Κείμενο: Άντρος Σκαλιστής
Στο roadtrip.cy κάθε Σαββατοκύριακο εξερευνούμε, μαζί διαφορετικές γωνιές της Κύπρου, τονίζουμε το «γωνιές», δεν πηγαίνουμε σε τόπους τουριστικούς με πολύ κόσμο και φασαρία. Χαιρόμαστε να ψάχνουμε για εκείνα τα μικρά χωριουδάκια που κρατούν ακόμα τις παραδόσεις, που αγαπούν την Κύπρο όσο εμείς. Ζούμε μαζί τη διαδρομή, απολαμβάνουμε τις τοποθεσίες, τα ιστορικά μνημεία, τους θρύλους και τις παραδόσεις μας και οτιδήποτε άλλο μας κάνει να νιώσουμε ωραία. Γιατί το να νιώθουμε ωραία είναι σημαντικό στοιχείο της ζωής μας. Εμείς, στο roadrip.cy, το επιδιώκουμε φανατικά, γιατί ό,τι αξίζει να κάνουμε πρέπει να το κάνουμε με πάθος.
Είναι και σήμερα μια υπέροχη μέρα στο νησί μας. Ελπίζω να χαρήκατε, ή να χαίρεστε, ή να έχετε προγραμματισμένες, διακοπές και ξεκούραση. Είμαστε ήδη στη μέση του καλοκαιριού και είμαι σίγουρος ότι το χαίρεστε, ότι απολαμβάνετε τη θάλασσα, τις παραλίες, τα βουνά και τα δάση μας με τη δροσιά τους. Θέλω, ακριβώς τώρα, στη βράση του καλοκαιριού, να σας θυμίσω ότι το νησί μας, όπως το χαρακτηρίσαμε σε προηγούμενη εκπομπή, είναι παντός καιρού, είναι υπέροχο κάθε εποχή. Καλοκαίρι, φθινόπωρο που δεν έχουμε πολύ, χειμώνα, άνοιξη… Θέλω σήμερα, μαζί, να θυμηθούμε τον χειμώνα μας, να φέρουμε στη μνήμη μας εικόνες χειμερινές, για να βάλουμε ποικιλία στις ζωές μας. Είναι εντυπωσιακό το πόσες εικόνες μπορούμε να χαρούμε στον τόπο μας. Έτσι, γιατί περνάμε ωραία το καλοκαίρι μας αλλά είναι ακόμα πιο ωραία να έχουμε κάτι να προσμένουμε, να περιμένουμε. Και ο χειμώνας μας είναι υπέροχος, τον έχουμε ζήσει ήδη μαζί στο roadrip.cy, γι’ αυτό, σήμερα, η εκπομπή θα είναι διαφορετική. Σήμερα θα θυμηθούμε μαζί τα ωραία του χειμώνα μας, θα πάμε σε κάποιους προορισμούς που ήδη ζήσαμε, τους επισκεφθήκαμε τον χειμώνα και από τα μηνύματά σας φάνηκε ότι τους λατρέψατε. Πάμε με τραγούδι και αμέσως μετά φέρνουμε στη μνήμη μας ωραίες, δροσερές, χειμερινές εικόνες. Και για να μπούμε σε χειμερινή διάθεση, φέρτε στο μυαλό σας ένα χειμερινό, κρύο πρωινό, συννεφιά, κάπου μακριά αστράφτει, μυρίζει βροχή. Ξεκινούμε για το Καμπί του Φαρμακά:
«Ένας μυστικός προορισμός κρυμμένος πάνω στα βουνά, με καθαρό αέρα, κρυστάλλινα νερά, υπέροχη φύση, πανέμορφα τοπία. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι έχει καταφέρει να διατηρήσει κυπριακό χαρακτήρα. Δάσος, τρεχούμενο νερό, παλιά εκκλησία, καφενές και -το πιο σημαντικό για μας- ταβέρνα με κυπριακή κουζίνα και πολλά τοπικά προϊόντα. Ο σημερινός προορισμός είναι το Καμπί του Φαρμακά. Όχι ο Κάμπος της Τσακίστρας, όχι τα Καμπιά, ούτε η μάντρα του Καμπιού. Το Καμπί. Σαράντα ένα χιλιόμετρα και σαράντα πέντε λεπτά από τη Λευκωσία και σαράντα από τη Λεμεσό, σε υψόμετρο 840 μέτρων, όπου τα τελευταία 20 λεπτά διαδρομής είναι μέσα στο πράσινο, μέσα στο δάσος. Μαζί, απολαμβάνουμε ήδη περιπέτεια ταξιδεύοντας για το Καμπί, οδηγώντας στον φιδίσιο ανηφορικό δρόμο προς Φαρμακά. Και φτάσαμε ήδη στην ταμπέλα που μας καθοδηγεί σε αριστερή έξοδο με κατεύθυνση προς Φαρμακά- Μαχαιρά.
