Well
Η Βασιλική με δικά της λόγια:
«Τα παιδικά μου χρόνια πριν τη διάγνωση ήταν γεμάτα αθωότητα, όρεξη για ζωή και όνειρα. Είχα έφεση και αγάπη για το μπαλέτο και τη ζωγραφική ρούχων.
Το «μαύρο σύννεφο» που σκέπασε τα πάντα στον κόσμο μου, ήρθε ακριβώς με τη διάγνωση. Αναγκάστηκα να μεγαλώσω απότομα για να προστατεύσω την οικογένεια μου από το να με δει αδύναμη, αν και τα υπόλοιπα 3 αδέλφια μου μεταμορφώθηκαν αμέσως σε προστάτες μου! Ξαναδημιούργησα μια καινούρια Βασιλική για να μπορώ να επιβιώσω.
Στην εφηβεία δεν ήμουν ο εαυτός μου. Είχαν ξεκινήσει τα σχόλια από άτομα του περίγυρου μου. Παρέμενα αποσυνδεδεμένη από τον συναισθηματικό μου κόσμο γιατί φοβόμουν να πληγωθώ. Ήθελα να προστατεύσω το οικογενειακό μου περιβάλλον να μη δείξω ότι φοβάμαι ή, ότι είμαι αδύναμη. Οι μόνες στιγμές που αφηνόμουν ήταν όταν ήμουν μόνη μου. Πέρασα κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχή, και διαγνώστηκα με OCD.
Η τέχνη μου αν και «μυστική» με βοηθούσε να εκτονωθώ. Άρχισα να αλλάζω από μόνη μου τα ρούχα μου ώστε να μπορώ να τα φοράω με ευκολία, αφού η αδυναμία είχε προχωρήσει στα χέρια μου.
