Υπάρχει το κλασικό μοντέλο «υγιών» σχέσεων, εγώ και εσύ σε μια μονογαμική συναισθηματική σχέση. Είναι συνηθισμένο, κοινωνικά αποδεχτό, «φυσιολογικό». Και μετά υπάρχει και μια πληθώρα παραλλαγών που ο καθένας μπορεί να βιώνει σε μια σχέση. Μια κατηγορία είναι οι σχέσεις που βασίζονται αποκλειστικά στο σεξ, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς συναισθηματικούς δεσμούς και υποχρεώσεις. Εκεί υπάρχει μια σαφέστατη συμφωνία: η σχέση μας είναι καθαρά σεξουαλική, ο καθένας κάνει ότι θέλει με τη ζωή του από εκεί και έπειτα, δεν συναντιόμαστε για άλλους λόγους και δεν περιμένει κανείς τίποτα από τον άλλον… Είναι και αυτή μια εξίσου «φυσιολογική» μορφή σχέσης, εάν βέβαια και οι δύο συμβαλλόμενοι είναι ικανοποιημένοι. Για κάποιον πιο «παραδοσιακό» ίσως αυτή η κατάσταση να ακούγεται από παράξενη μέχρι σοκαριστική, ίσως όμως και ειδυλλιακή.
Γιατί όμως οι άνθρωποι επιλέγουν τέτοιες σχέσεις;
Θα μπορούσε να έχει να κάνει με τον σύγχρονο τρόπο ζωής, τις αυξημένες εργατοώρες, το κυνήγι της καριέρας που δεν μας αφήνει χρόνο για δεσμεύσεις. Ίσως ένας εκ των δύο (ή και οι δύο) να έχει ήδη μια άλλη σχέση που να τον καλύπτει συναισθηματικά. Μπορεί να έχει να κάνει με τον φόβο της συναισθηματικής επένδυσης και της δέσμευσης γενικότερα ή με το γεγονός ότι προσφέρει μια πικάντικη γεύση στη ζωή μας. Ίσως γιατί βγήκαμε από μια σχέση που μας πλήγωσε και θέλουμε κάτι πιο απλό και ανώδυνο.
Το βασικότερο ίσως ερώτημα σε αυτή την κατάσταση είναι κατά πόσον μπορεί πράγματι να διαρκέσει μια τέτοια σχέση παραμένοντας απλή και ανώδυνη. Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως όταν δύο άνθρωποι συμφωνήσουν στους «κανόνες» τους, είναι συνήθως στην αρχή, ακόμα δεν έχουν περάσει χρόνο μαζί… στην πορεία όμως όσο ο χρόνος περνά, η σχέση εξελίσσεται, το συναίσθημα παραμονεύει… και η άλλοτε απλή και ξεκάθαρη σεξουαλική σχέση αρχίζει να περιπλέκεται. Ιδιαίτερα όταν το συναίσθημα είναι μονόπλευρο, τότε με μαθηματική ακρίβεια κάποιος θα πληγωθεί. Το ανθρώπινο συναίσθημα είναι πάντα ο αστάθμητος παράγοντας. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι το ελέγχουμε, το ορίζουμε και μπορούμε να το περιορίσουμε… Αναρωτιέμαι αν είναι τόσο απλό ή πόσο ωραία θα ήταν εάν είχαμε τέτοια ικανότητα: «επιλέγω να σε ερωτευτώ ή να μην σε ερωτευτώ!». Ο έρωτας και το συναίσθημα δεν είναι επιλογή!
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό είναι πως καμιά φορά το υπέροχο, φαντασμαγορικό σεξ δεν αρκεί… καμιά φορά θέλουμε και κάτι παραπάνω… μια αγκαλιά, οικειότητα, αίσθηση του ανήκειν. Κάπου διάβασα τη φράση «…μια χαρά γεμίζεις το κρεβάτι μου, ο καναπές μου όμως είναι άδειος!» . Κάτι τόσο απλό που όμως έχει τεράστιο νόημα. Καμία φορά λοιπόν, μόνο το σεξ δεν φτάνει! Πρέπει κανείς πριν δεσμευτεί σε μια τέτοια σχέση, να μπορεί να αντιληφθεί γιατί το κάνει και αν μπορεί να τη στηρίξει. Οι σεξουαλικές σχέσεις δεν ταιριάζουν σε όλους. Ναι, είναι φορές που το σεξ είναι μόνο σεξ, ζωώδες, παθιασμένο, ηδονιστικό, εκφορτιστικό! Και είναι υπέροχο. Είναι όμως και φορές που ψάχνουμε για κάτι βαθύτερο, για εκείνη την ψυχική επαφή που μόνο δύο σώματα γυμνά μπορούν να βιώσουν. Είναι φορές που θέλουμε μια αγκαλιά μετά το σεξ και την ασφάλεια πως εκείνος ο άνθρωπος θα είναι δίπλα μας και αύριο…
Δρ Θάνος Ε. Ασκητής
Ιατρικό Κέντρο Σεξουαλικής Υγείας Θάνου Ασκητή
Αθαλάσσας 62, Στρόβολος, Λευκωσία
Τηλ.: 22459555
www.askitis-cy.com
Δωρεάν Συμβουλευτική Γραμμή Σεξουαλικής Υγείας
Δευτέρα-Παρασκευή 12.00-16.00. Τηλέφωνο 77.77.28.77