(Φωτογραφία από το σπιτάκι στο χωριό Καμπί)
Μόλις μπήκαμε στο πιο όμορφο κομμάτι της διαδρομής μας. Πέντε χιλιόμετρα με στροφές κλειστές, πιο κλειστές και ακόμα πιο κλειστές μέσα στο δάσος με καθαρό αέρα και τη μυρωδιά του πεύκου να σου τρυπάει τη μύτη. Αυτό τον δρόμο τον έχω κάνει πολλές φορές με πολλά διαφορετικά αυτοκίνητα, κάποια τα απόλαυσα, κάποια όχι τόσο. Πάντα, όμως, απολαμβάνω το κρύο, τον καθαρό, αρωματισμένο αέρα, το πράσινο του πεύκου.
Συνεχίζουμε με την ανάμνηση της χειμερινής μας εκδρομής στο Καμπί: «Είμαστε μπροστά από το εστιατόριο “Ο Ποταμός” που είναι κτισμένο πάνω από τον ποταμό. Περπατώντας κατά μήκος της αυλής του εστιατορίου, όχι πολύ, εκατό περίπου μέτρα, φτάνουμε σε ένα ξύλινο γεφύρι πάνω από τον ποταμό και απέναντι από ένα καταρράχτη με τρεχούμενο νερό. Ο καταρράχτης του Καμπιού έχει όλο τον χρόνο νερό και είναι υπέροχος όλες τις εποχές, αλλά είναι πραγματικό θέαμα τους χειμερινούς μήνες. Πολύ περισσότερο νερό, δυνατός, ορμητικός, επιβλητικός. Πάντα, μια όαση δροσιάς. Πραγματικής δροσιάς, όμως, γιατί όποτε έχω πάει στο χωριό έχω μετρήσει διαφορά θερμοκρασίας πέντε με οκτώ βαθμούς Κελσίου από την πρωτεύουσα. Αυτή η διαφορά είναι πραγματικά πολύτιμη τους καλοκαιρινούς μήνες. Μου έτυχε να φύγω από Λευκωσία με T-shirt λόγω ζέστης, να έρθω εδώ και να κρυώνω. Φίλοι που δεν με πίστεψαν για το κρύο τυλίχτηκαν με το τραπεζομάντιλο για να αντέξουν.
(Φωτογραφία: Πρέπει να δοκιμάσετε το συκωτάκι, τα παϊδάκια και τα κουπέπια της Μηλίτσας.)
Το εστιατόριο “Ο Ποταμός” το χειρίζεται μια οικογένεια, η μαμά στην κουζίνα, μαγειρευτά και εποχικά και τρεις λεβέντες στη σχάρα, το οφτό και την εξυπηρέτηση. Το αποτέλεσμα είναι μαγικό! Πρέπει να δοκιμάσετε το συκωτάκι, τα παϊδάκια και τα κουπέπια της Μηλίτσας. Το τοπικό χαλούμι και τις ντομάτες του Φαρμακά. Θα κρατήσω μυστικό το επιδόρπιο, για να έχετε κάτι να περιμένετε. Θα σας πω μόνο ότι είναι καθαρά κυπριακό γλυκό και πολύ καλά φτιαγμένο. Φεύγοντας να μην ξεχάσουμε να πάρουμε ξίδι και σουτζιούκο που φτιάχνουν οι ίδιοι.»
Αυτά λέγαμε τον χειμώνα που μας πέρασε για το Καμπί. Τα θυμόμαστε σήμερα, μες στη μέση του καλοκαιριού και για να δροσιστούμε αλλά και για να θυμηθούμε ότι το νησί μας είναι υπέροχο το καλοκαίρι, αλλά είναι υπέροχο και όλες τις άλλες εποχές. Είναι παντός καιρού, όπως είπαμε και προηγουμένως. Ήδη υποσχεθήκαμε μουσική, για να κάνουμε τη μέρα μας ακόμα καλύτερη.
