Ζωή Τουτουντζίδου
Με αφορμή την σημερινή εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και αποδίδοντας φόρο τιμής στους ήρωες του 1940, ήταν αδύνατο να μην αναφερθούμε και στην σημερινή κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας, αυτή της πανδημίας. Κάνοντας ειδική μνεία στους ήρωες της σημερινής εποχής. Προσωπικά αν μου έλεγε κανείς πριν 2 περίπου χρόνια πως θα ζούσαμε υπό τον φόβο ενός «αόρατου» σε σύγκριση με τους σημερινούς εορτασμούς εχθρό, αυτό του κορωνοϊού σίγουρα δεν θα τον πίστευα. Με ήρωες, όχι έναν θαρραλέο λαό που με όπλα στα χέρια μάχεται για την ελευθερία του αλλά «κοινούς» ανθρώπους που είτε με γνώμονα την κοινωνική ευθύνη προσπαθούν στην μείωση της εξάπλωσης του ιού είτε επιστήμονες του Ιατρικού κλάδου που με ένα στηθοσκόπιο ή και ένα μικροσκόπιο βοηθούν στην καταπολέμηση της πανδημίας.
Προς λύπη μου ωστόσο, «υπέπεσε» στην αντίληψη μου μια έρευνα του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ) με τίτλο «Πάνω από 100,000 άτομα στον τομέα της υγείας έχασαν την ζωή τους εξαιτίας του κορωνοϊού». Πιο συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι 80,000-180,000 άτομα πέθαναν εξαιτίας επιπλοκών από μόλυνση του Covid-19, οι οποίοι εργάζονταν σε νοσοκομειακές εγκαταστάσεις από την αρχή της πανδημίας και μέχρι τον περασμένο Μάϊο, που ουσιαστικά ήταν και το αποκορύφωμα της πανδημίας. Με τις περισσότερες χώρες να ξεκινούν τότε τα εμβολιαστικά τους πλάνα.
Σε συνέντευξη τύπου που έδωσε πρόσφατα ο πρόεδρος του Π.Ο.Υ Tedros Adhanom Ghebreyesus, μεταξύ άλλων ανέφερε την επιτακτική ανάγκη για εμβολιασμό του ιατρικού κλάδου και κυρίως στα άτομα «πρώτης γραμμής», δηλαδή τους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό. Αναφέροντας την διαφορά στην εμβολιαστική κάλυψη μεταξύ «αναπτυγμένων οικονομικά» και «τρίτων» χωρών, όπου η πρόσβαση στα φάρμακα είναι χαμηλή. Πιο συγκεκριμένα ανέφερε πως 1 στους 10 Ιατρούς στην Αφρική έχει πλήρη εμβολιαστική κάλυψη, ενώ δεδομένα από 119 χώρες κατέδειξαν ποσοστό 40% στον εμβολιασμό του ιατρικού προσωπικού.
Ενώ παράλληλα ο αριθμός των διαθέσιμων κλινών συνεχώς και μειώνεται, υπό το ενδεχόμενο μιας νέας πανδημίας και πολλαπλών μεταλλάξεων, με πολλές χώρες να παλεύουν καθημερινά με την οικονομική κρίση της πανδημίας. Συνεπώς, με θάρρος τολμώ να πω πως ναι, ο κλάδος της ιατρικής απαρτίζεται από «ήρωες» της σημερινής μας εποχής. Αυτοί που χωρίς εμβολιαστική κάλυψη προσπαθούν καθημερινά να σώσουν όσες περισσότερες ζωές μπορούν, αυτοί που με ελάχιστο εξοπλισμό έρχονται σε επαφή «πρόσωπο με πρόσωπο» με τον ιό, αυτοί που επιστρέφουν στην οικογένεια τους με φόβο ψυχής μιας επικείμενης μόλυνσης, αυτοί που το ίδιο το «σύστημα» δεν κατάφερε να προστατεύσει. Οπότε, σήμερα ας «θρηνήσουμε» διπλά, όχι μόνο για τους ήρωες του 40, αλλά και για όλους αυτούς που «θυσιάστηκαν» στην πανδημία, ευχόμενοι παράλληλα του χρόνου τέτοια ημέρα να μην γιορτάζουμε μόνο την επανάσταση του λαού μας στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αλλά και την λήξη της πανδημίας.
