Η ιστορία του Stedsans in the Woods παραπέμπει σε σύγχρονο παραμύθι: ένα αγροτικό retreat στα δάση της νότιας Σουηδίας, όπου ο ήλιος ανατέλλει πάντα πάνω από τη λίμνη, τα βράδια οι φιλοξενούμενοι μαζεύονται γύρω από τη φωτιά και κάθε γεύμα είναι μια θρεπτική σκανδιναβική γιορτή, με πρώτες ύλες που είτε προέρχονται από τοπικές φάρμες είτε έχουν συλλεχθεί επιτόπου. H ευεργετική γοητεία αυτής της απομακρυσμένης ουτοπίας, κρυμμένης ανάμεσα σε πεύκα και αιωνόβιες βελανιδιές, έχει απήχηση ακόμα και στην πιο μικρή ψηφιακή οθόνη. Μπορούν, όμως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να πείσουν κάποιον να οδηγήσει επί ώρες προκειμένου να περάσει μία νύχτα στο δάσος; Φαίνεται πως ναι.
Πριν από την έναρξη της λειτουργίας του, το καλοκαίρι του 2017, το Stedsans in the Woods έμοιαζε με το όνειρο θερινής νυκτός ενός ζευγαριού από τη Δανία, της Mette Helbak και του Flemming Hansen. Το 2016, οι δυο τους έκλεισαν το εστιατόριο που διατηρούσαν στην Κοπεγχάγη, ονόματι Stedsans OsterGRO, και εγκατέλειψαν οικογενειακώς τη δανέζικη πρωτεύουσα, για να ριζώσουν στο νέο σουηδικό σπιτικό τους. Προορισμός τους ήταν μια δασώδης έκταση 69 στρεμμάτων στις όχθες της λίμνης Halla, περίπου τρεις ώρες οδικώς βόρεια της Κοπεγχάγης. Η πλησιέστερη πόλη, έστω μικρού μεγέθους, βρίσκεται 40 χλμ. μακριά. Η Helbak, μάγειρας, στιλίστας και συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής, εξηγεί ότι η ονομασία του Stedsans, που στα δανέζικα θα πει «μια αίσθηση τοποθεσίας, μια αίσθηση του πού βρίσκεσαι», εκφράζει τη σημασία που έχει το μέρος για την κοσμοθεωρία του ζευγαριού.
Η ιστορία του Stedsans in the Woods παραπέμπει σε σύγχρονο παραμύθι: ένα αγροτικό retreat στα δάση της νότιας Σουηδίας, όπου ο ήλιος ανατέλλει πάντα πάνω από τη λίμνη, τα βράδια οι φιλοξενούμενοι μαζεύονται γύρω από τη φωτιά και κάθε γεύμα είναι μια θρεπτική σκανδιναβική γιορτή, με πρώτες ύλες που είτε προέρχονται από τοπικές φάρμες είτε έχουν συλλεχθεί επιτόπου. H ευεργετική γοητεία αυτής της απομακρυσμένης ουτοπίας, κρυμμένης ανάμεσα σε πεύκα και αιωνόβιες βελανιδιές, έχει απήχηση ακόμα και στην πιο μικρή ψηφιακή οθόνη. Μπορούν, όμως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να πείσουν κάποιον να οδηγήσει επί ώρες προκειμένου να περάσει μία νύχτα στο δάσος; Φαίνεται πως ναι.
Πριν από την έναρξη της λειτουργίας του, το καλοκαίρι του 2017, το Stedsans in the Woods έμοιαζε με το όνειρο θερινής νυκτός ενός ζευγαριού από τη Δανία, της Mette Helbak και του Flemming Hansen. Το 2016, οι δυο τους έκλεισαν το εστιατόριο που διατηρούσαν στην Κοπεγχάγη, ονόματι Stedsans OsterGRO, και εγκατέλειψαν οικογενειακώς τη δανέζικη πρωτεύουσα, για να ριζώσουν στο νέο σουηδικό σπιτικό τους. Προορισμός τους ήταν μια δασώδης έκταση 69 στρεμμάτων στις όχθες της λίμνης Halla, περίπου τρεις ώρες οδικώς βόρεια της Κοπεγχάγης. Η πλησιέστερη πόλη, έστω μικρού μεγέθους, βρίσκεται 40 χλμ. μακριά. Η Helbak, μάγειρας, στιλίστας και συγγραφέας βιβλίων μαγειρικής, εξηγεί ότι η ονομασία του Stedsans, που στα δανέζικα θα πει «μια αίσθηση τοποθεσίας, μια αίσθηση του πού βρίσκεσαι», εκφράζει τη σημασία που έχει το μέρος για την κοσμοθεωρία του ζευγαριού.
