Για τη μεγαλύτερη και πιο σημαντική ομιλία της ζωής της, για την κεντρική εμφάνιση σε τέσσερις ημέρες υψηλής πομπής, η Καμάλα Χάρις αποδέχτηκε την υποψηφιότητά της ως προεδρική υποψήφια των Δημοκρατικών με ναυτικό μπλε κοστούμι. Αυτή η επιλογή είναι πιο συμβολική απ’ ό,τι φαίνεται αρχικά.
Σύμφωνα με το The New York Times και πιο συγκεκριμένα την Vanessa Friedman, πολλές γυναίκες στο United Center στο Σικάγο φορούσαν λευκά. Πολλοί από τους άλλους ομιλητές είχαν φορέσει επίσης. (Υπήρχε κάλεσμα από την Επιτροπή Γυναικών του D.N.C. για αυτό το χρώμα.) Η Ashley Biden, στην ομιλία της που παρουσίαζε τον πατέρα της, η Stephanie Grisham, στην ομιλία της που εξηγούσε γιατί εγκατέλειψε τον Ντόναλντ Τραμπ, η πρώην εργοδότριά της, η Deb Haaland, η υπουργός Εσωτερικών, και η κυβερνήτης του Μίσιγκαν, Γκρέτσεν Γουίτμερ. Όμως όχι η κ. Χάρις.
Αντίθετα, χρησιμοποίησε τη στιγμή για να κλείσει ένα κεφάλαιο που άρχισε με την υποψηφιότητα της πρώτης γυναίκας των Δημοκρατικών για την προεδρία, της Χίλαρι Κλίντον, το 2016, και να ξεκινήσει ένα νέο. Αυτό ακριβώς πρότεινε και στην ομιλία της — «μια ευκαιρία να χαράξουμε μια νέα πορεία» — και αυτό αντιπροσώπευε το κοστούμι της. Με την μονοχρωματική του ουσία, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο.
Από τότε που η κα Κλίντον ανέβηκε στη σκηνή στο συνέδριό της με το λευκό Ralph Lauren κοστούμι της, αναλαμβάνοντας τον μανδύα όλων των γυναικών που είχαν αγωνιστεί για μια πολιτική φωνή, από τις σουφραζέτες μέχρι την Geraldine Ferraro, το λευκό παντελόνι έχει γίνει ένα πολύ συγκεκριμένο πολιτικό σύμβολο, ειδικά κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Τραμπ.
Photo by Doug Mills/The New York Times
Κατά τη διάρκεια των εκλογών του 2016, ήταν μια στολή αλληλεγγύης. Ήταν μια σιωπηλή δήλωση διαμαρτυρίας από τις γυναίκες του Κογκρέσου κατά την Ετήσια Ομιλία για την Κατάσταση της Ένωσης για πολλά χρόνια, θώρακας που φορέθηκε κατά τις ακροάσεις της επιτροπής της 6ης Ιανουαρίου και από πολλές παρουσιαστές ειδήσεων. Έγινε τόσο σύνηθες ως μεταφορά ενδυματολογικού συμβολισμού — όταν υπάρχει αμφιβολία, οι γυναίκες φορούν λευκό! — που άρχισε να φαίνεται κλισέ.
Η κ. Χάρις έκανε μια διαφορετική επιλογή. Μια που δεν επικεντρώνεται στη θηλυκότητά της — ή στον φεμινισμό της (αυτό είναι δεδομένο) — αλλά μάλλον στην ικανότητά της να κάνει τη δουλειά. Μια επιλογή που ήταν λιγότερο για τη συμβολική φύση της υποψηφιότητάς της ως προς το φύλο και τη φυλή της, ή ακόμα και για την αντιμετώπιση του κ. Τραμπ στο πεδίο της σκηνικής τηλεοπτικής πραγματικότητας που απολαμβάνει, αλλά για να επικεντρωθεί στις πρακτικές πτυχές του μέλλοντος.
