H μητρότητα μπορεί να έρθει στην ζωή μιας γυναίκας είτε μετά από ώριμη σκέψη, είτε αναπάντεχα, είτε μετά από μεγάλη προσπάθεια ή και καθόλου και να φέρει τα πάνω κάτω - με την καλή, κυρίως, έννοια. Μπορεί να μην διαλέγεις το πότε θα μείνεις έγκυος, το πώς θα είναι η εγκυμοσύνη σου και φυσικά, ούτε και το ίδιο το μωρό, ωστόσο όταν γίνεις μαμά βρίσκεσαι αντιμέτωπη με το πιο γλυκό πλασματάκι του κόσμου, που για εκείνο - τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια- σημαίνεις τα πάντα και έτσι, τα πάντα αποκτούν άλλο νόημα.
Όταν είσαι μαμά, δεν είναι λίγες οι φορές που θες να σταματήσει ο χρόνος και απλά να κοιτάς το παιδί σου που χαμογελάει σαν να μην υπάρχει αύριο, ενώ δεν είναι σπάνιο να κλειστείς στην τουαλέτα και να κλάψεις γιατί αισθάνεσαι πως όχι μόνο δεν τα προλαβαίνεις όλα, αλλά δεν αντέχεις πια να κοιτάζεις στον καθρέφτη την ταλαιπωρημένη, ατημέλητη και κουρασμένη γυναίκα που έγινες. Και ναι, μπορεί να το αρνήσαι, αλλά σχεδόν όλες έτσι αισθανόμαστε και δεν είναι κακό. Σαφώς για πολλές γυναίκες η μητρότητα είναι το καλύτερο πράγμα που τους έχει συμβεί, ωστόσο δεν την βιώνουν όλες πάντα θετικά. Το να λαχταρίσει μια γυναίκα την ησυχία της για λίγο, ένα cocktail στα ξαφνικά με τις φίλες της και μια απόδραση με τον σύντροφό της το Σαββατοκύριακο δεν σημαίνουν ότι είναι κακή μητέρα. Κάθε άλλο. Η μετάβαση στην μητρότητα, ειδικά την πρώτη περίοδο, δεν είναι εύκολη.
Από την άλλη βέβαια, το να είσαι μαμά είναι υπέροχο και αυτό δεν χωράει αμφιβολία. Οι στιγμές που απολαμβάνεις με το παιδί ή τα παιδιά σου, είναι μοναδικές και δεν συγκρ΄΄ινονται με τίποτα. Ένα παγωτό στο χέρι, μια βόλτα στο πάρκο, μια ταινία και τρυφερές στιγμές στον παιχνιδότοπο, είναι σίγουρα πράγματα που στο μέλλον θα σου λείψουν και αναπολώντας τα θα χαμογελάς γλυκά. Παράλληλα, όταν είσαι μαμά μαθαίνεις να απολαμβάνεις τις μικρές χαρές της ζωής, γίνεσαι ξανά παιδί και αυθόρμητα, γελάς με την ψυχή σου και χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο.
Η μητρότητα, είναι ίσως μια από τις ομορφότερες και ενδεχομένως, πιο δύσκολες και περίπλοκες φάσεις στην ζωή μιας γυναίκας. Το να τιμάται η Ημέρα της Μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μάη είναι σίγουρα καλοδεχούμενο, αφού με αυτό τον τρόπο εκφράζουμε τον σεβασμό και την ευγνωμοσύνη προς τις μητέρες, ωστόσο είναι μια ημέρα που πρέπει να τιμάται κάθε μέρα.
Αν και θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για το πόσο ωραία είναι η μητρότητα, ας δούμε πώς απάντησαν σε 9 διαφορετικές ερωτήσεις για την μητρότητα οι Κωνσταντίνα Ευριπίδου, Ειρήνη Χριστοφόρου, Γιώτα Παπαδοπούλου, Βασιλική Χατζηαδάμου, Σάβια Ορφανίδου, Αργυρώ Ροτσίδου, Αριάνα Ντεμιάν, Μαριλένη Σταύρου και Θέλξια Βαλέρια Φραγκούδη.
