Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, που έχει καθιερωθεί ως η επίσημη γιορτή των ερωτευμένων. Λουλούδια, δώρα, ρομαντικά δείπνα και πολλά υποσχόμενες ερωτικές βραδιές, είναι οι πρωταγωνιστές της ημέρας. Μια συγκεκριμένη ημερομηνία του έτους που μας δείχνει αν, και πόσο ερωτευμένοι είμαστε. Ή που μας επιβάλλει να είμαστε ερωτευμένοι, ώστε να μη νιώθουμε ότι διαφέρουμε από το σύνολο ή που μας κάνει να βλέπουμε με λίγο μεγαλύτερη ζήλεια τα ζευγάρια γύρω μας, αν είμαστε ελεύθεροι. Για πολλούς αυτή η γιορτή δεν σημαίνει τίποτα, ενώ για άλλους, που ζουν την ηδονή και το πάθος της ερωτικής σονάτας ανταλλάσσοντας υποσχέσεις αιώνιας αγάπης και πίστης, σημαίνει τα πάντα. Είναι όμως αυτό το νόημα του έρωτα; Και αν ναι, αυτή η μέρα μας διορθώνει λάθη, κακές συμπεριφορές και συγκρούσεις από την 15η Φεβρουαρίου και μετά; Ή όλα είναι μία απάτη της εμπορικής προβολής αλλά και της απαίτησης να «τσεκάρω» τον άλλον, ότι αυτή τη μέρα με θεωρεί ξεχωριστό και απαραίτητο στη ζωή του; Και σε τελική ανάλυση, πώς λειτουργεί ο πραγματικός έρωτας;
Ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που έχει απασχολήσει τόσο τις ρομαντικές ψυχές των ποιητών, όσο και την επιστημονική κοινότητα. Από τη δεκαετία του 60’ η ψυχολόγος Dorothy Tennov, μελέτησε την κατάσταση του να είναι κανείς ερωτευμένος. Βρήκε πως οι περισσότεροι από τους ερωτευμένους που εξέτασε, ξοδεύουν 85-100% των ωρών της ημέρας, για να σκέφτονται το «αντικείμενο της αγάπης τους». Έτσι, χρησιμοποίησε μία νέα ορολογία για να περιγράψει αυτή την κατάσταση: «limerence», η οποία σηματοδοτεί την ακούσια, νοητική και συναισθηματική κατάσταση της έντονης ερωτικής επιθυμίας (έλξη και πόθο) για έναν άνθρωπο. Αυτό φανερώνει την καταλυτική υπόσταση του έρωτα, που «παγιδεύει» τους ερωτευμένους και δεν τους αφήνει να σκεφτούν ή να «δουν» κάτι άλλο, ζώντας τον αυτοσκοπό της ερωτικής λατρείας.
Πώς εξωτερικεύεται, όμως, ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, ο έρωτας σήμερα, μισό και πλέον αιώνα απ’ όταν ξεκίνησε να μελετάται;
Στην εποχή μας, η γυναίκα όντας δυναμική και ανεξάρτητη δεν έχει πλέον το ρόλο του «θύματος» στην ερωτική προσέγγιση, αλλά η ίδια πολλές φορές λειτουργεί ως «κυνηγός» προκαλώντας αιφνιδιάζοντας τον άνδρα, που «βραχυκυκλώνει» αναζητώντας το ρόλο του, τον οποίο αρκετοί, μεταξύ σοβαρού και αστείου, θεωρούν ότι δεν προσπαθεί καν…να ξαναβρεί! Η γυναίκα πλέον, με αρκετό θόρυβο και επιθετικό τρόπο, διεκδικεί τον άνδρα, τον φλερτάρει ανοιχτά και φυσικά ανεβάζει όλο και περισσότερο τον πήχη των προσδοκιών της στο «εδώ και τώρα» μιας σχέσης, που τρέχει μεν, αλλά εύκολα παθαίνει «λάστιχο» και εκείνη αλλάζει αυτοκίνητο!