Συγκεκριμένα, επέλεξε ένα ναυτικό μπλε κοστούμι — το χρώμα του αρχιστράτηγου — με κοφτούς ώμους και μυτερές πέτες, συνδυασμένο με ένα μπλε πουκάμισο με φιόγκο στον λαιμό. Το κοστούμι ήταν από την Chloé, τον γαλλικό οίκο μόδας που σχεδιάστηκε από την Chemena Kamali, η οποία είχε δημιουργήσει και το μπεζ κοστούμι που προκάλεσε αναστάτωση όταν η κ. Χάρις το φόρεσε για την αιφνιδιαστική της εμφάνιση την πρώτη μέρα του συνεδρίου.
Photo by Ruth Fremson/The New York Times
Πράγματι, οι δύο σιλουέτες ήταν σχεδόν πανομοιότυπες, με το μπεζ κοστούμι (ή καραμέλα ή απλώς καφέ, ανάλογα με το πόσο υποκείμενο ήθελε κάποιος να το ερμηνεύσει) να λειτουργεί ως προοίμιο για το ναυτικό μπλε. Μαζί, τα δύο κοστούμια υποδείκνυαν ότι είχε ήδη καθορίσει την «στολή» της για την κυβερνητική θητεία. Ειδικά επειδή και τα δύο ήταν «κατά παραγγελία», σύμφωνα με την Chloé, δηλαδή φτιάχτηκαν ειδικά για την κ. Χάρις, πιθανώς σύμφωνα με τις προδιαγραφές της.
(Όπως είχε πει κάποτε ο Μπαράκ Ομπάμα στον συγγραφέα Michael Lewis, ο πρόεδρος πρέπει να παίρνει τόσες πολλές αποφάσεις κάθε μέρα που το να μπορεί να μειώσει κάποια από αυτές είναι ευεργετικό, επομένως το να ξέρεις ακριβώς τι θα φορέσεις το πρωί είναι μια στρατηγική εργασίας.)
Το κοστούμι έδειχνε επαγγελματικό. Φαινόταν καλοραμμένο. Δεν ήταν ιδιαίτερα ριζοσπαστικό. Δεν ήταν τόσο αιχμηρό όσο το ναυτικό μπλε κοστούμι Monse που φόρεσε η Michelle Obama για την ομιλία της την Τρίτη. Για όσους ένιωθαν άβολα με τη πρωτοποριακή φύση της υποψηφιότητας της κ. Χάρις, το κοστούμι αυτό υποδήλωνε συνέχεια.
Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό του, εκτός από την απόκλιση από τον πρόσφατο κανόνα του χρώματος, ήταν ότι προερχόταν από έναν γαλλικό και όχι αμερικανικό οίκο μόδας — αν και διαχειριζόμενο από μια γυναίκα σε μια μακρά αλυσίδα γυναικών — και ότι τα μανίκια ήταν λίγο μακριά, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται γύρω από τα χέρια της καθώς μιλούσε. Δεδομένης της κατά παραγγελία φύσης του, αυτό έμοιαζε με παράλειψη, αλλά στη συνέχεια, η υποψήφια έπρεπε να ανακαλύψει τι σημαίνει να είναι προεδρική εν κινήσει, και η προσαρμογή του κοστουμιού πιθανώς ήταν αρκετά χαμηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων.
Παρ' όλα αυτά, όπως και η ίδια η ομιλία, ήταν κατάλληλο για τον σκοπό του, προσφέροντας μια προεπισκόπηση του τι μπορεί να ακολουθήσει.
Photo by Ruth Fremson/The New York Times
Όταν, στο τέλος της βραδιάς, η κ. Χάρις ενώθηκε στη σκηνή με τον σύζυγό της, τον πιθανό πρώτο κύριο, Νταγκ Έμχοφ, και τον υποψήφιο αντιπρόεδρο της, Τιμ Γουόλζ (οι δύο άντρες με πανομοιότυπα ναυτικά μπλε κοστούμια και γαλάζιες γραβάτες), και τη σύζυγο του Γουόλζ, Γκουέν Γουόλζ (επίσης με ναυτικό μπλε, από την Carolina Herrera), αποτελούσαν την εικόνα μιας ενωμένης ομάδας. Δεν επρόκειτο να επιστρέψουν. Ούτε καν στο λευκό κοστούμι.
Πηγή: The New York Times
