Μαρία Καραμάνου
Υπάρχουν τραγούδια που, πέρα από τις νότες και τους στίχους τους, κρύβουν βαθιά συναισθήματα και ιστορίες που μιλούν κατευθείαν στην ψυχή μας. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι ο «Αύγουστος» του Νίκου Παπάζογλου. Ένα κομμάτι που, από την πρώτη στιγμή που το ακούσαμε, έγινε μέρος της ζωής μας, το τραγουδήσαμε αμέτρητες φορές και το συνδέσαμε με τις πιο προσωπικές μας στιγμές. Ωστόσο, πίσω από αυτό το μοναδικό τραγούδι κρύβεται μια ιστορία γεμάτη πάθος και μελαγχολία.
Το 1978, η Θεσσαλονίκη χτυπήθηκε από έναν καταστροφικό σεισμό που προκάλεσε σοβαρές ζημιές σε πολλά σπίτια, ανάμεσα στα οποία ήταν και το σπίτι του Νίκου Παπάζογλου. Ο τραγουδοποιός, προσπαθώντας να προστατεύσει την οικογένειά του, πρότεινε στη σύζυγό του Βαρβάρα να φύγει με το νεογέννητο παιδί τους για την Αμερική, ενώ εκείνος θα έμενε πίσω. Σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής του, ο Παπάζογλου βρήκε παρηγοριά στην πρόσκληση του φίλου του, Διονύση Σαββόπουλου, να μείνει μαζί του στο Πήλιο.
Εκεί, στην ηρεμία της φύσης, ο Παπάζογλου θα γνωρίσει μια καλλονή που θα ανατρέψει τον εσωτερικό του κόσμο. Ένα φλογερό συναίσθημα ξυπνά μέσα του, ωστόσο οι τύψεις για τη σύζυγό του και το παιδί τους δεν του επιτρέπουν να παραδοθεί σε αυτό το πάθος. Αποφασίζει να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη, όμως κατά τη διάρκεια της διαδρομής, η μελαγχολία και η σύγκρουση που βιώνει μέσα του τον οδηγούν στη δημιουργία ενός από τα πιο αγαπημένα ελληνικά τραγούδια: τον «Αύγουστο». Μέσα σε μόλις 20 λεπτά, το τραγούδι «γεννήθηκε» στο μυαλό του, μελωδικά και στιχουργικά, χωρίς ποτέ να χρειαστεί να το γράψει στο χαρτί. «Το μισό είναι για την κόρη μου και το μισό γι’ αυτήν την κοπέλα», είχε πει ο ίδιος.
Αρχικά, ο «Αύγουστος» γράφτηκε ως ένα απλό τραγούδι για κιθάρα και φωνή, αλλά αργότερα εμπλουτίστηκε ενορχηστρωτικά με τα μέρη των εγχόρδων, που το ανέδειξαν ακόμη περισσότερο. Αυτή η μοναδική σύνθεση περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Χαράτσι» του 1984, το οποίο έχει αγαπηθεί από το κοινό και έχει ερμηνευτεί από πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες.
Ο «Αύγουστος» δεν είναι απλά ένα τραγούδι· είναι ένα ταξίδι σε συναισθήματα που όλοι έχουμε βιώσει, μια ωδή στην αγάπη και τη μελαγχολία. Κάθε φορά που το ακούμε, μας υπενθυμίζει τις εσωτερικές μάχες που δίνουμε και τις στιγμές που διαμορφώνουν τη ζωή μας. Και γι' αυτό θα παραμείνει για πάντα ένα από τα πιο εμβληματικά κομμάτια της ελληνικής μουσικής.
