Μαρία Καραμάνου
Μετά από δεκαετίες ονείρων για τον Λευκό Οίκο, για τον Joe Biden, η πραγματικότητα της θητείας του στην προεδρία πρέπει να μοιάζει εξαιρετικά γλυκόπικρη.
Πρώτον, παρά τους επικριτές του όλα αυτά τα χρόνια, τελικά κέρδισε την προεδρία το 2020. Στη συνέχεια, εξασφάλισε σημαντικές νομοθετικές νίκες, όπως ο Νόμος για τη Μείωση του Πληθωρισμού, και έγραψε ιστορία διορίζοντας την πρώτη μαύρη γυναίκα στη θέση της αντιπροέδρου καθώς και στο Ανώτατο Δικαστήριο. Όμως, η θητεία του σημαδεύτηκε επίσης από την αποτυχημένη αποχώρηση από το Αφγανιστάν, την αυξανόμενη ανησυχία για την ασφάλεια των συνόρων και τον επίμονα υψηλό πληθωρισμό.
Αυτό που επισκιάζει τα πάντα, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι η αποχώρησή του από την προεκλογική εκστρατεία του 2024 λόγω ανησυχιών για τη διανοητική του διαύγεια και ακολούθως η επανεκλογή του Donald Trump, τον οποίο ο Biden είχε κάποτε νικήσει και χαρακτηρίσει απειλή για τη δημοκρατία.
Οι ιστορικοί ενδέχεται να επανεξετάσουν την κληρονομιά του τα επόμενα χρόνια, αφού αξιολογηθούν τόσο οι επιτυχίες όσο και οι αποτυχίες του, καθώς και τα γεγονότα της δεύτερης θητείας του Trump. Θα καταγραφεί τελικά ως ένας αποτυχημένος πρόεδρος μίας θητείας, ή μήπως η ιστορία θα τον κρίνει με περισσότερη επιείκεια;
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, η εφημερίδα Politico ζήτησε από μια ομάδα ιστορικών να δώσουν μια πρώτη εκτίμηση για το πώς θα περιγράψουν τα αμερικανικά βιβλία ιστορίας την προεδρία του.
«Ένα τραγικό στοιχείο στην προεδρία του Biden», από τον Σον Ουίλεντς
«Λίγοι πρόεδροι μιας θητείας που άξιζαν περισσότερη αναγνώριση λαμβάνουν την τιμή που τους αξίζει, σε αντίθεση με κακούς προέδρους μιας θητείας, όπως ο Τζέιμς Μπιουκάναν, που παίρνουν την αρνητική φήμη που τους αξίζει. Για την ώρα και για αρκετά χρόνια στο μέλλον, πολιτικοί σχολιαστές, ψευδο-ιστορικοί αλλά και ορισμένοι αληθινοί ιστορικοί θα επιτεθούν στον Biden για τις γκάφες του, τις πραγματικές πολιτικές του αποτυχίες (κυρίως την αποχώρηση από το Αφγανιστάν) και ίσως περισσότερο από όλα, για την αποτυχία του να τηρήσει την υπόσχεσή του ως μεταβατικός πρόεδρος. Με λίγη τύχη, θα αναγνωριστεί αργότερα για τις μεγάλες νομοθετικές του επιτυχίες, τις οποίες πέτυχε με οριακές πλειοψηφίες στο Κογκρέσο, για τον ρόλο του στην ανάκαμψη της οικονομίας μετά την Covid-19 και, ίσως ακόμα περισσότερο, για την ενίσχυση του ΝΑΤΟ στη στήριξη της Ουκρανίας απέναντι στη βάναυση εισβολή του Πούτιν».