Σήμερα, όπως ήδη είπαμε, θυμόμαστε το νησί μας με τη δροσιά του χειμώνα, ακούστε τι είχαμε πει για τη διαδρομή προς το Φτερικούδι:
«Συνεχίζουμε, και φτάνουμε στην Πλατανιστάσα. Την έχουμε επισκεφθεί ξανά, όμορφο χωριό και αρκετά μεγάλο, περνούμε από την πλατεία, μικρή, πλακόστρωτη, καταπράσινη, κουκλίστικη πλατεία.
Μόλις βγούμε από το χωριό, αλλά μόλις, αμέσως αριστερά και μπαίνουμε σε ένα στενό και πολύ ανηφορικό δρομάκι που μας παίρνει σε άλλες εποχές. Μας παίρνει στη δεκαετία του ‘60. Κρύο, λίγη συννεφιά, λίγος ήλιος. Μέσα στο πράσινο, τόσο, που κάπου-κάπου δεν βλέπουμε ουρανό, μας σκεπάζουν τα δέντρα. Το πυκνό, ζωογόνο πράσινο εναλλάσσεται με το καθαρό γαλάζιο του χειμερινού κυπριακού ουρανού. Παράθυρα φυσικά ανοιχτά και οδηγούμε όσο πιο αργά γίνεται, θέλουμε να μεγαλώσουμε τη στιγμή, θέλουμε να εισπνεύσουμε αυτό τον αέρα, αυτά τα αρώματα, αυτά τα χρώματα. Αυτή την εικόνα πάρτε την μαζί σας. Χειμώνας, ορεινή Κύπρος, στενό, ανηφορικό δρομάκι, δέντρα που μας σκεπάζουν, χρώματα και αρώματα χειμερινά, δικά μας, του νησιού μας. Ε, γίνεσαι ρομαντικός ή όχι;»
(Φωτογραφία το χωριό Φτερικούδι απο μακριά)
Αυτά λέγαμε τον χειμώνα στη διαδρομή για το Φτερικούδι, έτσι, γιατί περνάμε ωραία το καλοκαίρι μας αλλά είναι ακόμα πιο ωραία να έχουμε κάτι να προσμένουμε, να περιμένουμε. Και ο χειμώνας μας είναι υπέροχος, τον έχουμε ζήσει ήδη μαζί στο roadrip.cy.
Ήδη πήγαμε στο Καμπί και στο Φτερικούδι, τώρα πάμε στον Λαζανιά, ακούστε τι είχαμε ζήσει σε εκείνη τη διαδρομή τον χειμώνα:
(Φωτογραφία από το χωριό Λαζανιά, μια γραφική κοινότητα της επαρχίας Λευκωσίας.)
«Είχαμε βγει από τον δρόμο Φαρμακά-Οδούς, αριστερά πάνω σ’ ένα δρομάκι στενό και ανηφορικό. Εδώ, τα περιβόλια είναι ανάκατα με το δάσος, σιγά-σιγά μένει μόνο δάσος. Οδηγώ πολύ σιγά, ράθυμα, μέσα στο δάσος και τα δέντρα είναι δίπλα μου, εκατοστά από το πρόσωπό μου, πολλές φορές και από πάνω μου, κλαδάκια ακουμπούν στον ώμο μου. Κρύο, έχει βρέξει πρόσφατα και τα αρώματα του δάσους είναι ακόμα πιο έντονα. Συνεχίζω να οδηγώ αργά και γιατί ο δρόμος είναι στενός, αλλά κυρίως γιατί δεν θέλω να τελειώσει η διαδρομή. Ο δρόμος συνεχίζει μέσα στο δάσος και αρχίζει να κατεβαίνει, φτάνουμε σε ένα μικρό γεφύρι και έχουμε ένα πλάτωμα, ένα ξέφωτο. Παρκάρουμε και κατεβαίνουμε, μάλλον πηδάμε έξω από το αυτοκίνητο. Στα δεξιά μας κατεβαίνει ένα ρυάκι, νερό, ζωογόνο νερό… Σκύβουμε και πίνουμε κρύο, παγωμένο νερό που κατεβαίνει από τα βουνά μας. Από την ψυχή της Κύπρου, μπροστά μας, στα πέντε μέτρα, ένας μικρός καταρράχτης. Υπέροχος! Πεύκα, λατζιές, μοσφιλιές, βαλανιδιές, βατομουριές και ησυχία. Η απόλυτη ηρεμία… Πολύτιμες στιγμές και χαίρομαι που τις μοιράζομαι με την παρέα μας, μαζί σας.»