Κωνσταντίνα Ευριπίδου μου, τί σου λείπει από την ζωή σου πριν γίνεις μητέρα και πώς θα περιέγραφες το ταξίδι σου στην μητρότητα;
Τί μου λείπει από τη ζωή μου πριν την μητρότητα... Μου λείπει η ανεμελιά της καθημερινότητας που είχα πριν γίνω μητέρα, χωρίς άγχος, αγωνίες και προγραμματισμό. Αυθόρμητα βρισκόμουν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, χωρίς καν να το πω σε κάποιον. Όμως, δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτό που νιώθω όταν βλέπω τους αγγέλους μου. Η αγάπη και η ενέργεια που παίρνω από αυτά τα δύο πλάσματα είναι ανεκτίμητη. Το ταξίδι της μητρότητας, είναι δύσκολο, μοναχικό και ευλογημένο - γεμάτο χαρές, αγάπη και ανησυχίες.
Ειρήνη Χριστοφόρου μου, πιστεύεις πως η μητρότητα αποτελεί πηγή δύναμης;
Ευλογία ότι είμαι μητέρα, αισθήματα που μόνο μια μητέρα μπορεί να καταλάβει. Η μητρότητα με έχει κάνει τον άνθρωπο που είμαι σήμερα, μου έχει δώσει όλη την δύναμη να αντιμετωπίσω τα πάντα και μου έχει θέσει τα κίνητρα για να χτίσω τα πρότυπα που θεωρώ σωστά. Η επιτυχία μου είναι να το έχω κατορθώσει! Happy Mother’s Day σε όλες τις μανούλες!
Γιώτα Παπαδοπούλου μου, είσαι μαμά τεσσάρων παιδιών. Αλήθεια, πόσο εύκολο είνα αυτό; Και ποιο είναι το "μυστικό" για να τα βγάζουμε πέρα με τα παιδιά στην εφηβεία;
Καθόλου εύκολο! Είναι τέσσερα παιδιά που περνούν την εφηβεία ! Είναι μέσα στην αντίδραση , στο άγχος των εξετάσεων , και ταυτόχρονα προσπαθούν να διαμορφώσουν τον δικό τους χαρακτήρα ! Και εγώ στην μέση ! Από σοφέρ μέχρι ψυχολόγος !Δεν υπάρχει ακριβώς μυστικό ή αν υπάρχει δεν το ξέρω ! Σίγουρα η υπομονή ( όσο αντέχει κάποιος ) είναι βασικό χαρακτηριστικό. Καθώς και η σιωπή (επίσης όσο αντέχεις). Η εφηβεία είναι η περίοδος που μητέρα και παιδί περνούν μέσα από σαράντα κύματα! Εγώ προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται πιο κοντά τους να τους ακούω και να τους βοηθώ ! Πάντα μέσα στο μυαλό μου έχω κάτι που μου είχε πει μια φίλη . Στο μεγάλωμα το παιδιών γίνονται μάχες ! Και εγώ προσπαθώ να επιλέγω ποιες μάχες θα κερδίσω και ποιες θα χάσω!! Είμαι σίγουρη ότι άσχετο με την αντίδραση τους , οι συμβουλές μας αποθηκεύονται στο πίσω μέρος τους μυαλού τους και σε ώρα ανάγκης θα πιάσουν τόπο! Δεκαοχτώ καλοκαίρια έχεις βασικά να χαρείς τα παιδιά σου ! Μετά ανοίγουν τα δικά τους φτερά ! Όποτε απολαμβάνω και αγαπώ κάθε στιγμή μαζί τους!
