Όσο πλησιάζει η Άνοιξη και η θερμοκρασία θα αρχίσει να ανεβαίνει, οι προϋποθέσεις είναι κατάλληλες για να αρχίσουν τα ταξίδια. Πολλές είναι οι πόλεις και οι χώρες που που ανθίζουν την Άνοιξη, και εμείς επικεντρωθήκαμε στην Ευρώπη, στις πιο όμορφες πόλεις, για να σε βάλουμε σε travel mood και να αρχίσεις να προετοιμάζεσαι για τις εξορμήσεις των επόμενων μηνών.
H Βουδαπέστη με χρώμα
Φωτογραφία: Daniel Olah / Unsplash
Η αρχιτεκτονική κερδίζει τις πρώτες εντυπώσεις, αλλά η ίδια η ζωή στην πόλη, η κουλτούρα και οι συνήθειες των ανθρώπων της είναι αυτά που σου κλέβουν την καρδιά. Αν έρθεις μία φορά, σίγουρα θα θες να επιστρέψεις. Δεν θέλει και πολύ για να την ερωτευτείς τη Βουδαπέστη. Αυτό τουλάχιστον συνέβη στη δική μου περίπτωση. Έχω μόλις φτάσει στην πόλη και επιβιβάζομαι στους εκπληκτικής ομορφιάς συρμούς της γραμμής 3 του μετρό, που χρονολογούνται από τη σοσιαλιστική εποχή. Μερικές στάσεις μετά, ένας εκτυφλωτικά πορτοκαλί και εντελώς... ’70s διάδρομος με οδηγεί στις κυλιόμενες σκάλες, όπου το σκηνικό μεταμορφώνεται ξανά, δίνοντας μια απόλυτα φουτουριστική αίσθηση, βγαλμένη λες από ταινία του Κιούμπρικ. Οι τοίχοι στην έξοδο του σταθμού καλύπτονται από πάνελ από οξειδωμένο ατσάλι, παραπέμποντας, αν αφήσει κανείς τη φαντασία του ελεύθερη, στις μεγάλης κλίμακας μεταλλικές εγκαταστάσεις του Αμερικανού καλλιτέχνη Richard Serra. Στο τέλος της σκάλας, δεν μπορώ παρά να προσέξω την εκπληκτική αρ νουβό πρόσοψη του Gellért Hotel. Aπίστευτο κι όμως αληθινό: έχω διατρέξει έναν ολόκληρο αιώνα ντιζάιν μέσα σε λίγα λεπτά, χωρίς να έχω περπατήσει την πόλη.
Ποδηλατώντας από την Τοσκάνη στη Φλωρεντία
Φωτογραφία: Engjell Gjepali / Unsplash
Είναι ποδηλατικός αγώνας; Είναι touring με ποδήλατο; Είναι απαιτητικό ΜΤΒ; Τίποτε από αυτά ή μάλλον όλα μαζί… Το Tuscany Trail είναι μια ανεπανάληπτη εμπειρία που υπόσχεται καθαρή περιπέτεια, διασχίζοντας απέραντα λιβάδια, πυκνά δάση και μεσαιωνικές πόλεις σε μια διαδρομή 600 χλμ. που διατρέχει την Τοσκάνη από τον Βορρά έως τον Νότο. Στην αρχή είναι εύκολο να ακολουθήσεις, διότι οι περισσότεροι ποδηλάτες κινούνται μαζί. Δημιουργούνται ομάδες ανάλογα με τον ρυθμό και έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις με πολύ κόσμο. Από τη δεύτερη μέρα, όμως, συναντάς αυτούς που κινούνται με τον δικό σου ρυθμό. Τα πρώτα χιλιόμετρα είναι στα πεδινά, όμως αργότερα η διαδρομή στις απότομες πλαγιές των Απέννινων γίνεται ανηφορική, για να ξαναγίνει κατηφορική προς τη μεσαιωνική Lucca.
Φωτογραφία: Mark Tegethoff / Unsplash
Το κέντρο της Φλωρεντίας αποτελεί έναν ύμνο στην αρχιτεκτονική. Δεσπόζει ο καθεδρικός ναός Santa Maria del Fiore (Duomo), ενώ λίγα τετράγωνα παρακάτω, ανάμεσα σε πλήθη τουριστών, συναντάμε το επιβλητικό Palazzo Vecchio, που στεγάζει σήμερα το δημαρχείο της πόλης. Η διαδρομή συνεχίζεται για λίγο δίπλα στον ποταμό Άρνο, περνάει τα περίχωρα της Φλωρεντίας με τις πολυτελείς επαύλεις και ανηφορίζει σε πολύ δύσκολο δασωμένο μονοπάτι στην περιοχή Bagno a Ripoli, όπου οι κλίσεις και η ζέστη αποτελούν σκληρή δοκιμασία. Ίσως εδώ βρίσκεται το δυσκολότερο κομμάτι του trail.
