Πύργος του Άιφελ: Οι Παριζιάνοι τον μισούσαν και ο δημιουργός του τον ζήλευε

Στις 31 Μαρτίου του 1889, ο Πύργος του Άιφελ εγκαινιάστηκε στο Παρίσι, σε μια τελετή με τον σχεδιαστή του, Gustave Eiffel, να έχει τον κεντρικό ρόλο. Στην τελετή παρευρέθηκαν ο τότε πρωθυπουργός της Γαλλίας, Pierre Tirard, καθώς και άλλοι επίσημοι, μαζί με περίπου 200 εργάτες που είχαν συμμετάσχει στην κατασκευή του πύργου.

Το έτος 1889, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Γαλλική Επανάσταση, η γαλλική κυβέρνηση είχε αποφασίσει να διοργανώσει μια παγκόσμια έκθεση και είχε ανακοινώσει έναν διαγωνισμό για τον σχεδιασμό ενός μνημείου που θα κατασκευαζόταν στο Champ-de-Mars, στο κέντρο της πόλης του Παρισιού. Ανάμεσα σε περίπου 100 προτάσεις που κατατέθηκαν, η επιτροπή επέλεξε το σχέδιο του Gustave Eiffel για έναν μεταλλικό πύργο ύψους 300 μέτρων πάνω από το έδαφος, προκειμένου να γίνει το υψηλότερο ανθρώπινο κατασκευαστικό επίτευγμα στον κόσμο.

Ο Gustave Eiffel, ο διάσημος κατασκευαστής γεφυρών, εξειδικευμένος στις μεταλλικές κατασκευές, είχε ήδη αποκτήσει φήμη για το έργο του πάνω στον σκελετό του Άγαλματος της Ελευθερίας που είχε προσφάτως ολοκληρωθεί στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.

Ωστόσο, ο Πύργος του Άιφελ δεν άρεσε σε όλους. Κάποιοι κριτικοί τον θεώρησαν υποκείμενο δομικά ασταθές ή φοβήθηκαν ότι θα παραβίαζε την αισθητική του Παρισιού. Ωστόσο, ο ίδιος ο Eiffel ολοκλήρωσε την κατασκευή του πύργου σε μόλις δύο χρόνια, εντός του προϋπολογισμού. Το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των εργασιών χάθηκε μόνο ένας εργάτης, αποτέλεσε αξιοσημείωτο επίτευγμα για ένα έργο τέτοιας κλίμακας την εποχή εκείνη.

Αυτό το οικοδόμημα αναγνωρίστηκε ως ένα τεχνολογικό θαύμα και μέσα σε λίγες δεκαετίες θεωρήθηκε ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα.

Τα 10 πράγματα που σίγουρα δεν γνωρίζετε για τον Πύργο του Άιφελ:

1) Ίσως δεν γνωρίζατε ότι ο Πύργος του Άιφελ δεν αποτελεί έργο του Gustav Eiffel. Οι δύο κύριοι μηχανικοί του, Maurice Koechlin και Emile Nouguier, ήταν οι αρχιτέκτονες του σχεδιασμού του κτιρίου. Αρχικά, ο ίδιος ο Eiffel δεν είχε μεγάλο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο έργο. Ωστόσο, αποφάσισε να αναθέσει τους δύο μηχανικούς στον επικεφαλή του αρχιτεκτονικού τμήματος της εταιρείας, Stephen Sauvestre. Με τις αλλαγές που εισήγαγε ο Sauvestre, ο Eiffel πείστηκε για το σχέδιο και απέκτησε τα δικαιώματα της πατέντας.

2) Για την κατασκευή του Πύργου του Άιφελ συνεργάστηκαν 300 εργάτες. Χρησιμοποιήθηκαν 18.038 κομμάτια σφυρηλατημένου σιδήρου και 2,5 εκατομμύρια βίδες και μπουλόνια.

3) Σε εκείνη την εποχή, ο Πύργος ήταν ένα σύμβολο της προόδου στον τομέα της σύγχρονης επιστήμης. Αλλά, παράλληλα, και μια άλλη τεχνολογία ξεκινούσε τα πρώτα της βήματα. Καθώς ο Πύργος υψώνονταν, πολλοί φωτογράφοι απαθανάτιζαν τα διάφορα στάδια της κατασκευής του.

4) Κατά την κατασκευή του, ο Πύργος του Άιφελ ήταν ο υψηλότερος πύργος στον κόσμο. Ωστόσο, το 1930 έχασε αυτήν τη θέση από το Chrysler Building της Νέας Υόρκης.

5) Όταν οι πρώτοι επισκέπτες εισήλθαν στο κτίριο στις 6 Μαΐου, τα ασανσέρ δεν λειτουργούσαν ακόμα. Οι 30.000 επισκέπτες όφειλαν να ανέβουν τα 1.710 σκαλοπάτια για να φτάσουν στην κορυφή, ενώ η λειτουργία των ανελκυστήρων ξεκίνησε από τις 26 Μαΐου.

6) Αρχικά, οι κάτοικοι του Παρισιού αντιπαθούσαν τον Πύργο του Άιφελ. Πολλοί από αυτούς έστελναν εξοργισμένες επιστολές στις εφημερίδες, ισχυριζόμενοι ότι δεν ταίριαζε με τον χαρακτήρα της πόλης. Ο διάσημος συγγραφέας Guy de Maupassant ήταν ανάμεσα στους κριτικούς, αλλά παράλληλα, έκανε συχνά μεσημεριανά γεύματα στο εστιατόριο του Πύργου καθημερινά. Όταν τον ρώτησαν για τον λόγο, απάντησε ότι αυτό ήταν το μοναδικό μέρος στο Παρίσι από όπου δεν έβλεπε τον Πύργο.

7) Το ύψος του Πύργου του Άιφελ μεταβάλλεται ανάλογα με την εποχή. Ο μεταλλικός σκελετός της κατασκευής συστέλλεται κατά τη ζέστη του καλοκαιριού, και κατά συνέπεια, το ύψος του αυξάνεται κατά περίπου 17 εκατοστά.

8) Αρχικά προγραμματίστηκε ότι ο Πύργος θα ίσχυε μόνο για 20 χρόνια σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση αυτής της προθεσμίας, ο στρατός και η κυβέρνηση ανακάλυψαν τη χρησιμότητά του ως μέσο επικοινωνίας. Συνεπώς, όταν η αρχική άδεια λήγει το 1909, ο δήμος αποφάσισε να διατηρήσει τον Πύργο και να συνεχίσει τη χρήση του.

9) Ο Πύργος δεν έχει τον ίδιο χρωματικό τόνο καθ' όλο το μήκος του. Η κορυφή του έχει μια βαθύτερη απόχρωση, ενώ προς τα κάτω γίνεται φωτεινότερος. Κάθε επτά χρόνια, προβαίνουν στο χρώματίσμα του χρησιμοποιώντας μεταξύ 50 και 60 τόνους χρώματος, με σκοπό να προφυλαχθεί από τη διάβρωση και τη σκουριά.

10) Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τον θάνατο του Gustave Eiffel. Κάποτε, είχε δηλώσει, «Θα έπρεπε να ζηλεύω τον πύργο. Είναι πολύ πιο διάσημος από εμένα. Ο κόσμος μοιάζει να πιστεύει ότι είναι το μοναδικό μου έργο, παρότι έχω κάνει άλλα πράγματα, τελικά».