Συνεχίζουμε με χειμώνα στον Παλιόμυλο, εξαιρετικά όμορφο και γραφικό χωριό, είμαστε στον δρόμο:
(Το χωριό, είναι μέσα στο δάσος, η μάλλον για να είμαι πιο σωστός, το δάσος είναι μέσα στο χωριό.)
«Θα μείνουμε στον κύριο δρόμο Λευκωσίας-Τροόδους μέχρι να δούμε την έξοδο για Άγιο Νικόλαο δεξιά. Αυτός ο δρόμος είναι υπέροχος γιατί ξεκινά με περιβόλια με κερασιές, μηλιές, καρυδιές και ξέρετε τώρα, τον Νοέμβριο αυτά τα δέντρα έχουν αρχίσει να ρίχνουν τα φύλλα τους, φανταστείτε τα χρώματα και φέρτε στο μυαλό σας την εικόνα του αυτοκινήτου μας, είναι ανοικτό, να περνά στον δρόμο και να ανεμίζει τα πεσμένα φύλλα. Από τον Άγιο Νικόλαο ξεκινά το δάσος, πεύκα, κανένα κέδρο, αντρουκλιές, λατζιές και θαμνώδη με άλλες μυρωδιές. Και οι ανηφόρες. Τι είπαμε προηγουμένως ότι θα κάνουμε όταν ξεκινήσουν οι ανηφόρες; Ναι. Σταματάμε και διπλώνουμε και το μπροστινό γυαλί. Και είμαστε σε ένα αυτοκίνητο εντελώς ανοιχτό, δεν υπάρχει τίποτε πάνω από τις πόρτες, μόνο εμείς και το χαμόγελό μας. Ο δρόμος δεν έχει καθόλου κίνηση, είναι ήσυχος. Είμαστε σε άμεση επαφή με το δάσος, με τα χρώματα και τα αρώματά του. Αμάν... Υπέροχη η σημερινή μέρα, έβρεξε προχθές και οι μυρωδιές του δάσους ξυπνούν όλες τις αισθήσεις μας. Αυτή την εικόνα που μας χαρίζει το νησί μας, κρατήστε την μέσα σας, αξίζει. Λίγο το τοπίο, λίγο το αυτοκίνητο... Περνάμε ωραία, έχουμε καλή διάθεση, πολύ καλή διάθεση. Ηρεμία, κυπριακή φύση και να σας θυμίσω τι μας τραγούδησε η Μαρίζα Ρίζου προηγουμένως. “Πάμε μια βόλτα”, εμείς η παρέα μας, που φαίνεται από τα μηνύματά σας ότι μεγαλώνει, Σήμερα πάμε μια βόλτα…. δεν βιαζόμαστε καθόλου σήμερα, απολαμβάνουμε την ωραία μέρα, το δάσος, το αυτοκίνητο και τη μουσική.»
Συνεχίζουμε την ανάμνηση της χειμερινής μας εκδρομής στον Παλιόμυλο, πάλι κομμάτι από την διαδρομή:
«Προχωρούμε στο δρόμο μας και φτάνουμε σε ένα ΑΛΤ. Δεξιά μας κατεβαίνουμε στην κοιλάδα της Μαραθάσας και τα υπέροχα χωριά της, εδώ θα πάμε άλλη φορά, σίγουρα αξίζουν να τα επισκεφτούμε. Αριστερά ανεβαίνουμε στον Πρόδρομο, άλλο πανέμορφο χωριό που οπωσδήποτε θα επισκεφτούμε σύντομα. Αριστερά λοιπόν, και ανεβαίνουμε για Πρόδρομο. Γύρω μας, συνεχίζει πυκνό το δάσος του Τροόδους, συνεχίζουμε να ρουφάμε το τοπίο. Εδώ, ξεχωρίζουν οι αντρουκλιές με τα χαρακτηριστικά χρώματα τους. Πανέμορφος θάμνος, που ψηλώνει μέχρι και 3-4 μέτρα. Ξεχωρίζουν οι αντρουκλιές ειδικά αυτή την εποχή για τα χρώματά τους, κοκκινοκεραμιδί στον κορμό, κίτρινα τα φρέσκα κλαδάκια και πολύ ζωντανό πράσινο. Πάμε αργά με το αυτοκίνητό μας και γιατί απολαμβάνουμε το νησί μας αλλά και γιατί ψάχνουμε ένα συγκεκριμένο σημείο στον δρόμο μας. Νάτο, το βρήκαμε. Σε μια αριστερή στροφή, 800-900 μέτρα πριν τον Πρόδρομο, σταματάμε, κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και