Μαρία Καραμάνου
Η απώλεια του Γιάννη Μπουτάρη σε ηλικία 82 ετών αφήνει ένα κενό όχι μόνο στον χώρο του ελληνικού κρασιού, όπου σημείωσε μια πορεία γεμάτη καινοτομίες και αναγνώριση, αλλά και στην πόλη της Θεσσαλονίκης, την οποία υπηρέτησε με πάθος. Μέχρι το τέλος της ζωής του, παρέμεινε ενεργός ως μέλος του δημοτικού συμβουλίου, αποδεικνύοντας τη διαρκή του αφοσίωση.
Γεννημένος στις 13 Ιουνίου 1942, ο Μπουτάρης μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε Χημεία στο ΑΠΘ, ακολουθώντας έπειτα σπουδές Οινολογίας. Ήταν συνεχιστής της πλούσιας οικογενειακής παράδοσης στον χώρο του κρασιού, και η πορεία του τον οδήγησε σε νέους δρόμους όταν, το 1996, ίδρυσε τη δική του οινοποιία «Κυρ-Γιάννη», η οποία διαθέτει οινοποιεία και αμπελώνες στο Γιαννακοχώρι Νάουσας και το Αμύνταιο, και που σήμερα διοικείται από τους γιους του.
Το 2016, βραβεύτηκε στα 15α Τράπεζα Κύπρου Man of the Year Awards με τον τιμητικό τίτλο «Τιμής Ένεκεν». Στη συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο Τάσο Τρύφωνος, ο Μπουτάρης μίλησε ανοιχτά για μια σειρά θεμάτων που απασχολούν την κοινωνία, όπως το προσφυγικό, η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, η πολιτική, αλλά και φυσικά το κρασί. Με ειλικρίνεια, συχνά ασυνήθιστη για δημόσιο πρόσωπο, αναφέρθηκε στα προσωπικά του βιώματα και στον διαρκή του αγώνα για το «καλό κρασί».
Αμφιλεγόμενος και ταυτόχρονα λαοφιλής, ο Μπουτάρης ήταν η επιτομή του αντισυμβατικού πολιτικού. Ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης από το 2010 έως το 2018, έδωσε στην πόλη μια νέα ταυτότητα και απέδειξε ότι η πολιτική μπορεί να ξεφεύγει από τα κλισέ. Για το προσφυγικό είχε δηλώσει: «Το πρόβλημα των προσφύγων είναι ορατό στο κεφάλι μας. Από εκεί και πέρα υπάρχει αυτή η μειονότητα που εναντιώνεται στους μετανάστες, η οποία είναι ακραία. Αν υπήρχε ανάγκη, εγώ θα φιλοξενούσα πρόσφυγα στο σπίτι μου, άνθρωποι σαν εμάς είναι και αυτοί». Παράλληλα, σχετικά με την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια είχε πει: «Νομίζω ότι στην εποχή μας θα το δούμε να γίνεται. Νομίζω αργά ή γρήγορα θα το δεχτούμε και εμείς».
Η ειλικρίνεια του χαρακτήρα του και η ικανότητά του να αναγνωρίζει τις δικές του αδυναμίες ενέπνεαν τον σεβασμό πολλών. Για παράδειγμα, μιλούσε ανοιχτά για τον αγώνα του με τον αλκοολισμό, σημειώνοντας: «Ήμουν αλκοολικός. Έχω κόψει το αλκοόλ εδώ και είκοσι πέντε χρόνια και το έχω πει δημόσια». Επιπλέον, αναφερόμενος στην προσωπική του ζωή, μοιράστηκε μια μοναδική ιστορία: «Χώρισα από τη γυναίκα μου και μετά από εφτά-οχτώ χρόνια ζήσαμε ξανά μαζί χωρίς να παντρευτούμε».
Για τον Μπουτάρη, το κρασί δεν ήταν απλώς ένα προϊόν, αλλά έκφραση χαρακτήρα και αισθητικής: «Καλό κρασί είναι αυτό που αρέσει στον καθένα. Η γεύση και το γούστο του καθενός είναι αυτά που καθορίζουν το καλό κρασί». Η φιλοσοφία της ζωής του συνοψιζόταν σε μια έννοια που χαρακτήριζε και το πολιτικό του όραμα: «Αισθητική σε όλες τις εκφράσεις. Ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα, ένα ωραίο βιβλίο, ένας ωραίος πίνακας, μία ωραία κουβέντα. Πάνω απ' όλα στην πολιτική, αυτό είναι που μας λείπει περισσότερο».
Ο Γιάννης Μπουτάρης ήταν πολλά παραπάνω από οινοποιός και πολιτικός—ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε με τόλμη και αισθητική, αφήνοντας μια ανεξίτηλη σφραγίδα στη Θεσσαλονίκη και μια κληρονομιά αγάπης για τη ζωή.