Ο ένας εκ των ιδρυτών της μονάδας, Flemming Hansen, ξεναγεί τους επισκέπτες στον χώρο.
Για τη χρηματοδότηση του retreat, οργανώθηκε καμπάνια crowdfunding στο Kickstarter, κατά την οποία συγκεντρώθηκαν πάνω από 1 εκατ. κορόνες Σουηδίας (περίπου 94.000 ευρώ). Παράλληλα, προσφέρθηκαν να βοηθήσουν εκατοντάδες εθελοντές. «Όταν οι προετοιμασίες ήταν στο απόγειό τους, υπήρχαν άνθρωποι εδώ από όλες τις ηπείρους, πλην της Ανταρκτικής, που εργάζονταν ταυτόχρονα», λέει ο Hansen. «Από τη Βενεζουέλα, τη Χιλή, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, το Ιράν, την Ευρώπη, την Ταϊβάν, τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία».
Το μέρος εξελίχθηκε σε ένα δαιδαλώδες retreat μέσα στη φύση, με σκηνές Βεδουίνων, μινιμαλιστικές ξύλινες καλύβες, καθώς και ένα εστιατόριο χωρίς ηλεκτρικές εστίες –το φαγητό ψήνεται στη φωτιά– και με πρώτες ύλες από το δάσος ή τον μπαξέ του κτήματος. «Είναι εκπληκτικό το ότι στο δάσος η τροφή είναι στα πόδια σου χωρίς να χρειάζεται να κάνεις απολύτως τίποτα», παρατηρεί η Helbak.
ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Το προσωπικό αποτελείται από μια πολυεθνική παρέα εθελοντών, πρακτικάριων και νεαρών ιδεαλιστών, που καλλιεργούν τη γη, συλλέγουν την τροφή, μαγειρεύουν, σερβίρουν και κατασκευάζουν το μεγαλύτερο μέρος των εγκαταστάσεων του resort κάθε σεζόν. Η ατμόσφαιρα είναι κάτι ανάμεσα σε θερινή κατασκήνωση και κοινόβιο. Πολλοί από τους εργαζoμένους θεωρούν τα παπούτσια περιττό βάρος και οι φιλοξενούμενοι ενθαρρύνονται να τους ακολουθήσουν. Πινακίδες έξω από τις καλύβες γράφουν: «Το να περπατάς ξυπόλυτος μειώνει το στρες και ενισχύει το ανοσοποιητικό» – ισχυρισμός που βέβαια δεν είναι τεκμηριωμένος επιστημονικά. Τα αγαθά που λείπουν από το Stedsans, δηλαδή το ηλεκτρικό και το τρεχούμενο νερό, είναι και μέρος της γοητείας του. Εδώ αποσυνδέεσαι από τον έξω κόσμο και επανασυνδέεσαι με τη φύση (όταν ακούς το κάλεσμά της, πηγαίνεις στις υπαίθριες τουαλέτες κομποστοποίησης).
Η Helbak και ο Hansen γρήγορα παραδέχονται ότι η ζωή στο δάσος δεν είναι ποτέ τόσο νοικοκυρεμένη όσο υπονοούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το πρώτο καλοκαίρι, θυμάται η Helbak, «η λάσπη έφτανε μέχρι τα γόνατα και συστήναμε στον κόσμο να φέρνει μαζί του γαλότσες». Πέρυσι, η Helbak μετακόμισε σε ένα γειτονικό χωριό – μια δύσκολη απόφαση, την οποία επέσπευσε εν μέρει η επικείμενη γέννηση της τρίτης κόρης του ζευγαριού.
Διαβάστε περισσότερα στην Kathimerini.gr