πάμε στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Σημείο θέας και παγκάκι. Να σας θυμίσω ότι προχθές έβρεξε, άρα η ατμόσφαιρα καθάρισε και μπορούμε να δούμε μακριά. Σημείο θέας στον Πρόδρομο, από εδώ, βλέπουμε το δάσος να κατεβαίνει προς τα κάτω. Βλέπουμε το βουνό να γίνεται πεδιάδα και να συνεχίζεται. Μέχρι τη θάλασσα, μέχρι τον κόλπο της Μόρφου. Θυμάστε τον χάρτη της Κύπρου; Πάνω αριστερά δεν υπάρχει μια μεγάλη, ωραία, καμπύλη που ξεκινά από περίπου τον Πύργο και τελειώνει στο ακρωτήρι του Κορμακίτη; Αυτή την τέλεια γραμμή βλέπουμε μπροστά μας, σαν από αεροπλάνο. Βαθιά εισπνοή, ρουφώ τα χρώματα, τις μυρωδιές και τη θέα. Χαίρομαι που είμαι εδώ, που είμαι εγώ, που ανήκω σε τούτο τον τόπο και χαίρομαι που όλα αυτά τα μοιράζομαι μαζί σας...»
Ακούτε την εκπομπή roadtrip.cy στον Σπορ FM 95 σε μια περιδιάβαση σε διαδρομές που κάναμε μαζί τον χειμώνα, δεν είναι ωραία να είσαι στην παραλία, ντάλα καλοκαίρι και να θυμάσαι ωραίες χειμερινές εικόνες; Συνεχίζουμε τη βόλτα μας στον Παλιόμυλο:
«Θαυμάζουμε την εκκλησία και κατεβαίνουμε ξανά στην πλατεία. Με τα πόδια, συνεχίζουμε στον δρόμο από τον οποίο ήρθαμε. Συνεχίζουμε με τα πόδια γιατί είναι υπέροχο το τοπίο, αλλά και γιατί έχουμε ακόμα ένα προορισμό. Θα περπατήσουμε, ένα χιλιόμετρο περίπου, κατηφορικός δρόμος προς το ξωκκλήσι του Αγίου Σώζοντος, ένα μικρό εκκλησάκι σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία. Σε 50-60 μέτρα, έχουμε βγει από την πλατεία και είμαστε μέσα στα δέντρα, συνεχίζει το ίδιο σενάριο με προηγουμένως, πεύκα, κερασιές, μηλιές, πεύκα, κερασιές, καρυδιές, αντρουκλιές, πεύκα, ρυάκι, βατομουριές, πεύκα. Υπέροχο δρομάκι, ζωογόνο τοπίο... Και η ησυχία… Τελειώνει η άσφαλτος και συνεχίζουμε στον χωματόδρομο, κι άλλο ποταμάκι και πεύκα, αντρουκλιές, πεύκα, καρυδιές… Φαίνεται να υπερβάλλω με την αναφορά στα πολλά δέντρα; Μπορεί, αλλά αφού έτσι είναι, αυτή είναι η εικόνα που έχουμε μπροστά μας. Πανέμορφη φύση. Φτάνουμε στο Άγιο Σώζοντα και ρουφάμε το τοπίο. Οι φωτογράφοι, βγάλτε τις κάμερες. Από πάνω τεράστιο βουνό, κατεβαίνει απότομα και λίγο πριν τον δρόμο, λίγο πριν το σημείο όπου στεκόμαστε εμείς, μικρό πλάτωμα, ένα μικρό ξέφωτο του δάσους. Κρυμμένο μες στις σκιές αιωνόβιων δέντρων το εκκλησάκι. Δεξιά του, ποταμάκι με τρεχούμενο νερό. Η απόλυτη ηρεμία ή μάλλον κατάνυξη. Πάνω μας μια καρυδιά, με καρύδια ώριμα, είναι στην εποχή τους, κόβω δυο καρύδια και τα σφίγγω με τη χούφτα μου, κρακ. Υπέροχη γεύση. Όλες μου οι αισθήσεις είναι στο μάξιμουμ, αφή, όσφρηση, γεύση, ακοή, όραση. Όλες προσπαθούν να τραβήξουν όση περισσότερη Κύπρο γίνεται. Νιώθω πλήρης, γεμάτος και ξέρω ότι από αύριο, στην καθημερινότητά μου, στα δύσκολα, θα φέρνω στον νου μου αυτή την εικόνα και θα νιώθω πάλι αυτή την πληρότητα.»
