Μια Κύπρια ακαδημαϊκός γράφει για το Adolescence, τη viral σειρά

Η Δρ. Ελισάβετ Κιούρτη, ακαδημαϊκός με ειδίκευση στις Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες και ειδικότερα στις Ψηφιακές Τεχνολογίες και Βιντεοπαιχνίδια γράφει για όλους εκείνους τους λόγους για τους οποίους αξίζει να δούμε το Adolescence, αλλά και γιατί θα ενσωματώσει αυτό το διαμάντι, όπως το ονομάζει, στο μάθημά της «ΜΜΕ, Πολιτισμός και Κοινωνία».

Πιο κάτω αυτούσιο το άρθρο της.

Το Adolescence είναι μια μίνι σειρά 4 επεισοδίων που αρχικά μπορεί να μοιάζει με μία ακόμη ιστορία γυναικοκτονίας, αυτή τη φορά με δράστη ένα νεαρό παιδί. Σύντομα όμως συνειδητοποιείς ότι αυτή η σειρά δεν έχει ως στόχο μόνο να σε κάνει να αναρωτηθείς αν το παιδί είναι ένοχο ή όχι. Η αληθινή της δύναμη βρίσκεται στο κοινωνικό μήνυμα που μεταφέρει με τον πιο ωμό και αληθινό τρόπο.

Μέσα από την ιστορία, αντιλαμβάνεσαι πόσο σύνθετο και δύσκολο είναι να είσαι γονιός. Ο πατέρας του νεαρού πρωταγωνιστή, έχοντας βιώσει ο ίδιος κακοποίηση από τον δικό του πατέρα, αποφασίζει να μην υψώσει ποτέ χέρι στα παιδιά του. Γίνεται ένας εργάτης που παλεύει από το πρωί μέχρι τη νύχτα, πιστεύοντας πως το να είσαι καλός γονιός σημαίνει απλώς να προσφέρεις τροφή, στέγη και τα απαραίτητα αγαθά. Όμως, το παιδί του ήταν κλεισμένο στο δωμάτιο, με μοναδική συντροφιά ένα κινητό και έναν υπολογιστή -μία εικόνα που οι περισσότεροι θεωρούν φυσιολογική για τους εφήβους σήμερα.

Η σειρά εμβαθύνει σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα: το ότι έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τους εφήβους απομονωμένους, κλεισμένους σε ένα δωμάτιο, χωρίς να μας προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία. Η τεχνολογία δίνει μια ψευδαίσθηση σύνδεσης και επικοινωνίας, δημιουργώντας την εντύπωση πως αυτά τα παιδιά έχουν φίλους, κοινωνικές επαφές, και ότι ζουν μια κανονική ζωή. Όμως, στην πραγματικότητα, πολλοί από αυτούς τους νέους είναι βαθιά μόνοι, χαμένοι μέσα σε έναν ψηφιακό κόσμο που συχνά δεν μπορούν να διαχειριστούν. Αυτή η κατάσταση γίνεται αποδεκτή ως φυσιολογική από τους γονείς και την κοινωνία, αγνοώντας το γεγονός πως ο πραγματικός κόσμος των εφήβων -αυτός που βιώνουν όταν οι οθόνες σβήνουν- μπορεί να είναι γεμάτος από ανασφάλειες, μοναξιά, φόβους και συναισθηματικά τραύματα.

Κάτι βαθύ, κάτι ουσιαστικό, κάτι τρομερά δυνατό ουρλιάζει μέσα σε αυτά τα παιδιά. Η σειρά τονίζει την απουσία ψηφιακής εγγραμματοσύνης, το πόσο ευάλωτοι είναι οι έφηβοι στο διαδίκτυο, το cyberbullying, το sexting και όσα δραματικά μπορεί να συμβούν στον ψηφιακό κόσμο που οι γονείς και η κοινωνία αδυνατούν να κατανοήσουν πλήρως. Η οικογένεια βρίσκεται σε τραγικό αδιέξοδο, ενώ το παιδί δεν έχει καν εκδικαστεί. Κι όμως, όλοι γύρω του -η γειτονιά, το σχολείο, η κοινωνία, η κυβέρνηση- έχουν το μερίδιο ευθύνης τους στον τρόπο που μεγαλώνει και διαμορφώνεται ένα παιδί.

Ένα ακόμα σημαντικό ζήτημα που η σειρά φωτίζει είναι οι διαφορετικές δυναμικές μέσα στην ίδια οικογένεια. Η οικογένεια έχει ένα αγόρι και ένα κορίτσι, και ενώ ισχυρίζονται ότι μεγάλωσαν και τα δύο παιδιά με τον ίδιο τρόπο, οι δυναμικές είναι εντελώς διαφορετικές. Στατιστικά, τα κορίτσια είναι συχνότερα θύματα σωματικής βίας, όμως τα αγόρια είναι συχνά θύματα ψυχολογικής βίας -μια μορφή βίας που συνήθως μένει αόρατη. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τα αγόρια δεν είναι μόνο θύτες, αλλά μπορούν να είναι και θύματα ταυτόχρονα, και πρέπει να προστατεύσουμε και τα δύο φύλα εξίσου.

Ένα ιδιαίτερα συγκινητικό σημείο της σειράς είναι η στιγμή που η χορωδία του σχολείου, μαζί με το κορίτσι που πρωταγωνιστεί και είναι το θύμα της δολοφονίας, τραγουδούν το "Fragile". Η επιλογή αυτού του τραγουδιού είναι συγκλονιστικά συμβολική, υπενθυμίζοντας την ευθραυστότητα των νέων ανθρώπων και το πόσο εύκολα μπορεί να καταστραφεί μια ζωή.

Το Adolescence είναι μια σειρά που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο. Είναι μια κραυγή αγωνίας που θα μείνει στο μυαλό σου. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο, όμως, είναι η σκηνοθεσία: κάθε επεισόδιο γυρίστηκε μονοκόμματα, με το τρίτο επεισόδιο να απαιτεί 13 επαναλήψεις για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Και, βέβαια, ο 15χρονος πρωταγωνιστής είναι ένα πραγματικό ταλέντο που σηκώνει με δύναμη ολόκληρη τη σειρά στις πλάτες του.

Σίγουρα και αυτό το διαμάντι θα το ενσωματώσω στο μάθημά μου ΜΜΕ, Πολιτισμός και Κοινωνία στο European University Cyprus.

Αξίζει πραγματικά να την παρακολουθήσετε.

*Η Δρ. Ελισάβετ Κιούρτη είναι ακαδημαϊκός με ειδίκευση στις Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες και ειδικότερα στις Ψηφιακές Τεχνολογίες και Βιντεοπαιχνίδια και Διευθύνουσα Σύμβουλος της Humane Technology.