newsroom must
Την δίνη του πολέμου βίωσε η Ουκρανή Άννα Ποπέρεζνα η οποία τα τελευταία πέντε χρόνια ζει στην Κύπρο. Η ίδια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πατρίδα της, λίγες ώρες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Η Άννα Ποπέρεζνα είναι παντρεμένη με Κύπριο και τα τελευταία πέντε χρόνια διαμένει στο νησί μας. Η φρίκη του πολέμου την βρήκε στην Ουκρανία αφού είχε πάει για να επισκεφτεί τους δικούς της. Η 40χρονη Ουκρανή από το Βινιτσκά της Ουκρανίας διηγείται στην κάμερα του Alpha Κύπρου τις τελευταίες ώρες που βρισκόταν στη γενέτειρα της όπου είχε πάει από τα τέλη Ιανουαρίου για να δει την άρρωστη μητέρα της. και θα επέστρεφε πίσω στην Κύπρο την Παρασκευή αεροπορικώς αν δεν μεσολαβούσε η εισβολή που διέταξε ο Πούτιν. Η ίδια διένυσε 800 χιλιόμετρα οδικώς για να ξεφύγει και να καταλήξει στο αεροδρόμιο Λάρνακας μέσω Βουκουρεστίου. Παρόλο, που παρακαλούσε τους δικούς της ανθρώπους στην Ουκρανία να την ακολουθήσουν στην Κύπρο, εντούτοις δεν το έκαναν.
«Άκουσα τις σειρήνες, όταν άρχισαν να πυροβολούν ήμουν ήδη με τις βαλίτσες στον ανελκυστήρα. Κατέβαινα κάτω. Όμως το πρόβλημα ήταν ότι ο οδηγός του ταξί δεν είχε βενζίνη. Κολλήσαμε στο πρατήριο για δυόμιση ώρες για να βάλουμε βενζίνη. Με έλεγαν υστερική».
Αρχικά κατευθύνθηκαν για τα σύνορα με τη Ρουμανία. Εν τέλει το πλάνο άλλαξε όταν διαπίστωσαν την τεράστια ουρά αυτοκινήτων που επιχειρούσαν να περάσουν τα σύνορα. Το σχέδιο αλλάζει και κατευθύνονται στα σύνορα με τη Μολδαβία έχοντας ήδη διανύσει 100 χιλιόμετρα άδικα.
«Η εισβολή άρχισε τη νύχτα μεταξύ Πέμπτης και Παρασκευής. Ένας φίλος μου, μου τηλεφώνησε στις 5 και μου είπε ότι άρχισαν να ρίχνουν ρουκέτες στο Κίεβο. Ήμουν σε κατάσταση σοκ, όμως είχα προετοιμάσει κάποιες βαλίτσες γιατί την Πέμπτη το βράδυ θα πήγαινα στο αεροδρόμιο με ταξί. Πήρα αυτή την απόφαση και είπα στον οδηγό να επιστρέψουμε και να πάρουμε το ρίσκο. Επιστρέψαμε στην Βινιτσκά και ακολούθως κατευθυνθήκαμε στη Μολδαβία».
Ανάμεικτα συναισθήματα διακατέχουν την ίδια και ξεσπά σε κλάματα όταν σκέφτεται ότι πίσω της άφησε δικούς της ανθρώπους, διαβεβαιώνοντας ότι ο λαός της δεν πρόκειται να παραδοθεί.
«Το συναίσθημα…ότι είμαι σαν ένας προδότης. Ότι έφυγα. Είμαι ασφαλής, είμαι με τον σύζυγο μου, όμως όλοι οι συγγενείς μου, όλη η οικογένεια μου, οι φίλοι μου, ο λαός μου είναι σε μεγάλο κίνδυνο. Επειδή το πρωί στις 7 πραγματικά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε αυτή τη δραματική κατάσταση που ακολούθησε. Ίσως είμαι τυχερή που είχα καλή αντίδραση και δεν είμαι αισιόδοξο άτομο. Σκέφτομαι πάντα το χειρότερο σενάριο. Όμως ξέρεις; τώρα προσπαθώ να κάνω ότι μπορώ από εδώ, από ένα ασφαλισμένο τόπο για να βοηθήσω τον λαό μου».
«Θα πολεμήσουμε, δεν θα παραδοθούμε, δεν θα επιλέξουμε το κλουβί της Ρωσίας επειδή είμαστε ελεύθερος λαός, ανεξάρτητη χώρα, έχουμε τα δικαιώματα μας, είμαστε σπουδαίο έθνος και θα κάνουμε το καλύτερο για να σώσουμε τη χώρα μας, για να επιβιώσουμε και να φέρουμε ειρήνη σε όλο τον κόσμο».
