Ο τραγουδιστής Σπύρος Γραμμένος βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή ''The Press Project'' και παρακινημένος από τις καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση στον καλλιτεχνικό χώρο, προέβει σε μια συγκλονιστική αποκάλυψη, για όταν έγινε θύμα βιασμού όταν ήταν 13 ετών, από ''οικογενειακό φίλο''.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
«Πάνω σε όλο αυτό που έχει συμβεί το τελευταίο καιρό, νιώθω την ανάγκη να πω μια προσωπική ιστορία. Βρίσκω τη δύναμη μετά από 30 χρόνια να πω κάτι που μου συνέβη τότε που δημιούργησε πραγματικά μια μπάλα στο στήθος μου, η οποία έφυγε από μέσα μου πριν λίγες μέρες, που κατάφερα να το πω στην μητέρα μου. Θέλω να ολοκληρωθεί, γι’ αυτό θέλω να το πω δημόσια. Έχω πέσει θύμα μιας τέτοιας κατάστασης, όπου ένας οικογενειακός φίλος, όταν ήμουν 13 χρονών, με πολύ έξυπνο και ωραίο τρόπο με πήγε στο σπίτι του, με ξάπλωσε στο κρεβάτι, μου έκανε στοματικό και μετά ανέβηκε από πάνω μου και προσπάθησε να πηδ@@@. Εγώ ή ήμουν μουδιασμένος εντελώς και δεν κατάλαβα αν συνέβη κάτι ή δεν είχα στύση, δεν ξέρω. Μετά μου είπε πολλές φορές να ξαναπάω σπίτι του, όπου αρνήθηκα.
Ακούω συνεχώς αυτή την ηλιθιότητα, το γιατί δεν μίλησε τότε το θύμα. Εγώ στα 35 μου μίλησα πρώτη φορά στην ψυχολόγο μου γι’ αυτό το θέμα. Συνέβη το καλοκαίρι του 1993. Μίλησα στην ψυχολόγο μου πριν από έξι χρόνια, αλλά ήταν κάτι σαν ένα συμβάν, δεν το είχα ονομάσει καν κάπως. Δεν μπορούσα να του δώσω την ταμπέλα που έχει κανονικά. Καθώς περνούσαν τα χρόνια, η ψυχοθεραπεύτρια το επανέφερε να το συζητήσουμε κι εγώ το πέταγα στην άκρη, άλλαζα θέμα κατευθείαν. Από τον Νοέμβριο το συζητάμε πολύ έντονα. Θέλω να πω ένα μεγάλο “ευχαριστώ” σε αυτούς που βγήκαν και μίλησαν. Ένιωσα ότι κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσω να φοβάμαι αυτόν τον άνθρωπο. Δυστυχώς έχουν περάσει τόσα χρόνια, που δεν μπορώ να τον κυνηγήσω νομικά. Για το νόμο παραγράφεται αυτό το αδίκημα, για το θύμα δεν παραγράφεται ποτέ. Και πρέπει τα άτομα που τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα -γιατί τις τελευταίες 15 μέρες το έχω πει σε δέκα ανθρώπους και οι πέντε τουλάχιστον είχαν μια τέτοια εμπειρία, είναι τεράστιο το ποσοστό- να το λένε.
Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο άντρας μιας φίλης της μάνας μου. Με ήξερε από τότε που γεννήθηκα. Και θέλω πέρα από το να πω στον κόσμο, μιλήστε, να πω στους γονείς, μην τρομάζετε τα παιδιά σας στο να μιλήσουν. Ο πατέρας μου μού έλεγε, πρόσεχε πού θα πας και τι θα κάνεις, μη με κλείσεις φυλακή, μην τσακωθείς. Οπότε ό,τι σκεφτόμουν εγώ ότι μπορεί να κλείσει φυλακή τον μπαμπά, δεν το έλεγα. Γιατί ο πατέρας μου θα τον σκότωνε και θα έμπαινε φυλακή.
Κάνω αυτό το βίντεο και για να δείξω σε αυτόν τον άνθρωπο ότι δεν τον φοβάμαι. Με έκανε να νιώσω συνένοχος. Τόσο συνένοχος, που τις επόμενες μέρες φοβόμουν μήπως αυτός ο ίδιος το πει στη μάνα ή τον πατέρα μου. Στο μυαλό μου δημιουργήθηκε μια τρελή σύγχυση. Μέχρι πριν από λίγο καιρό σκεφτόμουν ότι έφταιγα.
