43 χρόνια κλείνουν σήμερα από την δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής και την κατάληψη της Αμμοχώστου. Μείναμε να τραγουδάμε τραγούδια της προσφυγιάς κάθε χρόνο τέτοια μέρα, «για μια πόλη, μια κόρη στην ακρογυαλιά».
Ήταν 14 Αυγούστου του 1974, όταν έγινε η δεύτερη εισβολή από τον τουρκικό στρατό. Μέσα σε δύο μέρες τα τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν χωρίς καμία αντίσταση την πόλη, καθώς οι κάτοικοι της, είχαν φύγει μετά από τους βομβαρδισμούς.
Έκτοτε η πόλη αποκλείστηκε, παραμένοντας μια πόλη φάντασμα. Και μαζί με την Αμμόχωστο, η κατάληψη της Καρπασίας και της Μόρφου.
Η άλλοτε ακμάζουσα και ευημερούσα πόλη της Κύπρου, έμεινε εγκαταλελειμμένη. 43 χρόνια μετά, χιλιάδες πρόσφυγες παραμένουν μακρυά από τις εστίες τους, η τύχη των αγνοουμένων δεν έχει εξακριβωθεί.
Το νέο ναυάγιο των συνομιλιών και στη συνέχεια οι ανακοινώσεις από την τ/κ πλευρά για άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου έχουν προκαλέσει αναστάτωση στους Αμμοχωστιανούς αλλά και τον κάθε πρόσφυγα.
Σήμερα, όπως και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, οι πρόσφυγες από την Αμμόχωστο θα πραγματοποιήσουν πορεία προς το οδόφραγμα της Κερύνειας και θα επιδώσουν ψήφισμα προς τα Ηνωμένα Έθνη. Προηγουμένως θα πραγματοποιηθεί ανοικτή συνεδρία της Ολομέλειας του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης.
Για ακόμη μια χρονιά φέτος, κόμματα και οργανώσεις καταδικάζουν την συνεχιζόμενη κατοχή στο νησί. Μιας κατοχής, που ίσως αγγίζει περισσότερο αυτούς που έχασαν τα σπίτια τους, τα χωριά τους, τη ζωή τους. Και έμειναν να κτίζουν μια άλλη ζωή λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, από εκεί που η καρδιά τους ανήκει.
