Οι αποκαλύψεις του ηθοποιού Ανδρέα Φυλακτού περί σεξουαλικής παρενόχλησης, την αναφορά του στο πρόσωπο του Δημήτρη Λιγνάδη αλλά και την ανάμειξη ενός ''διαμεσολαβητή'' προκάλεσαν αντιδράσεις στον χώρο του θέατρου και όχι μόνο. Μετά από τη συνάντησή του με την Υπουργό Δικαιοσύνης, Έμιλυ Γιολίτη, η υπόθεση πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις. Αρκετοί οι ηθοποιοί βγήκαν μπροστά για να εκφράσουν δημόσια την στήριξή τους και μία απ' αυτούς ήταν η Πέννυ Φοινίρη, μέσα από μία ανάρτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook.
Πιο κάτω ολόκληρη η ανάρτηση της ηθοποιού:
''Ας μιλήσουμε όλοι λοιπόν... για όλα.
Συγχαρητήρια αρχικά στον Andreas Phylactou, Αντρέα Φυλαχτού που μίλησε τόσο γενναία όσο αφορά την δική του εμπειρία. Όση ευθύνη έχει ο θύτης όμως γι’αυτά που συνέβησαν άλλη τόση έχει και ο «διαμεσολαβητής», του οποίου το όνομα ακόμα παραμένει άγνωστο αλλά όλοι το γνωρίζουμε.
Θέλω να μιλήσω σήμερα γιατί πρώτον ξέρω σίγουρα πως δεν είμαι η μόνη που έτυχε αυτής της μεταχείρισης. Και δεύτερον γιατί δεν φοβάμαι. Είναι αλήθεια.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ο «διαμεσολαβητής» κατείχε μια κομβική θέση στον ΘΟΚ / THOC όσον αφορά τις προσλήψεις των ηθοποιών. Τα βιογραφικά δηλαδή για τις εκάστοτε παραγωγές περνούσαν από τα χέρια του και αν ήσουν «τυχερός» ή ευνοούμενος του, τότε ίσως κατέληγαν και στον σκηνοθέτη της εκάστοτε παραγωγής. Λειτουργούσε δηλαδή καθαρά με εμπάθεια και προφανώς ασκούσε κατάχρηση εξουσίας της θέσης του. Αρχικά «εάν δεν ήσουν απόφοιτος της δραματικής σχολής του Εθνικού Θεάτρου ή της δραματικής του Καρόλου Κουν το βιογραφικό σου δεν έφτανε ποτέ στον σκηνοθέτη» δικά του λόγια όχι δικά μου. Ποιος τον έχρισε με το δικαίωμα αυτής διαλογής δεν ξέρω.
Στην συνέχεια όμως ακόμα και αν ήσουν απόφοιτος αυτών των 2 και μόνο σχολών περνούσες από το προσωπικό του κριτήριο. Στην δική μου περίπτωση που είμαι απόφοιτος της Δραματικής σχολής του Εθνικού θεάτρου, αλλά δεν ήμουν «τυχερή» ώστε να με συμπαθεί ο «διαμεσολαβητής» γιατί έτσι αποφάσισε, (Δεν είχαμε γνωριστεί ποτέ, δεν είχαμε ανταλλάξει ούτε και μια κουβέντα.) απλώς αποφάσισε ότι δεν του αρέσει «η φάτσα μου». Έτσι όταν για 4 χρόνια έστελνα το βιογραφικό μου στον οργανισμό και υπάρχει ΜΑΡΤΥΡΑΣ γι’ αυτό, δεν είναι εικασίες δικές μου, το έπαιρνε το κοιτούσε και το πετούσε στον ΚΑΛΑΘΟ ΤΩΝ ΑΧΡΗΣΤΩΝ. Ο μάρτυρας και φίλος μου, τότε βοηθός του, τον ρώτησε «καλά γιατί δεν δίνεις το βιογραφικό της στον σκηνοθέτη μπορεί να θέλει να την καλέσει.» Η απάντηση ήταν «όσο είμαι εγώ στον ΘΟΚ ΑΥΤΗ δεν θα παίξει ποτέ εδώ μέσα». Και όντως δεν έπαιξα ποτέ στον ΘΟΚ μέχρι σήμερα. Στην αρχή λοιπόν δεν με καλούσαν καν σε ακρόαση και στην συνέχεια με καλούσαν σε ακρόαση αλλά ποτέ δεν έκανα για τις παραγωγές τους. Μετά από τα 4 χρόνια που ανάφερα, ο «διαμεσολαβητής» καταχράστηκε το γεγονός πως ο οργανισμός έμεινε ακέφαλος για ενα μεγάλο διάστημα (χωρίς διευθυντή), και εκεί «έδωσε ρέστα». Έλυνε και έδενε όπως αυτός ήθελε. Στον θεατρικό οργανισμό Κύπρου πάντα. Αυτά μέχρι το 2017.
Πέρασα εννοείτε από το στάδιο να αμφισβητήσω τον εαυτό μου, άπειρες φορές, και να σκεφτώ «ίσως τελικά δεν είσαι τόσο καλή ηθοποιός», «ίσως ο πατέρας σου δεν είναι στο σωστό κόμμα.» «Ίσως επειδή παίζω στην τηλεόραση».
Ίσως ίσως ίσως.
Είμαι 11 χρόνια στον χώρο και είμαι ευγνώμων γιατί δεν έχω μείνει ποτέ χωρίς δουλειά παρά μόνο 4 μήνες. Έχω παίξει στο ελεύθερο θέατρο, όλα αυτά τα χρόνια και είμαι περήφανη για τις δουλειές μου, όλες ανεξαιρέτως μου έδωσαν κάτι. Έχω παίξει σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια και είμαι και πάλι ευγνώμων.
Για το αν είμαι καλή ηθοποιός δεν θα το κρίνει η συμμετοχή μου στον ΘΟΚ αλλά η δουλειά μου, που τόσα χρόνια με ταΐζει.
Βέβαια ευτυχώς που αυτός ο φίλος μου, με ενημέρωσε πως το βιογραφικό μου πάντα πήγαινε στον κάλαθο αχρήστων, γιατί ακόμα θα με απασχολούσε ίσως. Τώρα πια δεν με απασχολεί.
Για να καθαρίσουμε τον χώρο μας, ας πετάξουμε ΑΥΤΑ τα περιστατικά στα σκουπίδια. Και ξέρω πως με αυτό το κείμενο αντιπροσωπεύω πολλούς φίλους/συναδέλφους μου και εύχομαι να βρουν όλοι την φωνή τους για να επέλθει δικαιοσύνη και αξιοκρατία. Γιατί η τέχνη αποτελεί ένα επάγγελμα και συνεπώς είναι ο τρόπος να έχουμε ψωμί στο τραπέζι μας. Και ΔΕΝ δικαιούται κανένας να μας στο στερεί εξαιτίας της εμπάθειας και των προσωπικών ανήθικων προτιμήσεων του.