Οι επισκέψεις ήταν δύο. Τη μία φορά με κάλεσε στο σπίτι του, μου έβαλε πορνό, μου είπε, κάπνισε ρε, και μου είπε να αυνανιστούμε. Πήγα και δεύτερη φορά, εκεί κατηγορούσα τον εαυτό μου τόσα χρόνια: “Γιατί ξαναπήγα;”. Αυτός ο άνθρωπος ζει, έχει κανονικά τη ζωή του. Δεν ξέρω πόσα άλλα πράγματα μπορεί να έχει κάνει. Εγώ δεν μπορώ να τον καταγγείλω κάπου. Τον είδα φέτος το καλοκαίρι, έτυχε να βρεθούμε και τον χαιρέτησα αμήχανα όπως πάντα. Θέλω δικαιοσύνη, αυτό απαιτώ. Εύχομαι να μην έχει πειράξει κανέναν άλλον άνθρωπο. Αλλά αν έχει πειράξει κι άλλους ανθρώπους, θέλω να βγούνε και να μιλήσουν. Και θα είμαι μαζί τους μέχρι το τέρμα.
Γιατί τώρα; Γιατί πρώτον, δεν είχα δώσει όνομα σε όλο αυτό το πράγμα. Ακούγοντας την Μπεκατώρου συνειδητοποίησα ότι έχω πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Και μιλώντας μετά με δικηγόρο έμαθα ότι έχω πέσει θύμα βιασμού. Έξι μήνες μετά το συμβάν ξεκίνησα να έχω κρίσεις πανικού. Παλεύω ακόμα με αυτό το πράγμα. Και θέλω όσα χρόνια θα ζήσω ακόμα, ό,τι ευθύνεται γι’ αυτό να το ξορκίσω. Είμαι σε πολύ καλό στάδιο, πριν από είκοσι χρόνια δεν μπορούσα ούτε να βγω από το σπίτι ούτε να μείνω μόνος στο σπίτι. Αυτή τη στιγμή όπως μπορώ να βγω από το σπίτι μου έτσι μπορώ να βγω και από το κλουβί στο οποίο με έβαλε αυτή η κατάσταση.
Το πιο άσχημο ήταν το πώς θα το πω στη μητέρα μου. Ο πατέρας μου δεν ζει από το 2012. Το ήξερε και ο αδερφός μου. Το είπα στον αδερφό μου πριν από πέντε χρόνια, μόνο για να μάθω αν είχε πειράξει αυτόν. Αν είχε πειράξει τον αδερφό μου, δεν θα με κράταγε κανένας. Φοβόμουν πάρα πολύ το πώς θα αντιδράσει η μάνα μου, γιατί μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος ήταν πολύ κοντά του. Κάθισε απέναντί μου, τέτοιος βράχος. Της είπα τα πάντα και απλά μετά μου είπε, πάμε να ρίξουμε ένα τρέξιμο στο βουνό. Και μετά το συζητήσαμε. Δεν περίμενα αυτή την αντίδραση, με έκανε περήφανο. Είχα στο μυαλό μου ακόμα και ότι μπορεί να μου μείνει στα χέρια.
Έχει αλλάξει πάρα πολύ η κοινωνία, τότε δεν μίλαγε κανένας. Θυμάμαι μια υπόθεση στην Ηγουμενίτσα. Έπιασαν κάποιο επ’ αυτοφώρω, μπήκε 1-2 χρόνια φυλακή και το παιδί αυτό το κορόιδευαν τα άλλα παιδιά.
Ποτέ δεν είναι έτοιμοι οι αρμόδιοι για τους νόμους, αλλά η κοινωνία είναι πολύ διαφορετική. Οι γονείς σήμερα είναι πάνω-κάτω η δικιά μας γενιά. Δεν θέλω να σκέφτομαι σε περίπτωση που αποκτήσω παιδί αν θα το στείλω στίβο, μουσική ή σε μια πολεμική τέχνη με σφιγμένη καρδιά. Θέλω το παιδί μου να μου μιλάει και ο κόσμος να καθαρίσει. Καθένας που έχει κάνει κάτι τέτοιο να τιμωρηθεί».
