Είναι κάτι ρε παιδί μου, που όταν βλέπεις έναν άνδρα να σε περιποιείται, να σε σέβεται και να σε ξετρελαίνει στο κρεβάτι, που δεν συγκρίνεται με άλλα συναισθήματα. Ίσως γιατί μαθαίνουμε από μικρές ότι οι «σωστοί» και δυνατοί άνδρες είναι αυτοί που έχουν τις γυναίκες τους ψηλά; Ίσως γιατί μάς εξιτάρει η ιδέα της φροντίδας, έστω και για λίγο.
Ή είναι μάλλον η ιδέα που τρυπώνει στο υποσυνείδητο, φωνάζοντας δυνατά ότι η δεξιοτεχνία του στη μαγειρική αντιστοιχεί στην δεξιοτεχνία και σε άλλους τομείς. Και γιατί λοιπόν να συμβαίνει το αντίθετο; Οι γυναίκες που φροντίζουν με τις μαγειρικές τους επιδώσεις τους άντρες τους να θεωρούνται «χρυσάφι»;
Πολλές ερωτήσεις και καθόλου απαντήσεις προς το παρών στο κείμενό μας. Ωστόσο μην πτοείστε, εδώ είναι οι απαντήσεις στα ερωτήματά σας. Τώρα, το κατά πόσον θα σας ικανοποιήσουν, αυτό είναι μια άλλη κουβέντα από μόνη της. Από την άλλη, αν καταφέρουμε να αναλύσουμε την αξία που έχει συνδέσει την «στομαχική» ικανοποίηση με την ερωτική, ίσως αντιληφθούμε τα πράγματα πιο σφαιρικά.
Πρώτα ας σκεφτούμε το σενάριο 1, είναι καλοκαίρι και αναμένετε πάση θυσία αυτή την 1 εβδομάδα που θα είστε μόνοι στο σπίτι. Τον βλέπεις να βάζει ποδιά και να σου ζητά την εμπιστοσύνη σου, λέγοντας πως σήμερα είναι η μέρα για να σε προσέξει. Και τότε «χτυπά» στο μυαλό η αρχή της ευχαρίστησης, η φωνή που προστάζει «υποταγή» στην κατά τα άλλα ανεξάρτητη ψυχή σου. Ταράζει την εξελικτική προοπτική του είδους και σε πάει πίσω, στα πρωτόγονα χρόνια που κρύβονται βαθιά στο DNA, σε εκείνα που ο άντρας, το αρσενικό, προστάτευε την οικογένεια και γινόταν ασπίδα προς τα έξω. Τονίζοντάς σου, πως ο συγκεκριμένος που βλέπεις μπροστά σου, έχει εσένα πάνω από όλα και δουλεύει για τη δική σου ικανοποίηση.
Μετά, έχουμε το σενάριο 2, είναι το πρώτο σας ραντεβού και θες να τον εντυπωσιάσεις, η πρώτη σκέψη πάει στα «πρόστυχα» εσώρουχα, όμως η δεύτερη πάει στο φαγητό. Αυτό γίνεται ξεκάθαρα απαντώντας στην κοινωνική νόρμα του «η γυναίκα είναι καλή στην κουζίνα», πράγμα που ιδανικά θα πρέπει να σταματήσει εδώ, αλλά για να μην βαρύνουμε το κλίμα ας το δούμε από την άλλη πλευρά. Μια γυναίκα που ξέρει να μαγειρεύει, δείχνει στον πιθανό της παρτενέρ, πάντα εξελικτικά, πως είναι έτοιμη και μπορεί να γίνει καλή μάνα (τροφός) για τα παιδιά του. Πράγμα που φυσικά δεν αντιλαμβάνονται συνειδητά αλλά μάλλον ασυνείδητα.
Πως μπορούν όμως αυτά τα δύο σενάρια να συγκριθούν; Λοιπόν αν δώσετε βάση προσεχτικά, θα αντιληφθείτε ότι ακόμη δεν μιλήσαμε για έρωτα, αλλά για έλξη. Εκεί είναι που κρύβεται και η απάντηση στο ερώτημα. Ο έρωτας είναι μια αξία / συναίσθημα, που εμπερικλείει πολλές ιδιότητες, για το κάθε άτομο υποκειμενικά. Πράγμα που σημαίνει ότι, αν η μαγειρική είναι κριτήριο τότε ναι, περνά απ’ το στομάχι. Αν πάλι, κρίνονται οι ικανότητες και όχι το αποτέλεσμα (αν είναι γευστικό το φαγητό ή όχι) τότε σίγουρα, το κριτήριο αλλάζει και γίνεται φετίχ ή φαντασίωση και όχι απαραίτητα έρωτας.
