Μέσα στον κυκεώνα συναισθημάτων που εμπερικλείονται στην ανθρώπινη επαφή, αντανακλούμε στην ολότητά τους αυτό του/της/το συντρόφου μας, με τέτοια ευκολία που πράγματι κανείς θα αναρωτιόταν πόσο πολύ μοιάζουν; Έχουν την ίδια βαρύτητα για τα άτομα; Μπορεί ένα συναίσθημα να αλλάξει στην βάση της, μια πράξη καθαρά βιολογική; Μια πράξη που αντισταθμίζει το ερέθισμα της λίμπιντο σε κάτι «μαγικό».
Κι όμως γίνεται.
Αναπόφευκτα, στην από κοινού συνεννόηση, της καθαρά σαρκικής ανάγκης, οι γυναίκες θεωρούνται – λόγω και των αυξημένων οιστρογόνων, ότι είναι πιο εύκολα επιρρεπής στην συναισθηματική ανάπτυξη, πόσο μεγάλο ψέμα. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, η φύση του ατόμου, προσελκύει υποσυνείδητα πάντα το συναίσθημα.
Όποιο και αν είναι αυτό, όσο διαφορετικό και αν είναι.
Πως μπορεί λοιπόν μια πράξη που ενώνει τους ανθρώπους στο πιο ωμό συναίσθημα να θεωρηθεί, ικανή στο να απαλλαγεί από αυτό; Δεν μπορεί. Αυτό όμως που μπορεί να ανατραπεί είναι η ταχύτητα και ο ρυθμός της σεξουαλικής επαφής. Πράγμα που μπορεί να ορίσει σε κάποιο ποσοστό την διαφορά του σεξ με τον έρωτα. Οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι η συναισθηματική ένωση μεταξύ δυο ατόμων απαντά στον έρωτα.
Κι όμως, αν σας έλεγα ότι το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν είναι βατό; Τα πυροτεχνήματα, τα αγγίγματα, η απόλυτη κορύφωση και το καθαρό «μυαλό» δεν αλλάζουν με την ταμπέλα που βάζουμε στην σεξουαλική επαφή. Οι άνθρωποι έχουμε την ανάγκη να διαφοροποιούμε καταστάσεις, δίνοντας βαρύτητα στις λέξεις, χωρίς να σκεφτόμαστε το πόσο επηρεάζουν την ψυχική μας υπόσταση.
Πως μπορεί, μια τόσο μικρή διαφορά στα γράμματα, να ορίσει το συναίσθημα; Γιατί πρέπει τα άτομα να «καπελώνουν» τα δικά τους, επιλέγοντας την αποστροφή από την λογική; Η αλήθεια είναι μια, αυτός που επιλέγει να ενδώσει στην λίμπιντο, «χρησιμοποιώντας» έναν άλλο για αισθητηριακό ερέθισμα, πάντοτε κυριαρχείται από ένα συναίσθημα και μόνο, αυτό της ευχαρίστησης.
Η διαφορά τους βρίσκεται στα υπόλοιπα, σε εκείνα που επιλέγει ο άλλος να μοιραστεί με τον παρτενέρ κατά την διάρκεια της επαφής, όχι με λόγια, αλλά με πράξεις, εκεί, εκεί βρίσκουμε την αλλαγή. Ακόμη, η διαφοροποίηση μπορεί να βρεθεί στην πλειονότητά της, στα όσα πράττουμε μετά από την επαφή. Στα λόγια που ανταλλάζονται, στις κινήσεις των ατόμων, στην απόφαση να αναδείξουν την ευαλωτότητα του σώματος απέναντι στο «μεγαλείο» της πράξης.
Εκεί θα βρείτε τις απαντήσεις, στο πόσο έτοιμοι είστε να δεχτείτε τον εαυτό σας ως ένα άτομο ευάλωτο, ως ένα άτομο που έδωσε το πιο βαθιά κρυμμένο «μυστικό» του. Χρειάζεται μεγάλα κότσια η γύμνια στο συναίσθημα. Αυτή είναι η διαφορά. Να είσαι γυμνός φορώντας όλα σου τα ρούχα. Να αφήνεις τον άλλο να δρα πάνω σου χωρίς να σε αγγίζει. Να καταφέρεις να μοιραστείς πράγματα μαζί του που κανείς άλλος δεν θα ακούσει ποτέ. Αυτό είναι ο έρωτας, δεν είναι μόνο το συναίσθημα, είναι το πόσα μοιράζεσαι. Δεν παίζει ρόλο το φύλο σου, αλλά η συναισθηματική σου νοημοσύνη.
Αυτό είναι το μυστικό, και αν κάποιος που διαβάζει αυτή την κατάθεση διαφωνήσει, είναι αποδεκτό, φτάνει να αντιληφθεί τα όσα περιγράφει, και να σκεφτεί τον εαυτό του σε μια αντίστοιχη κατάσταση. Η λίμπιντο είναι εκεί για να εξηγήσει τον μηχανισμό – απέναντι στο ερέθισμα. Ο εγκέφαλος είναι εκεί για να απαντήσει στο συναίσθημα.
Καμία βιολογία, μόνο ψυχολογία.