Ακούστε τι είπαμε στη διαδρομή μας για τον Πρόδρομο:
«Φτάνουμε στο Σαράντι και στο ΑΛΤ, απέναντί μας είναι η ταβέρνα «Η φoυντουκιά», ο Γιαννάκης απέναντί μας στη φουκού, μόλις άναψε τα κάρβουνα. Ανοιχτά παράθυρα, τον καλημερίζουμε και πάμε δεξιά, ο δρόμος, φιδίσιος, ανεβαίνει πάνω από το χωριό, βγαίνει από τα περιβόλια και μπαίνει μέσα στο δάσος. Σε σχεδόν δύο χιλιόμετρα φτάνουμε σε ένα ξέφωτο του δάσους, όπου θα σταματήσουμε για λίγα λεπτά. Διάλειμμα για καφέ. Είμαστε στην τοποθεσία “Μούτη της Χώρας”. Μπροστά μας μικρά ξύλινα σκέπαστρα που προστατεύουν χάρτες μονοπατιών της φύσης. Από αυτό το σημείο ξεκινούν ή περνούν δύο εξαιρετικά μονοπάτια. Το “Δόξα σοι ο Θεός” και το “Σελλάδι του Καραμανλή”. Αξίζουν και τα δύο, τουλάχιστον μια επίσκεψη, ειδικά τώρα τον χειμώνα, θα τα περπατήσουμε μαζί μια άλλη φορά. Απολαμβάνουμε την ησυχία του δάσους, το πράσινο και τα αρώματα των πεύκων, τελειώνουμε τον καφέ μας και συνεχίζουμε τη διαδρομή μας προς τα Σπήλια. Είμαστε σε ένα δρόμο με σχεδόν μηδενική κίνηση, μέσα στο δάσος.»
Συνεχίζουμε να θυμόμαστε χειμερινές διαδρομές στο υπέροχο νησί μας:
«Από Σπήλια θα πάμε προς Κυπερούντα, από εκεί δεξιά για Καρβουνά και μετά αριστερά για πλατεία Τροόδους. Απλώς, για να δείτε τη διαφορά με τον κύριο δρόμο, αυτός ο δρόμος είναι 18.5 χιλιόμετρα, 29 λεπτά περίπου. Ο άλλος, από Κακοπετριά-Πλατάνια, 16.5 χιλιόμετρα, 22 λεπτά. Δεν είναι ωραία να έχεις επιλογές; Όσο το δυνατόν περισσότερες; Περάσαμε από την πλατεία Τροόδους, δεξιά για Πρόδρομο και συνεχίζουμε να ανεβαίνουμε προς τον Όλυμπο. Εδώ το δάσος είναι πιο άγριο, μαύρα αιωνόβια πεύκα, που έχουν ταλαιπωρηθεί πολλούς χειμώνες από το βάρος των χιονιών και το δείχνουν. Οι κορυφές τους μαρτυρούν τα φορτία που σηκώνουν. Περνάμε κάτω από τον Όλυμπο και αρχίζει η κατάβαση.
Αυτός είναι ακόμα ένας από τους αγαπημένους μου δρόμους. Πρώτα για το τοπίο, μαύρα πεύκα, άγριοι γκρίζοι βράχοι, μέσα σε ένα σχεδόν σεληνιακό τοπίο και η περίπου γυμνή κορυφή του Ολύμπου πίσω αριστερά μας. Μετά, αγαπώ αυτό τον δρόμο γιατί όπως κατεβαίνουμε, ο ανεμοθώρακας του αυτοκινήτου, το μπροστινό γυαλί, γίνεται μια οθόνη όπου προβάλλεται όλη η νοτιοδυτική Κύπρος. Επειδή έχει βρέξει πρόσφατα και η ατμόσφαιρα είναι καθαρή, βλέπουμε μέχρι τις παραλίες της Λεμεσού και κάποιες της Πάφου. Αγαπώ, δρόμος για ρομάντζο…»
Και συνεχίσαμε μέσα στο χωριό, τον χειμερινό Πρόδρομο:
(Φωτογραφία:Τα κτήρια χτισμένα με γκρίζα πέτρα, κόκκινα κεραμίδια μέσα στο πράσινο του Τροόδους.)
