Μαρία Σάββα
Μια από την μεγαλύτερη απήχηση της πλατφόρμας του Netflix κάνει από την ημέρα κυκλοφορίας της η σειρά «Emily in Paris», αλλά ένα από τα άτομα που εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους για αυτή ήταν και ο αντιδήμαρχος της πρωτεύουσας της Γαλλίας, David Belliard, ο οποίος εξέφρασε ότι δεν συμφωνεί με τον τρόπο που προβάλλεται η πόλη, μέσα από την ζωή της πρωταγωνίστριας.
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στη Libération εξηγήσει, μεταξύ άλλων γιατί αυτή η σειρά «προωθεί συντηρητικές αξίες» και παραγκωνίζει σημαντικά προβλήματα που μαστίζουν το Παρίσι, όπως το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής.
On a adoré «Emily in Paris» Mais cette image d'un Paris immuable et figé, instagrammable, n'est malheureusement ni viable ni désirable. Le défi climatique nous oblige à changer et à inventer une nouvelle cohérence esthétique ! Notre contribution https://t.co/Z87KTXVs1p pic.twitter.com/Y2xZo6gNrK
— David Belliard (@David_Belliard) January 12, 2023
«Μία Ντίσνεϋλαντ που περιορίζεται στο κέντρο, όπου κατοικούν μόνον οι πιο πλούσιοι άνθρωποι» και «ένα ινσταγκραμικό Παρίσι, με άψογα χρώματα και ιδανικά πλάνα», ήταν κάποια από τα πράγματα που έγραψε στο άρθρο.
Δείτε πιο κάτω το ολοκληρωμένο του «σημείωμα»:
«Στη διάρκεια των εορτών πολλοί από εμάς στρωθήκαμε μπροστά στο Emily in Paris, παρακολουθήσαμε με κάποια απόλαυση τις αισθηματικές περιπέτειες της νεαρής Αμερικανίδας, και οργιστήκαμε με τα στερεότυπα που προωθεί. Θαυμάσαμε ένα φαντασιακό Παρίσι, με πειραγμένα χρωματικά φίλτρα. Η τεράστια επιτυχία της σειράς οφείλεται εξάλλου εν πολλοίς σε αυτή την αστική καρικατούρα, όπου βλέπεις τον Πύργο του Άιφελ σε κάθε γωνία του δρόμου και όπου η γαλλική πρωτεύουσα μοιάζει σαν παγκόσμια σκηνή όμορφων ρομάντζων όλου του κόσμου. Και αυτό, σαν να ισχύει για την αιωνιότητα.
Γιατί, κατά βάθος, αυτό που μας αποκαλύπτει η Emily μέσα από τις περιπλανήσεις της, είναι η εικόνα ενός αμετάβλητου Παρισιού, μιας Disneyland, που περιορίζεται στο κέντρο όπου κατοικούν μόνο οι πιο πλούσιοι άνθρωποι με ολόιδια και αναλλοίωτη αρχιτεκτονική κληρονομιά. Με λίγα λόγια, είναι ένα Ινσταγκραμικό Παρίσι με άψογα χρώματα και ιδανικά πλάνα.
Στην αμερικανική σειρά, το Παρίσι είναι μια πόλη χωρίς πλαίσιο και χωρίς προβλήματα. Είναι απολαυστικό από τον καναπέ, ωστόσο στην πραγματικότητα -και αντίθετα από όσα λένε ορισμένοι συντηρητικοί και θιασώτες της αστικής ακινησίας που θέλουν ένα ιδεώδες Παρίσι αλά Netflix-, αυτό το παραμύθι δεν είναι ούτε επιθυμητό, ούτε βιώσιμο.
Το Παρίσι της Emily έχει ένα σωρό λάθη, με πρώτο το γεγονός ότι έσβησε εντελώς το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Αυτό το πρόβλημα είναι μπροστά μας, βαραίνει εμάς αλλά και το μέλλον της γαλλικής πρωτεύουσας.
Γνωρίζουμε ότι το Παρίσι, όπως όλες σχεδόν οι μητροπόλεις του κόσμου, δεν έχουν προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής. Και ότι αν δεν θέλουμε να το αφήσουμε στους πλουσιότερους (οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να δραπετεύουν σε περιόδους καύσωνα) θα πρέπει να ξαναδούμε όλο τον τρόπο οργάνωσής του.
Το Παρίσι είναι σήμερα σχεδόν παραδομένο στα αυτοκίνητα και έχει πολλή υγρασία που δεν επιτρέπει να ζεις σε υψηλές θερμοκρασίες. Οι κλιματικές επιπτώσεις απαιτούν να κάνουμε ριζικές επιλογές και να επιβάλλουμε περιορισμούς, που απουσιάζουν εντελώς από τη σειρά.
Το στοίχημα, αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ταυτότητα των πόλεων, είναι να επανακαθορίσουμε τα κριτήρια του ωραίου και της συντήρησης της ιστορικής τους κληρονομιάς, η οποία δεινοπαθεί από το κλιματικό σοκ το οποίο υφιστάμεθα.
Το Παρίσι, όπως και όλες οι πόλεις, πρέπει να ξεφύγουν από τη νοσταλγία των στερεότυπων και να επινοήσουν μια νέα αισθητική συνοχή, προσαρμοσμένη σε έναν κόσμο που αλλάζει. Πρόκειται για μείζονα ζητήματα και ερωτήματα ώστε σε δέκα, είκοσι ή τριάντα χρόνια τα παιδιά και τα εγγόνια μας να μπορούν κι αυτά να απολαύσουν τις νέες περιπέτειες της Emily, σε ένα Παρίσι όπου θα μπορούμε ακόμα να ζούμε και να χαιρόμαστε τη μοναδική ιστορική του κληρονομιά».
