Αφροδίτη Δερματά
Τα Χριστούγεννα του 1999 που είχα έρθει για πρώτη φορά ως ενήλικας στην Κύπρο, η παλιά πόλη της Λευκωσίας λειτουργούσε απλώς ως τουριστικό αξιοθέατο. Δέκα χρόνια αργότερα όταν ξαναήρθα, είχε σχεδόν την ίδια μορφή, αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι είχαν προστεθεί κάποια εμπορικά καταστήματα. Όταν τελικά ήρθα μόνιμα, το 2012, η παλιά Λευκωσία είχε αρχίσει δειλά-δειλά να αναπτύσσεται, μικρά ψαγμένα μαγαζάκια άνοιγαν συνεχώς ενώ για πολλούς άρχισε να αποτελεί επιλογή για τη βραδινή τους έξοδο και όχι μόνο. Εντούτοις, δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποτιμούσαν την περιοχή θεωρώντας ξεπεσμό τη μεταφορά του παλμού από τη «χλιδάτη» Μακαρίου στην παλιά πόλη. Μάλιστα, τον πρώτο καιρό όταν έλεγα ότι θα βγω εκεί, κάποιοι συνάδελφοι με κοιτούσαν υποτιμητικά.
Οι καιροί όμως αλλάζουν, όπως και η κουλτούρα του κόσμου. Από εκεί λοιπόν που πριν από μερικά χρόνια διασκέδαση σήμαινε να φορέσεις τα ακριβά σου ρούχα και να περάσεις με το πανάκριβό σου αυτοκίνητο από τη Μακαρίου για να σε θαυμάσουν οι υπόλοιποι, τώρα πλέον η τάση της εποχής σε παροτρύνει να ντυθείς όσο πιο άνετα γίνεται, να περπατήσεις στα στενάκια της παλιάς πόλης να ανακαλύψεις εναλλακτικά στέκια και να απολαύσεις με την παρέα σου ψαγμένες μουσικές και νόστιμα εδέσματα. Το κέντρο της πόλης, λοιπόν, αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα κέντρα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Η παλιά Λευκωσία έχει τον δικό της μοναδικό χαρακτήρα και κρύβει όμορφα στέκια και μικρά γαστρονομικά μυστικά που σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις.
Δείτα τε στέκια στο WIZ.