Στα κανάλια του Άμστερνταμ
Φωτογραφία: Eirik Skarstein / Unsplash
Είναι από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που έρχεσαι και ξανάρχεσαι. Πάντοτε υπάρχει, άλλωστε, μια καλή αφορμή για ταξίδι έως εδώ. Οι πολύ νέοι για την εμπειρία της... μεγάλης ελευθερίας, οι πιο ώριμοι για την ποιότητα ζωής και ενισχυμένες δόσεις τέχνης (λογικό με τόσο πολλά και καλά μουσεία - περισσότερα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο!) και οι χίπστερ για την εικόνα που αναπτύσσει εσχάτως, με τα coffee shop και τις βιτρίνες της red light district να αντικαθίστανται σιγά-σιγά (περισσότερα από το ένα τρίτο αυτών έχουν βάλει λουκέτο τα τελευταία χρόνια) από ντιζάιν καταστήματα, νεόκοπα μπαρμπέρικα, ψαγμένα τυράδικα, φούρνους και σοκολατερί νέας γενιάς. Δεν έχουν αλλάξει και όλα, βέβαια, στο τουριστικό κέντρο της πόλης. Ακόμα υπάρχουν καταστήματα, όπως η περίφημη Condomerie της οδού Warmoesstraat 141 που εδώ και 25 χρόνια πουλάει μόνο προφυλακτικά (είναι και αυτό μέρος των αξιοθέατων του Αμστερνταμ), αλλά και όλοι αυτοί οι «λούμπεν» τουρίστες που δεν πολυθέλουν οι Ολλανδοί, οι οποίοι (πολιτεία, επιχειρηματίες και πιο συντηρητικοί κάτοικοι) κάνουν ό,τι μπορούν για να τους απομακρύνουν χωρίς απαραιτήτως να το έχουν πετύχει σε απόλυτο βαθμό. Επίσης, ακόμα υπάρχουν χιλιάδες ποδηλάτες που θυμώνουν (και καλά κάνουν μάλλον) αν τους κλείσεις το δρόμο, ακόμα φυτεύονται εκατομμύρια τουλίπες την άνοιξη και ακόμα ο κόσμος κυκλοφορεί χαλαρά και επιλέγει το κάζουαλ ντύσιμο είτε πρόκειται να πάει για καφέ, είτε στο Μέγαρο Μουσικής, είτε στο μουσείο Ρικς.
Κάπου στη Νίκαια
Φωτογραφία: Nick Karvounis / Unsplash
Λουσμένη στο μεσογειακό φως και στεφανωμένη από τις Θαλασσινές Άλπεις (Alpes-Maritimes), η Νίκαια αποτελεί ιδανικό προορισμό για όσους αναζητούν την ήπια ατμόσφαιρα μιας παρατεταμένης άνοιξης καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Τα κτίρια της Vieux-Nice, σε τόνους κίτρινης και κόκκινης ώχρας, που διακόπτεται από γκριζογάλαζων αποχρώσεων παραθυρόφυλλα, συνθέτουν τον μεσογειακό καμβά που άσκησε ακαταμάχητη επιρροή σε καλλιτέχνες όπως ο Chagall και ο Μatisse. Με τον χρωστήρα τους δημιούργησαν ζωηρά εικαστικά ιδιώματα, αφήνοντας ταυτόχρονα έντονο το στίγμα τους στην ευρωπαϊκή ζωγραφική του 20ού αιώνα. Λίγο παραπάνω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό Thiers, στον πιο αραιοκατοικημένο λόφο της κομψής συνοικίας Cimiez, με τις διάσπαρτες βίλες και τα ξενοδοχεία μιας άλλης εποχής, που έχουν μετατραπεί σε συγκροτήματα κατοικιών, δύο μονοθεματικά μουσεία είναι αφιερωμένα στο έργο τους. Ολόγυρα, πλούσια βλάστηση, κυρίως από πευκόδεντρα, αναμειγνύεται στο βλέμμα μαζί με καταγάλανα νερά. Αεροπλάνα εισέρχονται στην τελική ευθεία του διαδρόμου προσγείωσής τους και σημεία θέασης αποκαλύπτουν πανοραμικά την παραλιακή λεωφόρο και το αεροδρόμιο. Όσο ο καιρός γίνεται ακόμα πιο καλοκαιρινός, η παραλία αρχίζει να γεμίζει με λουομένους, που με στιλ και χάρη απολαμβάνουν την ιεροτελεστία του απογευματινού τους μπάνιου, με φόντο το κινηματογραφικό μέτωπο της φοινικοστόλιστης Promenade des Anglais και της προέκτασής της, Quai des États-Unis.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
