Μαρία Καραμάνου
Μία συνάντηση, ένας κόσμος που ανοίγεται μπροστά μας με κάθε νέο «γεια». Κάθε στιγμή που ανταλλάσσουμε βλέμματα, λόγια, και ελπίδες με κάποιον άλλο, είναι σαν να βρισκόμαστε σε μια στιγμή προσδοκίας. Είναι σαν ένα παιχνίδι που δεν ξέρεις ποτέ ποιος θα είναι ο νικητής και ποιος ο ηττημένος.
Και όμως, παρ' όλη την αβεβαιότητα, εμείς οι άνθρωποι διψάμε για αυτήν τη σύνδεση. Είναι σαν ένα ταξίδι σε άγνωστα νερά, με τον χάρτη μας να γράφεται με κάθε χαμένο ή κερδισμένο βήμα. Και παρόλο που μπορεί να υπάρχουν παγίδες και ανατροπές στη διαδρομή, η περιέργεια μας δεν μας επιτρέπει να σταματήσουμε.
Είναι μια ανάμειξη από συναισθήματα και προσδοκίες, με το απρόβλεπτο να κυριαρχεί. Και ακόμα κι όταν οι πράξεις δεν συμφωνούν με τις λέξεις και οι παρανοήσεις γίνονται κύματα που μας πλημμυρίζουν, συνεχίζουμε να ψάχνουμε για αυτήν τη μαγική στιγμή που θα μας αφήσει άναυδους.
Σε κάθε ραντεβού, είμαστε πρωταγωνιστές του δικού μας θεάτρου. Και όσο αβέβαιο και αν είναι το μέλλον, η ανυπομονησία μας να ανακαλύψουμε το επόμενο κεφάλαιο μας κρατάει πάντα σε κίνηση.
Είναι αλήθεια ότι το ραντεβού είναι μια χορταστική δοκιμή της συμβατότητας. Το να θες να είσαι αυθόρμητος και να αφήνεις τη φαντασία να οδηγεί τον χορό είναι σαν να χαράσσεις τη δική σου πορεία στο χάρτη της σχέσης. Μερικές φορές όμως, ακόμα και οι πιο αυθόρμητες προσπάθειες μπορεί να συγκρουστούν με τις απρόβλεπτες αντιδράσεις του άλλου.
Το να θέλεις να γνωρίσεις κάποιον, αλλά ταυτόχρονα να μην ξέρεις τι ακριβώς ψάχνεις, είναι σαν να παίζεις ένα παιχνίδι με ανεξέλεγκτα χαρτιά. Και όταν οι δυο κόσμοι συναντηθούν και δεν υπάρχει η απαιτούμενη αρμονία, το ραντεβού μπορεί να καταλήξει σε μια απρόσμενη συνταγή αποτυχίας.
Εν τέλει, η ουσία είναι να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και με τον άλλο. Ίσως ακόμα και οι αποτυχημένες συναντήσεις να είναι μαθήματα για το τι πραγματικά ψάχνουμε και τι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχτούμε. Και ούτως ή άλλως, στο τέλος, είναι ο δρόμος που μετράει, όχι μόνο ο προορισμός.
Ο αυθόρμητος άνθρωπος είναι σαν ένα ανοιχτό βιβλίο, χωρίς προσχεδιασμένα κεφάλαια που περιορίζουν τη φυσικότητα. Η απροσδόκητη ομορφιά της στιγμής μπορεί να αποτελέσει το πιο αξέχαστο κεφάλαιο στο βιβλίο της σχέσης.
Και ναι, μια απλή βόλτα και ένας καφές σε ένα μέρος που σας ελκύει είναι πολύ πιο γνήσιοι και αληθινοί από μια στείρα συνάντηση σε ένα επίσημο μέρος. Εκείνη η αυθεντική στιγμή, που αφήνει τον χώρο για αυθόρμητα γέλια και ειλικρινείς συναισθηματικές συνδέσεις, είναι ό,τι κάνει μια συνάντηση πραγματικά ξεχωριστή.
Πάντως, το να βγεις απλά από το σπίτι με ένα χαμόγελο είναι ο πιο αυθόρμητος τρόπος να ξεκινήσεις ένα ραντεβού. Ας ελπίσουμε ότι το χαμόγελο θα είναι η αρχή μιας όμορφης ιστορίας. Και ναι, η ποικιλία είναι πάντα το κλειδί. Όπως και να έχει, το σημαντικό είναι να βγαίνεις με αυτόν που σε κάνει να νιώθεις καλά. Αν για σένα αυτό σημαίνει ένα ραντεβού με προγραμματισμένο σχέδιο, τότε είναι ό,τι πρέπει.
Ενίοτε, η εξασφάλιση ενός «ραντεβού του κουτιού»μπορεί να δημιουργήσει μια αίσθηση ασφάλειας και προβλεψιμότητας που ενδεχομένως να σε βοηθήσει να νιώσεις πιο άνετα. Και εάν αυτή η προσέγγιση είναι αυτή που σου ταιριάζει, τότε το πρόγραμμα είναι ό,τι πρέπει για εσένα.
Κάθε ραντεβού είναι ένα ταξίδι με απρόβλεπτο προορισμό. Ακόμα κι αν δεν είναι το ιδανικό, η κάθε συνάντηση φέρνει κάτι μοναδικό στο τραπέζι. Ίσως είναι ένα ανεπανάληπτο αστείο, μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, ή ακόμα και ένα μάθημα για το τι πραγματικά αναζητάμε.
Και το να πάρεις τη στιγμή όπως έρχεται, χωρίς περιορισμούς και προσδοκίες, μπορεί να κάνει την εμπειρία πολύ πιο ελαφριά και απολαυστική. Η ουσία είναι να αφήσεις τον εαυτό σου να εκφραστεί, να δεις τον άλλον όπως είναι, και να αφήσετε τη στιγμή να οδηγήσει τον χορό.
Το ζητούμενο είναι να περάσετε καλά και να απολαύσετε το ταξίδι, όποιο κι αν είναι το τέλος του. Σε κάθε περίπτωση, θα είναι μια αξιομνημόνευτη εμπειρία.
