο και λίγες φωτογραφίες αρκούν για να αντιληφθεί κανείς την πολιτιστική και αρχιτεκτονική του αξία.
Αν και οι ιστορικές πηγές σχετικά με την ίδρυση του μοναστηριού είναι πολύ λίγες και ελέγχονται ως προς την αξιοπιστία τους, θεωρείται βέβαιο ότι το ήταν αρχικά αυτοτελής μονή και μετέπειτα αποτέλεσε μετόχι της μονής Κύκκου μέχρι και το 1927 όπου και εγκαταλείφθηκε. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 η κτηματική περιουσία του μοναστηριού πωλήθηκε σε κατοίκους των γειτονικών περιοχών και η αυλή είχε μετατραπεί σε μάντρα ζώων, μέχρι το 1966 που το Τμήμα Αρχαιοτήτων το κήρυξε σε αρχαίο μνημείο.
Στις μέρες μας είναι εγκαταλελειμμένο και στους τοίχους του είναι εμφανείς οι ρωγμές από τους ισχυρούς σεισμούς που κατά καιρούς έπληξαν το νησί, παρόλα αυτά το αρχικό σχέδιο και σχήμα του κτιριακού συμπλέγματος διατηρείται συμπαγές και σχετικά καλοδιατηρημένο.
Με κυρίαρχο στοιχείο δόμησης την πολύ ανθεκτική πέτρα της περιοχής, το μοναστήρι αναπτύσσεται σε τρεις πτέρυγες σε σχήμα Π, γύρω από μια μεγάλη αυλή. Στο μέσο της αυλής υπάρχει ένα πηγάδι, από το οποίο έπαιρναν νερό οι μοναχοί, και μέχρι σήμερα σώζονται και οι δύο νερόμυλοι, που βρίσκονται πλησίον του μοναστηριού και αποτελούν ιδιοκτησία του.
Ο ναός του μοναστηριού είναι χτισμένος στη νότια πλευρά της αυλής. Ανήκει στον τύπο του μονόκλιτου με τρούλο και αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό και εκπληκτικό δείγμα ναού της μεταβυζαντινής περιόδου στην Κύπρο. Τα λίθινα περιθυρώματα, ο κυκλικός φεγγίτης πάνω από τη δυτική είσοδο αλλά και η διαμόρφωση της βόρειας θύρας που ανοίγει στην αυλή υποδηλώνουν τις έντονες επιδράσεις της δυτικής αρχιτεκτονικής στην αρχιτεκτονική του ναού.
Η Ιερά Μονή Κύκκου, στην οποία ανήκει το μοναστήρι της Παναγίας του Σίντη προχώρησε το 1993 σε εργασίες συντήρησης του μοναστηριού, οι οποίες και κράτησαν 4 χρόνια. Οι εργασίες αναπαλαίωσης είχαν ως κύριο στόχο την διατήρηση του αρχικού χαρακτήρα και μορφής του μοναστηριού. Το 1997 η προσπάθεια αυτή τιμήθηκε με το βραβείο Europa Nostra. Το μοναστήρι σήμερα βρίσκεται υπό την προστασία της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Η υπέροχη φύση που περιβάλλει το μοναστήρι και το σημαντικό ιστορικό εκτόπισμα του συμπλέγματος το οποίο λειτουργεί πια ως ανοιχτός μουσειακός χώρος ανταμείβουν σημαντικά τους επισκέπτες και συνηγορούν στο να βάλετε την περιοχή ψηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων σας!
View this post on Instagram
View this post on Instagram
View this post on Instagram
View this post on Instagram