«Από τον ρόλο του πολεμιστή κατά του Trump, στην αποτυχία του να αποτρέψει την επιστροφή του», από τον Τέβι Τρόι
Ο Biden μπήκε στην προεδρία μετά από σχεδόν μισό αιώνα επιδίωξης του αξιώματος. Παρόλο που το κόμμα του είχε μικρές πλειοψηφίες στο Κογκρέσο, επιδίωξε εξαιρετικά φιλόδοξα σχέδια για να αναδιαμορφώσει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Δυστυχώς για εκείνον, δεν είχε τις ισχυρές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες και με αυτή του την προσέγγιση φάνηκε να υπερεκτιμά τη λαϊκή του εντολή. Στη συνέχεια, σε μία από τις τραγικές ειρωνείες της ιστορίας, όταν τελικά απέκτησε τον ρόλο που τόσο πολύ επιθυμούσε, είχε γίνει πλέον πολύ μεγάλος σε ηλικία για να τον υπηρετήσει αποτελεσματικά. Καθώς η προεδρία του προχωρούσε, η προχωρημένη ηλικία του τον έκανε ευάλωτο σε προκλήσεις, ακόμα και από τον ίδιο τον άνθρωπο που είχε νικήσει το 2020, τον Donald Trump. Ωστόσο, οι ανησυχίες για την ηλικία του είχαν ήδη τοποθετήσει το Δημοκρατικό Κόμμα σε μια αδύναμη θέση, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο άνθρωπος που ο Biden καυχιόταν ότι είχε νικήσει, να επιστρέψει στην προεδρία. Με αυτόν τον τρόπο, ο Biden πέρασε από τον ρόλο του “πολεμιστή” κατά του Trump στον άνθρωπο που άνοιξε τον δρόμο για την επιστροφή του».
«Η πιο ριζοσπαστική και πολωτική προεδρία του τελευταίου αιώνα», από τον Βίκτορ Ντέιβις Χάνσον
«Ο Biden εξελέγη ως ο πιο μετριοπαθής υποψήφιος στο προεδρικό ψηφοδέλτιο των Δημοκρατικών το 2020. Θεωρητικά, η αποστολή του ήταν να ενώσει τη χώρα και να μετριάσει τον αντιλαμβανόμενο εξτρεμισμό των βασικών αντιπάλων του στις προκριματικές, καθώς και τις αναταραχές των προηγούμενων χρόνων υπό τον Trump. Αντί γι’ αυτό, όμως, ακολούθησε η πιο αριστερόστροφη και πολωτική προεδρική θητεία του τελευταίου αιώνα με υπερπληθωρισμό, τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα, υψηλά επιτόκια, αύξηση της εγκληματικότητας, ανεξέλεγκτα σύνορα με 10 εκατομμύρια παράνομες εισόδους, το φιάσκο της αποχώρησης από το Αφγανιστάν, δύο πολεμικά μέτωπα στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, μια διχαστική “woke” ατζέντα. Καθώς ο Biden αποχωρούσε από την προεδρία με 57% αρνητική δημοτικότητα, αυτό ενίσχυσε την επιστροφή και τελική επανεκλογή του Trump».
«Ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος μίας θητείας στην αμερικανική ιστορία», από τον Κένεθ Γου. Μακ
«Ο Biden αντιμετώπισε μοναδικές προκλήσεις ως πρόεδρος. Όταν έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα το 1988, ήθελε να γίνει ο δεύτερος νεότερος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ. Αντ’ αυτού, ανέλαβε καθήκοντα το 2021 ως ο γηραιότερος πρόεδρος που έχει υπηρετήσει ποτέ. Ως πρόεδρος, προώθησε ένα ιστορικό σύνολο νομοθετικών επιτευγμάτων και διοικητικών αποφάσεων, που απάντησαν σε πρωτοφανή προβλήματα της νέας εποχής. Ο Biden προώθησε τη συμμετοχή πρωτοφανή αριθμού γυναικών και μειονοτήτων στο ομοσπονδιακό δικαστικό σώμα και σε ανώτερες κυβερνητικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένων της αντιπροέδρου Κάμαλα Χάρις και της δικαστού του Ανώτατου Δικαστηρίου, Κετάντζι Μπράουν Τζάκσον. Προώθησε επίσης οικονομικές πολιτικές υπέρ των εργατικών και χαμηλότερων τάξεων. Αποστασιοποιήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που κυριαρχούσαν στο Δημοκρατικό Κόμμα για μια γενιά. Στο τέλος, όμως, η δημοτικότητά του υπονομεύθηκε από τον πληθωρισμό, την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, την πτώση της αφγανικής κυβέρνησης, τις αυξανόμενες ανησυχίες για την ηλικία του, οι οποίες πολλαπλασιάστηκαν μετά τη καταστροφική του απόδοση στο προεδρικό debate και τη συνεχιζόμενη αβεβαιότητα των πολιτών για την οικονομία. Ορισμένοι επικριτές ισχυρίστηκαν ότι υπονόμευσε το αμερικανικό σύστημα δικαιοσύνης. Ωστόσο, δεδομένων των επιτευγμάτων του απέναντι σε πρωτοφανείς προκλήσεις, υπάρχει ένα ισχυρό επιχείρημα ότι ο Biden ήταν ο πιο επιτυχημένος πρόεδρος μίας θητείας στην αμερικανική ιστορία».
