newsroom must
Κάνοντας αναφορά στον Μίλαν Κούντερα, ο εκδότης του ομίλου «Ο Φιλελεύθερος», δεν έχασε την ευκαιρία να αστειευτεί αναφέροντας πως… αναμένει τις αντιδράσεις των «βανδάλων», οι οποίοι στα σίγουρα θα διερωτηθούν πώς και ο Παττίχης παραδέχεται… τους αδελφούς Λοττίδη, εννοώντας προφανώς πως η βράβευση προέρχεται από ένα άλλο media group.
Πιο κάτω αυτούσια η ομιλία του Νίκου Χρ. Παττίχη, αλλά και το σχετικό απόσπασμα, με την ατάκα που κέρδισε τις εντυπώσεις και το χειροκρότημα των παρευρισκόμενων.
«Οι άνθρωποι που ζουν μονάχα το ασύνδετο παρόν τους, που αγνοούν κάθε ιστορική συνέχεια και δεν διαθέτουν κουλτούρα, είναι ικανοί να μεταμορφώσουν την πατρίδα τους σε μια έρημο δίχως ιστορία, δίχως μνήμη, δίχως καμιά απήχηση και στερημένη από κάθε ομορφιά.
Ποιος είναι ο Bάνδαλος του σήμερα; Άνθρωπος περήφανος για τη στενομυαλιά του, συμφιλιωμένος με τον εαυτό του, πιστεύει πως ένα από τα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα του είναι να προσαρμόσει τον κόσμο στη δική του εικόνα: Κι επειδή ο κόσμος απαρτίζεται ως επί το πλείστον από όλα όσα τον ξεπερνούν, ο βάνδαλος τον καταστρέφει, προσαρμόζοντας τον στα δικά του μέτρα.
Οι άνθρωποι αυτοί - στον τόπο μας, πολλοί - που από θρησκοληψία, απαιδευσία και στενομυαλιά παρεμποδίζουν την ακτινοβολία της κουλτούρας μας, παρεμποδίζουν την ίδια την ύπαρξη αυτού του λαού!».
Δανείζομαι λόγια σοφά του διεθνούς Τσέχου Μίλαν Κούντερα, μιας συγκλονιστικά επίκαιρής του ομιλίας, το 1967, με τίτλο ‘Ο Ακρωτηριασμός της Δύσης: Η Τραγωδία της Κεντρικής – κι όχι μόνο, θα πρόσθετα – Ευρώπης’: την ανακάλυψα μόλις το περασμένο Σάββατο χάριν στον εικαστικό - φίλο Σάββα Χριστοδουλίδη, μετά από επίσκεψη σε δυο εκθέσεις στη γειτονιά της Πύλης Αμμοχώστου. Απολαμβάνοντας, μαζί τσάι από βότανα της Κύπρου στην οδό Έκτορος, στο καφενείο του βιβλιοπωλείου ‘το Έρμα’, που ρυθμίζει άριστα την ευστάθεια ενός νησιού που προσομοιάζει με καράβι.
Αριστείας το τιμητικό βραβείο: το αποδέχομαι με αληθινή ευγνωμοσύνη από τους συναδέλφους Δημήτρη και Χρίστη.
Αστειευόμενος, να προσθέσω ότι αναμένω τις αντιδράσεις των βανδάλων του Κούντερα, που στα σίγουρα θα διερωτηθούν πώς και ο Παττίχης παραδέχεται… τους αδελφούς Λοττίδη!
Μπροστά σε μια Ευρώπη στο γέρμα, πνιγμένη στον εξαμερικανισμό του πλανήτη με την ομοιομορφία και τη δεικτική κατανάλωση, κλείνω με μια υπόμνηση του σημαντικού Τζωρτζ Στάινερ ως προς το τι ορίζει την Ευρώπη:
Το καφενείο, ως νέα αρχαία Αγορά, που χωρά τον διανοούμενο και τον πολιτικό και τον εργάτη.
Το τοπίο κι ο τόπος στην προσπελάσιμη, ανθρώπινη τους κλίμακα.
Η διαρκής παρουσία του παρελθόντος στους δημόσιους χώρους, στα ονόματα των δρόμων και τις πλατείες.
Η ιστορικά μοναδική αίσθηση του πεπερασμένου των ανθρώπινων επιδιώξεων: το φυσιολογικό τέρμα ως βιωμένη πραγματικότητα.
Ανθρώπων έργα άριστα, που αντέχουν στον χρόνο. Και η πίστη ότι τον ‘ανεξέταστο’ βίο, όντως δεν έχει αξία να τον ζήσουμε.
Το Βραβείο Αριστείας Πανεπιστημίου Λευκωσίας απένειμε στον Νίκο Χρ. Παττίχη ο Αντιπρύτανης, Κωνσταντίνος Φελλάς
Πιο κάτω το σκεπτικό της βράβευσης:
Η αριστεία δεν μετριέται μόνο με την επιτυχία, αλλά και με την προσφορά. Και ο φετινός τιμώμενος, αφιέρωσε τη ζωή του στη στήριξη και την ανάδειξη των καλών τεχνών και καλλιτεχνών. Με πάθος και όραμα, έχει κάνει εκδόσεις, εκθέσεις και πολιτιστικά δρώμενα που προωθούν τον πολιτισμό και εμπλουτίζουν τον πνευματικό μας κόσμο. Ως ένας από τους σημαντικότερους συλλέκτες σύγχρονης τέχνης, δεν περιορίστηκε στη συγκέντρωση έργων, αλλά εργάστηκε αδιάκοπα για τη διάδοσή τους, δημιουργώντας θεσμούς που προβάλλουν την κυπριακή τέχνη διεθνώς. Μέσω της εκδοτικής του δραστηριότητας, έδωσε βήμα σε καλλιτέχνες και πολιτιστικά ιδρύματα, συμβάλλοντας στην καλλιέργεια της γνώσης και της αισθητικής παιδείας. Η προσφορά του δεν είναι μόνο υλική, αλλά βαθιά ουσιαστική. Για την ανεκτίμητη συμβολή του στις τέχνες, τον πολιτισμό και τα γράμματα, απονέμουμε το Βραβείο Αριστείας Πανεπιστημίου Λευκωσίας στον Νίκο Χριστοφόρου Παττίχη.