Οι σημερινές σχέσεις είναι της «μιας βραδιάς» και χρωματίζουν τη διάθεση μιας αισθησιακής αναζήτησης χωρίς περιεχόμενο και σενάριο, που δεν ενδιαφέρει ούτε τη γυναίκα, ούτε και τον άνδρα. Από την άλλη, εκείνος διεκδικεί λιγότερο τη γυναίκα και στρέφεται στο πορνό ή προσπαθεί να την προσεγγίσει με άλλους πιο «ασφαλείς» τρόπους, όπως μέσω του διαδικτύου πχ. facebook, Instagram, εφαρμογές online dating. Αυτός ο διαδικτυακός τρόπος προσέγγισης επιτρέπει στους ανθρώπους να διατηρούν την ανωνυμία τους, να εκφράζονται πιο ελεύθερα και έτσι να διατηρούν τη μάσκα του δυνατού, του ωραίου, του οικονομικά ευκατάστατου (με άδειο πορτοφόλι στην πραγματικότητα), χωρίς να εκτίθενται στην ανθρώπινη επαφή που, συνήθως, φέρει την απόρριψη. Η σιωπή της επικοινωνίας δημιουργεί τις προϋποθέσεις του «εσωτερικού μου βασιλείου», στο οποίο «είμαι εγώ και ο εαυτός μου, το κομπιούτερ μου και το δωμάτιό μου», παίζοντας τα πάντα από το κεφάλι μου μέχρι τα γεννητικά μου όργανα. Έτσι ο «έρωτας» γίνεται πρωταγωνιστής του παραμυθιού που ο καθένας πλάθει μέσα στις φαντασιώσεις του, χωρίς όμως το παραμύθι να αγγίζει τη ρεαλιστική αναζήτηση και τη συνέχεια μιας εμπλοκής και ενός δεσμού…
Τώρα, όσο αφορά την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου και το σενάριο γύρω από την ερωτική ατμόσφαιρα που κάθε 14 Φεβρουαρίου πρέπει να προκαλεί, μου θυμίζει το βούρτσισμα των δοντιών μου προτού πάω για ύπνο, για να μην φτάσω πιο γρήγορα στον οδοντίατρο! Πολλοί θα πείτε «είναι λάθος να γιορτάζουμε έστω και αυτό το βράδυ την ζωή μας και τη σχέση μας προκαλώντας ο ένας τον άλλον σε ένα ερωτικό παιχνίδι, που συνήθως δεν υπάρχει, όταν είμαστε αποβλακωμένοι μπροστά σε μια τηλεόραση;». Άλλοι τόσοι, ίσως, θα αναρωτηθείτε «γιατί πρέπει να έχουμε τη γιορτή αυτή ως υποχρεωτική προϋπόθεση, που το λουλούδι και το σοκολατάκι σφραγίζει τον έρωτά μου για σένα;». Μάλιστα σε κάποιους η ημέρα αυτή δηλώνει την ανάγκη της ερωτικής υποταγής στο σύντροφό μας ή και την αντίδρασή μας στην εμπορική γιορτή που θα βάλει στα ταμεία των ζαχαροπλαστείων και των λουλουδάδικων μερικά ευρώ παραπάνω, για να μην τα ακούσουμε περισσότερο σε σχέση με την καθημερινή γκρίνια! Η αλήθεια είναι πως όποια γιορτή μας θυμίζει την ανάγκη να δείξουμε συναισθήματα, ερωτική διεκδίκηση και διαθεσιμότητα της ερωτικής μοναδικότητάς μας, έχει το νόημά της κι ας πάει το παλιάμπελο που λέγεται «η ημέρα των ερωτευμένων» και όχι «η ημέρα των ξενερωμένων». Γιατί όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια και άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας. Δηλαδή, πιο απλά, μια σαλάτα στα δύο κάνει τα πιρούνια μας πιο σημαντικά και τον τρόπο που θα τη φάμε πολύ πιο ορεκτικό. Αν δεν καταλάβατε τι εννοώ, πιστεύω ότι έχετε δίκιο. Γιατί προσπαθώ να σας δείξω τη σημασία αυτής τηςημέρας, αλλά και την απόλυτη αδιαφορία που μπορεί να προκαλεί σε πολλούς που είτε νευριάζουν γιατί πρέπει να φερθούν ανάλογα, είτε αηδιάζουν γιατί επιβάλλεται μια γιορτή σε ένα ζευγάρι που αναθεματίζει τη ζωή του και την ύπαρξή του.
Στον έρωτα, όπως και στη σχέση μας, θα πρέπει να φερόμαστε με τρόπο γιορτινό κάθε στιγμή. Να κάνουμε την κάθε μέρα ξεχωριστή, να χαιρόμαστε για αυτό που έχουμε, να αποζητάμε το ερωτικό μας αντάμωμα με τον σύντροφό μας, να του λέμε πόσο πολύ τον θέλουμε και πόσο τον αγαπάμε. Η αλήθεια και το ψέμα συναντώνται μπροστά στο κάθε μέρα, είτε είναι η ζωή που κυλάει με εμάς, είτε είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να ζήσουμε μέσα από εμάς. Ο Άγιος Βαλεντίνος, που κάθε χρόνο μας «πρήζει με την παρουσία του», έχει και ένα σημαντικό στόχο να μας δείξει, εάν θέλουμε πραγματικά να τον δούμε: Ότι η ζωή είναι μικρή και λίγη. Έστω και αυτή η βραδιά αξίζει τον κόπο, εάν το νιώθουμε, διαφορετικά ας «τρίψουμε» το θερμόμετρο και να πούμε ότι είμαστε άρρωστοι για να μη βγούμε έξω. Εγώ προτείνω να «τρίψουμε» το πιπέρι που θα κάνει τη ζωή μας πιο ενδιαφέρουσα, πιο γευστική, φιλήδονη και απολαυστική και ας πάει και η βραδιά αυτή χαλάλι μας, γιατί αυτό που έστω κάθε 14 του Φλεβάρη ζούμε, έχει τη σημασία του, αφού μάλλον τις υπόλοιπες 364 ημέρες…δεν το ζούμε.
Δρ. Θάνος Ε. Ασκητής Νευρολόγος
Ιατρικό Κέντρο Σεξουαλικής Υγείας Θάνου Ασκητή
Αθαλάσσας 62, Στρόβολος, Λευκωσία
Τηλ.: 22459555
www.askitis-cy.com
Δωρεάν Συμβουλευτική Γραμμή Σεξουαλικής Υγείας
Δευτέρα-Παρασκευή 12.00-16.00
Τηλέφωνο 77.77.28.77