Βασιλική Χατζηαδάμου μου, όταν ενηλικιωθούν τα παιδιά σου τι θα ήθελες να έχουν μάθει μέσα από τα χρόνια από ‘σενα και ποιες είναι οι δυσκολότερες στιγμές του να είσαι μητέρα;
Αισθάνομαι ότι θα έχω επιτύχει αν μάθω τα παιδιά μου να αγαπούν ουσιαστικά τον εαυτό τους και τους γύρω τους, να εκτιμούν όσα η ζωή τους προσφέρει, να κάνουν αυτά που επιθυμεί η ψυχούλα τους και κατ’ επέκταση να είναι ευτυχισμένοι και ψυχικά ισορροπημένοι. Όσον αφορά στις δυσκολότερες στιγμές, ήταν κυρίως όταν αυτά ήταν μικρότερα. Περάσαμε δύσκολα σε ό,τι αφορούσε θέματα υγείας όπου έπρεπε και τα δυο μου αγόρια να νοσηλευτούν κάποια στιγμή, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Μεγαλώνοντας τα παιδιά περνούν διάφορα στάδια και φάσεις. Παρακολουθώ με αγωνία λοιπόν όταν αναγκαστικά πρέπει να υπερπηδήσουν, για τους ίδιους, κάποιο βουνό και τους βλέπω να αγχώνονται, να παλεύουν, να πετυχαίνουν μα και κάποιες φορές να βιώνουν τη ματαίωση της προσπάθειας τους. Εκεί λοιπόν είμαι δίπλα τους για να αρπάξουν τη σανίδα σωτηρίας.
Σάβια Ορφανίδου μου, η απόφασή σου να κάνεις παιδί με δότη σπέρματος ήταν κάτι που σχολιάστηκε έντονα και κυρίως θετικά. Υπήρξε κάποιο σχόλιο που σε ενόχλησε και πώς έχει αλλάξει η ζωή σου από την ημέρα που έγινες μητέρα;
Η απόφαση μου να γίνω μάνα ήταν η πιο ιερή, η πιο συνειδητή και η πιο σωστή απόφαση της ζωής μου. Και αυτό το δικαίωμα στη μητρότητα, ανεξαρτήτως των συνθηκών και των περιστάσεων, οφείλουμε να το διασφαλίσουμε για την κάθε γυναίκα γιατί είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα. Συνεπώς κανένα αρνητικό σχόλιο, που δεν θυμάμαι κιόλας να υπήρξε απευθείας προς εμένα, δεν θα μπορούσε ποτέ να με επηρεάσει, γιατί η ευλογία της μητρότητας μπορεί να υπερσκιάσει τα πάντα και τους πάντες. Και νομίζω έτσι νιώθουν οι περισσότερες μανούλες του κόσμου όταν βλέπουν το πρόσωπο των παιδιών τους. Θεωρώ βεβαίως ότι αυτό που αγκαλιάστηκε περισσότερο από την κοινωνία, δεν ήταν το γεγονός ότι δημοσιοποίησα τη δική μου προσωπική εμπειρία, σπάζοντας ταμπού δεκαετιών, αλλά κυριότερα το γεγονός ότι μετέτρεψα την προσωπική μου εμπειρία σε πολιτικές που διευκολύνουν και ενισχύουν σήμερα τις προσπάθειες της κάθε γυναίκας για να γίνει μητέρα, είτε είναι μέσα σε σχέση είτε όχι. Και προς αυτή την κατεύθυνση έχουμε πολλά ακόμη να πράξουμε, ιδιαίτερα στον τομέα της ισορρόπησης της επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Όσον αφορά στο πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου από την ημέρα που έγινα μητέρα, θα σας πω ότι δεν θυμάμαι τον εαυτό μου πριν τη Δέσποινα! Όλη μου η καθημερινότητα, οι σκέψεις και οι ανησυχίες