«Είμαστε η παρέα του roadtrip.cy, φεύγουμε από το Βερεγγάρια και επιστρέφουμε από τον κεντρικό δρόμο προς το κέντρο του χωριού. Θα πάμε δεξιά προς Τρικουκκιά. Δύο χιλιόμετρα να πάμε και 2 να επιστρέψουμε, γι’ αυτό όσοι κουράστηκαν, καφέ στα καφεστιατόρια της πλατείας. Εμείς συνεχίζουμε το περπάτημα. Είμαστε σε ένα δρόμο μέσα στα δέντρα, πεύκα, μηλιές, αχλαδιές, καρυδιές και πολλές κερασιές. Φέρτε στο μυαλό σας την εικόνα. Δεκέμβριος, περπατάμε σιγά-σιγά κάτω από τα δέντρα, σε κάποια ξέφωτα πάνω αριστερά φαίνεται ο Όλυμπος, στενός δρόμος, γεμάτος με τα φύλλα τα βαμμένα σε όλα τα γήινα χρώματα. Υπέροχο! Να πω, όμως, ότι εγώ αγαπώ αυτό τον δρόμο και μια άλλη εποχή: Ιούνιος, ολοζώντανο πράσινο παντού και κατακόκκινα κεράσια να βγάζουν μάτι. Φτάνουμε στο Μοναστήρι της Παναγίας Τρικουκκιάς. Δεν είναι γνωστό το πότε ιδρύθηκε το μοναστήρι, αλλά υπάρχουν γραπτές αναφορές για την ύπαρξή του τουλάχιστον από τα βυζαντινά χρόνια. Υποστηρίζεται ότι είναι θαυματουργό γιατί ο ιδρυτής του ήταν ο Απόστολος Λουκάς. Για μας το θαύμα είναι το τι βλέπουμε γύρω μας, το τι νιώθουμε μες στην καρδιά του χειμώνα. Τα κτήρια χτισμένα με γκρίζα πέτρα, κόκκινα κεραμίδια μέσα στο πράσινο του Τροόδους. Θέα προς το δάσος της Πάφου. Αναπνέουμε τον καθαρό αέρα του δάσους και την ηρεμία του μοναστηριού. Ακόμα μια εικόνα πού θα πάρουμε μαζί μας.»
Μια εκπομπή με πολλή ενέργεια, πολύ θετικό τρόπο σκέψης και πολλή αγάπη για τον τόπο μας.
Σήμερα χαρήκαμε μια διαφορετική εκπομπή. Είμαστε ήδη στη μέση του καλοκαιριού και είμαι σίγουρος ότι το χαίρεστε, ότι απολαμβάνετε τη θάλασσα, τις παραλίες, τα βουνά και τα δάση μας με τη δροσιά τους. Ήθελα, ακριβώς τώρα, στη βράση του καλοκαιριού, να σας θυμίσω ότι το νησί μας, είναι παντός καιρού, είναι υπέροχο κάθε εποχή. Περνάμε ωραία το καλοκαίρι μας αλλά είναι ακόμα πιο ωραία να έχουμε κάτι να προσμένουμε, να περιμένουμε. Και ο χειμώνας μας είναι υπέροχος, τον έχουμε ζήσει ήδη μαζί στο roadrip.cy. Σήμερα θυμηθήκαμε μαζί τα ωραία του χειμώνα μας, πήγαμε σε κάποιους προορισμούς που ξαναζήσαμε, τους επισκεφθήκαμε τον χειμώνα και από τα μηνύματά σας φάνηκε ότι τους λατρέψατε, ήθελα να σας τους θυμίσω. Γι’ αυτό η εκπομπή ήταν διαφορετική, ελπίζω να τη χαρήκατε.
Το πιο πάνω κείμενο είναι τμήματα της εκπομπής «Roadtrip.cy». Κάθε Σάββατο και Κυριακή από τις 8 μέχρι τις 10 ακούτε την εκπομπή του Άντρου Σκαλιστή «Roadtrip.cy» στον Σπορ FM 95.
