Σύμφωνα με τον πατέρα της Ψυχανάλυσης, η διαστροφή ορίζεται (μεταξύ άλλων) ως «είναι ότι παραγνωρίζουν τον θεμελιώδη στόχο της σεξουαλικότητας, δηλαδή την αναπαραγωγή. Πράγματι θεωρείται διατροφική οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα, η οποία, έχοντας αποποιηθεί την αναπαραγωγή, επιζητά την ευχαρίστηση ως ανεξάρτητο στόχο…Όλα όσα συμβαίνουν πριν από αυτή τη στροφή, όλα όσα αρνούνται την παραπάνω υποταγή, όλα όσα αποσκοπούν μονάχα στην επίτευξη της ικανοποίησης, χαρακτηρίζονται με το διόλου κολακευτικό όνομα της "διαστροφής"» (Ενρικεζ Ρομεν,2016)
Τί καταλαβαίνουμε από όλα όσα περιγράφει;
Πολλά με το γυμνό μάτι, αν και η ιδιάζουσα γραμματική υπόσταση της διαστροφής συνιστά πολυπλοκότητα, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Κυρίως αναφορικά με το πώς χρησιμοποιούμε την θεωρία σήμερα, όχι απαραίτητα στην ολότητά της, αλλά στην γενική κατανόηση του τί εμπεριέχεται στην σεξουαλική διαστροφή σήμερα.
Αν και υπάρχει μια ευρέως «συμφωνημένη» άποψη για το ότι η «διαστροφή» απαντάται από τον φετιχισμό. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Τα φετίχ δεν ορίζουν την διαστροφή, μάλλον το αντίθετο.
Και εξηγούμε, τα φετίχ (σεξουαλικά αντικείμενα, πράξεις, μορφές, στάσεις, οτιδήποτε προκαλεί στο άτομο ερέθισμα) μπορούν σε μια πιο σύγχρονη μορφή σεξουαλικής αναζήτησης να αποτελέσουν κομμάτι της διαστροφής αλλά όχι να την ορίσουν.
Για τον Freud, όπως γράφει και στο βιβλίο του, η διαστροφή απαντάται κυρίως από την αποστροφή ή την αναζήτηση στο «διαφορετικό» από την νόρμα (σ.σ. «κανονικότητα»). Κάτι το οποίο προφανώς με γυμνό μάτι δεν μπορεί να υφίσταται σήμερα σαν κατανοητική λογική, αλλά παραταύτα, μπορεί να αποτελέσει έναυσμα, στα ενδιαφερόμενα άτομα, για εσωτερική ανασκόπηση και ίσως να αυξήσουν την περιέργεια στην πλειονότητα του πληθυσμού.
Αυτό συνήθως, αναγνωρίζεται όταν το άτομο πρωτοανακαλύψει την ουσία της σεξουαλικής επαφής, σαν πράξη αυτή καθαυτή, σαν καθαρά σαρκική ανάγκη, βιολογική ανάγκη, κοινωνική ανάγκη. Και όχι απαραίτητα σαν λόγο αναπαραγωγής και εξέλιξης (υπό την έννοια της «οικογένειας», κάτι το οποίο συμβαίνει σε όλους μας ανεξαιρέτως. Η διαφορά με την αρχική θεωρία, που αποτέλεσε έναυσμα για τις μετέπειτα, επεξηγήσεις, είναι ότι δημιουργήθηκε κυρίως ως απάντηση στα όσα δεν θεωρούνταν «φυσιολογικά», όταν είχε γραφτεί.
Σημαντικό είναι να θυμίσουμε, το ότι ο ίδιος, πίστευε ότι η σεξουαλικότητα υπάρχει σαν ποιότητα στην ζωή του ανθρώπου από την ημέρα που γεννιέται. Κάτι που διαφαίνεται και μέσα από τα ψυχοσεξουαλικά στάδια ανάπτυξης της προσωπικότητας (Στοματικό, Πρωκτικό, Φαλλικό, Λανθάνουσα Περίοδος, Γενετήσιο), και απαντά στον όρο διαστροφή, με τις καθηλώσεις σε ένα από αυτά. Όπως για παράδειγμα το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα ή το Σύμπλεγμα της Ηλέκτρας στο Φαλλικό στάδιο). Όπου «καθήλωση», σημαίνει παρακράτημα της λίμπιντο σε ένα στάδιο και μη δυνατότητα μεταβίβασης στο επόμενο.
Άρα, συμπερασματικά, φετίχ και διαστροφή είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα, που ναι μεν υποβάλλονται κάτω από την ευρεία «ομπρέλα» της ανθρώπινης σεξουαλικής δραστηριότητας, αλλά σημαίνουν δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα. Με την διαστροφή να απαντά στην πιο «επικίνδυνη» ακόμη και κλινική μορφή των σεξουαλικών δυσλειτουργιών, και τα φετίχ να απαντούν στο ερέθισμα (stimulation) που μπορεί να προκαλέσει την βιολογική αντίδραση στο άτομο (ερεθισμό).