μου περιστρέφονται κυριότερα γύρω από την κόρη μου. Είναι αλήθεια ότι η ευθύνη ενός παιδιού σε ωριμάζει και σε κάνει ακόμη πιο δυνατή, αλλά παράλληλα αλλάζει και τελείως τη σειρά των προτεραιοτήτων σου, καθώς στο επίκεντρο όλων των αποφάσεων σου είναι πλέον το παιδί σου. Συνεπώς η κάθε απόφαση που θα πάρω, η κάθε μου πράξη λαμβάνει υπόψη πρωτίστως το πως θα επηρεαστεί και σε ποιο βαθμό, η κόρη μου, γεγονός που θεωρώ ότι ισχύει για όλους τους γονείς. Στη δική μου καθημερινότητα ενδεχομένως να υπάρχει ένας πρόσθετος βαθμός δυσκολίας. Πέρα από το γεγονός ότι είμαι μονογονιός, είναι και η βουλευτική μου ιδιότητα, η οποία απαιτεί συνεχή επαφή με τους πολίτες ανά πάσα στιγμή. Προσπαθώ από τη μία να ανταποκριθώ στα καθήκοντα μου και στις προσδοκίες του κόσμου ως οφείλω, και από την άλλη να βρίσκω ποιοτικό χρόνο για να αφιερώσω στην κόρη μου. Μέσα από αυτή την εμπειρία μου, αντιλαμβάνομαι ακόμη καλύτερα την ανάγκη να δημιουργήσουμε και να ενισχύσουμε ως Πολιτεία τις κατάλληλες υποδομές για να διευκολύνουμε την εργαζόμενη μητέρα, τους εργαζόμενους γονιούς ούτως ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στο μέγιστο βαθμό στα καθήκοντα τους σε όλα τα επίπεδα. Όπως και να έχει, η δική μου καθημερινότητα με τη Δέσποινα είναι γεμάτη προκλήσεις, έχει και τα πάνω και τα κάτω της, αλλά είναι μια καθημερινότητα που δεν θα άλλαζα για όλους τους θησαυρούς του κόσμου!
Aργυρώ Ροτσίδου μου, ποια ήταν η πιο δύσκολη μέχρι σήμερα στιγμή της ζωής σου ως μητέρα και ποιο γεγονός που βίωσες με τα παιδιά σου οπότε το θυμάσαι χαμογελάς;
Η πιο δύσκολη στιγμή που σχετίζεται με τα παιδιά μου είναι η επτάμηνη απουσία μου από την Κύπρο και από το πλευρό τους.. Με τρόμαζε πάρα πολύ η ιδέα πως σε μερικές από τις πιο σημαντικές παιδικές τους αναμνήσεις εγώ και ο Ευθύμιος δεν ήμασταν παρών. Κάποιες στιγμές οι σκέψεις αυτές με πείσμωναν να συνεχίσω να παλεύω πιο δυνατά για να επιστρέψω το συντομότερο δίπλα τους. Και όλα έγιναν τόσο απότομα.. Τέλος καλό, όλα καλά όμως. Από την άλλη, οι πιο όμορφες στιγμές της ζωής μου με τα παιδιά μου αλλά και γενικότερα είναι οι ημέρες γέννησης των παιδιών μου. Ήταν τρεις πανέμορφες μέρες από τις οποίες θυμάμαι κάθε στιγμή. Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια, τον πόνο που ένιωσα, και τους γιατρούς και τις νοσοκόμες να μου δίνουν θάρρος και οδηγίες. Πιο καθαρά όμως μπορώ να φέρω στη μνήμη μου εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα όταν πρωτοαντίκρισα τα μωρά μου. Είναι μαγικές στιγμές που νομίζω κάθε μητέρα τις κρατά στο μυαλό και στην καρδιά της για πάντα. Είμαι πολύ ευτυχισμένη για την οικογένεια μου.
Αριάνα Ντεμιάν μου, πώς είναι οι πρώτες ημέρες με το μωράκι στο σπίτι και τα κιλά της εγκυμοσύνης και κατ' επέκταση η απώλειά τους, είναι κάτι που σε προβληματίζει;
Ο μικρός έκλεψε τις καρδιές όλων στην οικογένεια, ακόμη και του σκύλου μας που τρέχει να βοηθήσει όποτε ακούσει τον παραμικρό ήχο από το μωρό. Η προσαρμογή αφορά πρώτα το νεογέννητο που ήρθε από ένα πολύ ελεγχόμενο περιβάλλον στον έξω κόσμο με διάφορα άγνωστα για εκείνο ερεθίσματα. Οι δικές του ανάγκες είναι προτεραιότητά μας. Εμείς, σαν νέοι γονείς, τις πρώτες μέρες προσπαθούμε να οργανώσουμε το σπίτι με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να μπορούμε να του παράχουμε ότι χρειάζεται άμεσα (αγκαλιά, άλλαγμα πάνας, θηλασμό, μπάνιο). Τα κιλά της εγκυμοσύνης, τώρα, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου και δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρουν καμία μανούλα, σε όποια φάση και αν βρίσκεται. Το σώμα μας δημιούργησε και έφερε στον κόσμο ένα νέο πλάσμα και αυτό είναι πολύ πιο μεγαλειώδες και εντυπωσιακό από οποιαδήποτε κιλά. Ας εστιάσουμε την προσοχή μας στην μαγική δύναμη του σώματος της κάθε γυναίκας χωρίς την προσδοκία πως τα κιλά είναι κάτι που πρέπει να εξαφανιστούν.
Μαριλένη Σταύρου μου, είσαι μαμά σε δύο παιδάκια. Εκ πείρας, η αγάπη μοιράζεται ή πολλαπλασιάζεται;
Όσο ήμουν έγκυος και περιμένα το δεύτερο μου παιδάκι αναρωτιόμουν αν θα μπορέσω να το αγαπήσω όπως αγαπώ τον Ορφέα μου τον πρωτότοκο μου. Από το πρώτο δευτερόλεπτο Της γέννησης της κόρης μου κατάλαβα πως η αγάπη πολλαπλασιάζεται. Και κάθε μέρα μεγαλώνει. Και για τους δύο κάθε μέρα μεγαλώνει. Εκεί που νομίζεις πως είσαι στο ζενίθ της αγάπης σου για τα παιδιά σου πως δεν μπορείς να αγαπήσεις περισσότερο, δεν είναι εφικτό να νιώσεις περισσότερη αγάπη για κάποιον, Καταφέρνει η ανιδιοτελής αγάπη της μητέρας προς τα παιδιά της να σε εκπλήσσει. Αυτή η κυκλωτική αγάπη όμως μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, μας κάνει πιο υπομονετικούς, πιο καλοσυνάτους πιο, πιο.. γιατί θέλουμε εμείς να αποτελούμε το καλό παράδειγμα έτσι ώστε τα παιδιά μας να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους.
Θέλξια Βαλέρια Φραγκούδη μου, ως νέα μαμά πώς αισθάνθηκες όταν είδες για πρώτη φορά την κορούλα σου, και τι είναι αυτό για το οποίο κανένας δεν σου μίλησε και κλήθηκες να το αντιμετωπίσεις;
Το αίσθημα όταν το δεις για πρώτη φορά το μωρό σου είναι μοναδικό και σίγουρα ανεπανάληπτο … νιώθεις τόσο μεγάλη ολοκλήρωση μέσα σου και η καρδιά σου πάει να σπάσει από αγάπη … δυστυχώς όσο προετοιμασμένος και να νομίζεις ότι είσαι, όταν έρθει στη ζωή σου το μωρό αλλάζουν τα πάντα , μα πιο πολύ αλλάζεις εσυ! Η αρχή είναι πολύ δύσκολη (ειδικά όταν οι ορμόνες παίζουν το δικό τους παιχνίδι ) όσο και να σου το εξηγούν, αν δεν το βιώσεις δεν μπορείς να καταλάβεις πώς είναι.
